Η ύπαρξη μιας ανθρωπότητας που υποφέρει και σκέπτεται, και μιας ανθρωπότητας σκεπτόμενης που καταπιέζεται, γίνεται αναγκαστικά εχθρική στον αποκτηνωμένο, άεργο και φιλήδονο κόσμο των Φιλισταίων. Καρλ Μαρξ
Η είδηση μετρά ήδη μια εβδομάδα, αλλά ανήκει στο είδος των ειδήσεων που δε χάνουν τόσο γρήγορα την επικαιρότητά τους…
Το ρεπορτάζ, παρακάτω, αναφέρεται και στις μεγάλες εργατικές – λαϊκές κινητοποιήσεις τον Γενάρη του 2022, που βρέθηκαν αντιμέτωπες με την αιματηρή κρατική καταστολή και τη στρατιωτική επέμβαση (και) της Ρωσίας μέσω του ΟΣΣΑ, εν μέσω αφωνίας της καπιταλιστικής «δύσης», η οποία – κατά τα άλλα λαλίστατη (επιλεκτικά εναντίον των ανταγωνιστών της) σε περιπτώσεις είτε αληθινής είτε δήθεν καταστολής – στη συγκεκριμένη περίπτωση, όπου οι λαϊκές κινητοποιήσεις έθιγαν και δική της «επιρροή», επέλεξε την αποσιώπηση.
Τότε, επίσης, από αρκετές πλευρές ακούστηκαν φωνές υποστήριξης της καταστολής, που παρά τη «δυτική» ανοχή, έσπευδαν να αποκαλέσουν «έγχρωμη επανάσταση» τις λαϊκές κινητοποιήσεις, συμβάλλοντας έτσι, στο ιδεολογικό και πολιτικό πεδίο, στην αποστέρηση του αγώνα των εργαζομένων από τη διεθνή λαϊκή-ταξική αλληλεγγύη.
Και να που τώρα η πραγματικότητα ξανάρχεται στο προσκήνιο με τους αγώνες των εργαζομένων για δουλειά και δικαιώματα, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση κρατικών επιχειρήσεων, να αντιμετωπίζονται με κρατική καταστολή που θα περίμενε κανείς να εξεγείρει τα πνεύματα όσων τάσσονται αλληλέγγυοι στους αγώνες της εργατικής τάξης όπου γης, κατά των συνεπειών της καπιταλιστικής παλινόρθωσης και της αντιλαϊκής επέλασης του κεφαλαίου, που φυσικά δεν αφορά μόνο τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες αλλά τους λαούς και τους εργάτες όλου του κόσμου.
Καταστολή, σημειώνω επίσης παρεμπιπτόντως και «εντός παρενθέσεως», με το απεχθές προσωπείο των κουκουλοφορεμένων κρατικών οργάνων, που έχουμε φτάσει στη χώρα μας να το βλέπουμε ακόμα και μέσα στις αίθουσες των δικαστηρίων, με την ανοχή της εκάστοτε «έδρας» που βρίσκει, φαίνεται, φυσική την παρουσία κουκουλοφόρων εντός των δικαστικών αιθουσών για το λόγο ότι αυτοί είναι… αστυνομικοί.
