Με τη χούντα του Ιωαννίδη παρομοιάζουν τον Ζελένσκι οι… υποστηρικτές του!

«Εξ οικείων» εκτοξεύονται τα βέλη εναντίον του προέδρου της Ουκρανίας Β. Ζελένσκι, όταν τα έργα και οι ημέρες του τούς φέρνουν σε «επικοινωνιακό» αδιέξοδο.

Στην περίπτωση αυτή οπισθοχωρούν σε μια δεύτερη γραμμή άμυνας, που σε πρώτη φάση περιλαμβάνει την κατασκευή ενός φαντάσματος «νομιμοποίησης» της εισβολής «του Πούτιν» εκ μέρους του συνομιλητή τους, και σε δεύτερη φάση ολοκληρώνεται με τον παραλληλισμό του Ζελένσκι με τον Ιωαννίδη, προκειμένου να βγει το συμπέρασμα ότι αν «νομιμοποιηθεί» η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία εξαιτίας του Ζελένσκι, τότε «νομιμοποιείται» και η τουρκική εισβολή στην Κύπρο εξαιτίας του Ιωαννίδη.

Ίσως δεν το αντιλαμβάνονται (αν και θα έπρεπε), όμως  μια τέτοια «υπεράσπιση» του Ζελένσκι όχι απλώς δεν τον τιμά ιδιαίτερα, αλλά αποτελεί και πλήρη παραδοχή του τεράστιου μεριδίου ευθυνών της κυβέρνησής του για την καταστροφή που βιώνει η Ουκρανία και ο λαός της. Εκτός αν στο όνομα της μη-νομιμοποίησης της τουρκικής εισβολής και κατοχής στην Κύπρο διαμέσου της ανάδειξης των ευθυνών Ζελέσνκι, αποσκοπούν να διαγράψουν και τις ευθύνες της χούντας του  Ιωαννίδη για το προδοτικό πραξικόπημα του 1974 στην Κύπρο, εκτός κι αν υπερασπιζόμενοι τον Ζελένσκι επιδιώκουν να υπερασπιστούν και τη χούντα του Ιωαννίδη σβήνοντας από την Ιστορία τις ευθύνες της για την παράνομη τουρκική εισβολή και κατοχή της Κύπρου εδώ και 48 χρόνια.

Πόσο μάλλον όταν ο συνομιλητής τους δεν «νομιμοποιεί» τη ρωσική εισβολή αλλά αναδεικνύει τις ευθύνες της πολιτικής που άσκησε και ασκεί η κυβέρνηση Ζελένσκι για λογαριασμό των ΝΑΤΟϊκών της πατρώνων… Σπεύδουν τότε να αναγορεύσουν την ανάδειξη και τη στηλίτευση αυτών των ευθυνών σε «νομιμοποίηση του Πούτιν» και πηδάνε από τη «νομιμοποίηση του Πούτιν» στη «νομιμοποίηση της τουρκικής εισβολής», υπονοώντας συνειδητά ή ασυνείδητα ότι επομένως ούτε και οι ευθύνες της φασιστικής χούντας Ιωαννίδη πρέπει να θίγονται, ούτε  ο ρόλος των επίσης ΝΑΤΟϊκών (κατά σύμπτωση!) πατρώνων της, ούτε βέβαια και οι ευθύνες της ελληνικής άρχουσας τάξης που τελικός καρπός των επιλογών της υπήρξε ο Ιωαννίδης και τα πεπραγμένα του.

Αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις αποτέλεσε η συνέντευξη Παφίλη στον RealFM, όπου η αναδρομή σε μια σειρά «έργων» της κυβέρνησης Ζελένσκι τα οποία οδήγησαν στην παρούσα κατάσταση (ΝΑΤΟϊκή-πραξικοπηματική της προέλευση, στήριξη και ένταξη φασιστικών ταγμάτων στον ουκρανικό στρατό, αποκατάσταση συνεργατών των ναζί, πολιτικές διώξεις κομμουνιστών, καταπάτηση δικαιωμάτων των μειονοτήτων, απαγόρευση ρωσικής γλώσσας, 15.000 νεκροί στη νοτιοανατολική Ουκρανία κ.ά.), προσέκρουσε στην άποψη που έμμεσα εξέφρασε ο κ. Χατζηνικολάου, ότι λίγο-πολύ όλα αυτά  πρέπει να αποσιωπώνται γιατί… «άρα» νομιμοποιούν την τουρκική εισβολή στην Κύπρο!

Ας μην άγχονται τόσο οι «φύλακες» των κυπριακών δικαίων… Η τουρκική κυβέρνηση έχει ήδη καταδικάσει τη ρωσική εισβολή, επομένως σύμφωνα με τη συλλογιστική τους, «άρα» η τουρκική κυβέρνηση έχει καταδικάσει και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Τίποτα το ουσιαστικό δεν προσφέρει στα κυπριακά δίκαια αυτού του είδους η συλλογιστική, αντιθέτως υπονομεύει τη σοβαρότητα της υπεράσπισής τους, προκειμένου με σοφιστείες να αθωωθεί η κυβέρνηση Ζελένσκι για το ρόλο της ως προκεχωρημένο ΝΑΤΟϊκό φυλάκιο στην περικύκλωση της Ρωσίας και ως ΝΑΤΟϊκό εργαλείο της ιμπεριαλιστικής διανομής του ουκρανικού εδάφους υπό πλεονεκτικούς για τις ΗΠΑ και δυσμενείς για τη Ρωσία όρους στην αφετηρία του νέου κύκλου κλιμάκωσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Και παραπέρα, ας πάψει η ΝΑΤΟϊκή απολογητική να  μεταχειρίζεται την Κύπρο σαν φτηνό επικοινωνιακό εργαλείο της «σωστής πλευράς της Ιστορίας». Στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σχοινί… Και εν προκειμένω ο ρόλος του ΝΑΤΟ είναι με μια λέξη εγκληματικός, από όποια πλευρά και αν το εξετάσει κανείς: Είτε αφορά την Ελλάδα και την Τουρκία του 1974, είτε αφορά την Ουκρανία του 2022, το ΝΑΤΟϊκό «αποτύπωμα» είναι βαθύ και ανεξίτηλο, επισφραγισμένο με ποταμούς αίματος και καταστροφή των λαών.

Advertisement

---