Κλείνω αυτή την εισαγωγή, σημειώνοντας λοιπόν τη συνακόλουθη ανάγκη αυξημένης ταξικής εγρήγορσης και αλληλεγγύης παρά και ενάντια στην εμπλοκή των συνειδήσεων στους ταξικά «ξένους» γεωπολιτικούς και λοιπούς ανταγωνισμούς του κεφαλαίου, καθώς μάλιστα κάθε έλλειμμα ταξικής-λαϊκής αλληλεγγύης «προς τα έξω» μεταφράζεται αργά ή γρήγορα σε ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης «προς τα μέσα», και παραθέτω το ρεπορτάζ από την πηγή (902gr):
***
Παρασκευή 14/04/2023 – 11:52
ΚΑΖΑΚΣΤΑΝ
Απεργίες και συλλήψεις εργατών που αγωνίζονται κατά της ιδιωτικοποίησης του εξορυκτικού τομέα (VIDEO – ΦΩΤΟ)
Μαζικές συγκεντρώσεις και απεργίες πραγματοποιούνται στο Καζακστάν, στην πετρελαιοπαραγωγική περιοχή στα δυτικά της χώρας με αφορμή τη μαζική σύλληψη την Τρίτη αντιπροσωπείας απολυμένων εργαζομένων στο πετρέλαιο που πήγε στην Αστάνα για να διαμαρτυρηθεί στο υπουργείο Ενέργειας (δείτε κάτω βίντεο)
Όλα ξεκίνησαν όταν στις αρχές Απρίλη, αρκετές εκατοντάδες εργάτες της εργολαβικής εταιρείας «Berali Mangistau Company» πραγματοποίησαν καθιστική διαμαρτυρία όλο το εικοσιτετράωρο στην πόλη Zhanaozen, στην περιοχή Mangistau, στο γραφείο της κρατικής εταιρείας «Ozenmunaigas», η οποία είναι μέρος της εθνικής εταιρείας «Kaz MunaiGas» (ανάλογο της «Gazprom»). Η διαμαρτυρία έγινε γιατί όλοι έχασαν τη δουλειά τους αμέσως μετά την ιδιωτικοποίηση κρατικών εταιρειών.
Οι απολυμένοι έστειλαν αντιπροσωπεία τους με περισσότερα από εκατό άτομα στην Αστάνα για διαπραγματεύσεις με αξιωματούχους του υπουργείου Ενέργειας της Δημοκρατίας του Καζακστάν.
Φτάνοντας στην πρωτεύουσα τη Δευτέρα 10 Απρίλη, οι διαδηλωτές διανυκτέρευσαν ακριβώς έξω από το κτίριο του υπουργείου, απαιτώντας να συζητήσουν τα αίτηματά τους με τους διευθυντές της «KazMunayGas».
Την επόμενη μέρα, στις 11 Απρίλη, έγιναν διαπραγματεύσεις, οι οποίες δεν κατέληξαν πουθενά, αφού οι διευθυντές της εθνικής εταιρείας και στελέχη του υπουργείου Ενέργειας δεν δέχθηκαν τα αιτήματα. Μάλιστα, η κυβέρνηση έδωσε εντολή να συλληφθούν όλοι οι συμμετέχοντες στην καθιστική συγκέντρωση στο κτίριο του υπουργείου μέχρι το βράδυ της ίδιας ημέρας, κάτι που έγινε από το προσωπικό του SOBR.
Το βίντεο (δείτε πάνω) που διανεμήθηκε στα κοινωνικά δίκτυα δείχνει ότι αυτές οι συλλήψεις ήταν αναίτιες, καθώς το μόνο που έκαναν οι εργάτες πετρελαίου είναι ότι απλώς στάθηκαν ή κάθισαν κοντά σε μια από τις πολλές εισόδους του υπουργείου Ενέργειας.
Κύμα συμπαράστασης στους συλληφθέντες
Αμέσως μετά τη σύλληψη της αντιπροσωπείας στην Αστάνα, οι εργαζόμενοι δεκάδων επιχειρήσεων, που είχαν προηγουμένως υποβάλει τα ίδια αιτήματα στην κυβέρνηση, προχώρησαν σε απεργία στην περιοχή Mangystau με αίτημα την άμεση απελευθέρωση των συντρόφων τους.
Απεργούσαν οι εργάτες των ακόλουθων επιχειρήσεων: «Burgylau LLP», BZHB LLP, εργαζόμενοι στην πετρελαιοπηγή Karakudykmunai, «Ozenmunaigaz LLP», «Kezbi LLP», «Munayspetsnab LLP», συλλογικότητες τριών εταιρειών παροχής υπηρεσιών πετρελαίου του Zhetybai. Οι άνεργοι των Zhanaozen, Zhetybai, Zhigyldyaul, περιφερειακού κέντρου Aktau και άλλων οικισμών της περιοχής Mangystau υποστήριξαν τους συλληφθέντες με τις δράσεις διαμαρτυρίας τους.
Το βράδυ, μια μαζική συγκέντρωση κατοίκων του Zhanaozen ξεκίνησε και συνεχίστηκε τη νύχτα από τις 11 έως τις 12 Απρίλη. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, χιλιάδες άνθρωποι συμμετείχαν στη δράση. Μέχρι το πρωί οι κάτοικοι αρνούνταν να διαλυθούν και ολόκληρη τη νύχτα οι διαδηλωτές παρέμειναν έξω από το κτίριο της τοπικής αστυνομίας στην Αστάνα.
Το πρωί της 12ης Απρίλη άρχισαν οι συλλήψεις διαδηλωτών στο Zhanaozen, αλλά αυτή τη στιγμή οι απεργοί εργάτες πετρελαίου από διάφορες εταιρείες παροχής υπηρεσιών κοιτασμάτων πετρελαίου συνεχίζουν να συγκεντρώνονται στο σταθμό λεωφορείων της πόλης. Επίσης, απεργούν οι εργαζόμενοι των «MZHM Ozenmunaigaz», «Burgylau LLP» και άλλων επιχειρήσεων απαιτώντας την απελευθέρωση όλων των κρατουμένων και να γίνουν δεκτά τα αιτήματα των εργαζομένων της εταιρείας «Berali Mangistau».
Οι απολυμένοι εργάτες απαιτούν να συμπεριληφθούν όλοι στη σύνθεση της κρατικής εταιρείας «Ozenmunaigas», επαναλαμβάνοντας τις δηλώσεις των απεργών εργαζομένων στο πετρέλαιο το 2021 και το 2022 σχετικά με την ανάγκη ακύρωσης των αποτελεσμάτων της ιδιωτικοποίησης κρατικών υπηρεσιών, που είχε ως αποτέλεσμα πολλοί εργάτες να απολυθούν ή να καταλήξουν σε πολυάριθμες ιδιωτικές εταιρείες με άθλιες συνθήκες εργασίας.
Οι διαδηλωτές ενώθηκαν με εκατοντάδες άλλους άνεργους που απεργούσαν για πολλούς μήνες πέρυσι στο Zhanaozen ζητώντας τη συνέχιση της απασχόλησής τους και φέτος από κοινού, στα τέλη Μάρτη έκλεισαν τους δρόμους προς τις πετρελαιοπηγές στη γειτονική πόλη Zhetybai.
Η περιοχή βρισκόταν εδώ και καιρό σε πυρετό και νέες απεργίες με παρόμοια αιτήματα ξεκίνησαν στις 2 Γενάρη, ακριβώς στην επέτειο των μεγάλων διαδηλώσεων του Γενάρη του 2022, που ξεκίνησαν και τότε σε αυτόν τον χώρο.
Κλιμάκωση των κινητοποιήσεων
Η κλιμάκωση των απεργιών είναι εντυπωσιακή, η οποία μπορεί πλέον να επεκταθεί και σε γειτονικές περιοχές.
Έχει συσσωρευτεί έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια εναντίον των ξένων μάνατζερ και των δυτικών εταιρειών που μήνυσαν τους εργαζόμενους και συμμετείχαν σε αντισυνδικαλιστικές δραστηριότητες, όπως η αμερικανική εταιρεία «Chevron» που μήνυσε 69 εργαζόμενους για συμμετοχή σε παράνομη απεργία στο Tengiz στις 11 Φλεβάρη.
Η λαϊκή δυσαρέσκεια εντείνεται, καθώς ούτε ένα κοινωνικό και οικονομικό αίτημα των εργαζομένων και των ανέργων, που είχαν διατυπωθεί τον περασμένο Γενάρη κατά τη διάρκεια της γενικής απεργίας, εκτός από τη μείωση της τιμής του υγραερίου, δεν εκπληρώθηκε από την κυβέρνηση, η οποία μαζί με το Προεδρικό Συμβούλιο Μεταρρυθμίσεων, με επικεφαλής τον πρώην επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης και Βρετανό χρηματοδότη Sum Chakrabarti εφαρμόζουν ένα σχέδιο «μεταρρυθμίσεων» της αγοράς με πλήρη αποεθνικοποίηση της εξορυκτικής δραστηριότητας, προς το συμφέρον των αμερικανικών, βρετανικών και ευρωπαϊκών εταιρειών.
Το Καζακστάν πληρώνει το τίμημα από τις «μεταρρυθμίσεις» της αγοράς, που γίνεται εδώ και 32 χρόνια, με το 70% του εξορυκτικού τομέα να έχει περιέλθει στα χέρια του δυτικού κεφαλαίου και ενώ ολόκληρη η πρώην σοβιετική μεταποιητική βιομηχανία και το μεγαλύτερο μέρος της γεωργίας έχουν καταστραφεί.
***
ΠΑΜΕ
Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους και τον λαό του Καζακστάν
«Οι εργαζόμενοι του Καζακστάν, παρά την κρατική καταστολή συνεχίζουν τον αγώνα τους για την ακύρωση των αποτελεσμάτων της ιδιωτικοποίησης κρατικών εταιρειών, που είχε ως αποτέλεσμα πολλοί εργάτες να απολυθούν ή να καταλήξουν σε πολυάριθμες ιδιωτικές εταιρείες με άθλιες συνθήκες εργασίας.
Το ΠΑΜΕ καταγγέλλει τις νέες συλλήψεις αγωνιστών εργατών και τις διώξεις εναντίον των εργαζομένων που διεκδικούν το δικαίωμα τους στην δουλειά.
Στεκόμαστε σταθερά στο πλευρό του λαού και των εργαζομένων του Καζακστάν!
Η είδηση από το Ριζοσπάστη (6-12-2019): 87 χώρες ψήφισαν στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, στις 3 Δεκέμβρη, το Ψήφισμα για το Τμήμα Δικαιωμάτων των Παλαιστινίων, που προέβλεπε το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση των Παλαιστινίων και υπερασπιζόταν τον τερματισμό της ισραηλινής κατοχής (έγγραφο A/74/L.14). 23 χώρες καταψήφισαν και 54 απείχαν. Μεταξύ των 23 χωρών που καταψήφισαν και η Ελλάδα, για πρώτη φορά.
«Η κίνηση αυτή έρχεται ως αποτέλεσμα της όλο και μεγαλύτερης αναβάθμισης των σχέσεων με το Ισραήλ, που προωθούν όλες οι κυβερνήσεις υπέρ των συμφερόντων της ελληνικής αστικής τάξης», λέει το ρεπορτάζ του «Ρ».
***
Από εδώ θα θέλαμε να σημειώσουμε ότι η συγκεκριμένη κυβερνητική πολιτική επιλογή, έρχεται σε μια «συγκυρία» όπου η ίδια η ελληνική κυβέρνηση υψώνει τους τόνους της ρητορικής της σχετικά με την τήρηση των κανόνων του διεθνούς δικαίου… Ρητορική την οποία η συγκεκριμένη πολιτική επιλογή υποσκάπτει και ακυρώνει, την αποκαλύπτει σαν ρητορική απλώς τυχάρπαστη.
Η ίδια αυτή κυβερνητική πολιτική επιλογή καταδείχνει την ουσία και το μέγεθος ολόκληρου του εν εξελίξει ιμπεριαλιστικού παζαριού, στο οποίο συμμετέχει η ελληνική άρχουσα τάξη έχοντας για κάβα τα εθνικά θέματα και επιδιώκοντας από αυτά να εισπράξει τα μέγιστα δυνατά ανταλλλάγματα για λογαριασμό της. Μιλώντας ωμά, το «μήνυμα» της κυβερνητικής ψήφου στη ΓΣ του ΟΗΕ δεν είναι στην ουσία του και στο βάθος του άλλο από το ότι: α) Ισραηλινή κατοχή στην Παλαιστίνη και τουρκική κατοχή στην Κύπρο αποτελούν αντικείμενα και «ανταλλακτικά ισοδύναμα» του παζαριού (συγκρούσεων και συμβιβασμών) μεταξύ – καταρχήν – των εμπλεκόμενων κατοχικών δυνάμεων, Ισραήλ και Τουρκίας, και αντικείμενο – παραπέρα – των γενικών ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Και β) ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι πρόθυμη να συμμετέχει σε αυτό το παζάρι, «δίνοντας» με την ψήφο της την Παλαιστίνη στο Ισραήλ.
Στο σημείο αυτό, το προφανές σχήμα (αλλά μόνο «σχήμα») θα ήταν ότι η κυβέρνηση ψηφίζει υπέρ της ισραηλινής κατοχής της Παλαιστίνης για να αποκομίσει, σε αντάλλαγμα, μια ισραηλινή υποστήριξη εναντίον της τουρκικής κατοχής της Κύπρου: στη διαιώνιση της κατοχής στην Παλαιστίνη η κυβερνητική ψήφος εξαρτά (ως προς το σχήμα και μόνο) την καταδίκη της κατοχής στην Κύπρο… Αλλά πίσω από το σχήμα η πραγματικότητα είναι ακόμα χειρότερη: Ενώ το ίδιο το «σχήμα» είναι νομιμοποιητικό και της μιας και της άλλης κατοχής, ταυτόχρονα στη διατήρηση της ισραηλινής κατοχής της Παλαιστίνης η κυβερνητική ψήφος εξαρτά ουσιαστικά μια ολόκληρη σειρά εθνικών θεμάτων, που το καθένα τους μπορεί ν’ αποτελέσει κι ένα αντικείμενο παζαριού και συμβιβασμού ανάμεσα στους πρωταγωνιστές του «διαλυμένου» τραστ Τουρκίας – Ισραήλ, με αντάλλαγμα προς την ελληνική αστική τάξη μια υποστήριξη π.χ. για το «όνομα της Μακεδονίας» (έτσι για να πούμε και κάτι για να γελάσουμε) ή τέλος πάντων μια αναγνώριση για την επίδραση της Εύβοιας στην ελληνική ΑΟΖ μαζί και μ’ ένα ελκυστικό πακέτο στο χ ή το ψ ελληνικό μονοπώλιο για συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στα παράλια της λωρίδας της Γάζας…
Η ψήφος της κυβέρνησης κατά της Παλαιστίνης στη ΓΣ του ΟΗΕ αποτελεί δυνητικά διεθνή ψήφο κατά της Κύπρου. Ως απαρχή ελληνικής νομιμοποίησης της ισραηλινής κατοχής στην Παλαιστίνη αποτελεί σύνθημα διεθνούς νομιμοποίησης της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο. Η ψήφος αυτή αποκαλύπτει ότι την κυβερνητική εξωτερική πολιτική δεν την υπαγορεύει η υπηρέτηση των «εθνικών θεμάτων», αλλά την υπαγορεύουν τα οφέλη που – με μοχλό τα «εθνικά θέματα» – προσδοκά για δικό του λογαριασμό το ελληνικό μονοπωλιακό κεφάλαιο παίρνοντας την συμφέρουσα γι’ αυτό θέση στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, στο «υλικό» των οποίων πρόθυμα εντάσσει και Παλαιστίνη και Κύπρο και κάθε «εθνικό θέμα».
Το κυβερνητικό αφήγημα είναι αρκετά εύπεπτο: Το Ισραήλ βρίσκεται σε αντίθεση με την Τουρκία, η Τουρκία βρίσκεται σε αντίθεση με την Ελλάδα, άρα Ελλάδα και Ισραήλ είναι σύμμαχοι, άρα στον ΟΗΕ η κυβέρνηση καταψηφίζει τον τερματισμό της ισραηλινής κατοχής της Παλαιστίνης. Το αφήγημα παραβλέπει ότι Ισραήλ και Τουρκία ήδη μοιράζονται τις αντιθέσεις τους με τη μορφή αμοιβαίας κατοχής συριακών εδαφών. Παραβλέπει την πιθανότητα (αν όχι τη βεβαιότητα) ότι το σύνολο ουσιαστικά των ελληνικών εθνικών θεμάτων μπορεί να αποτελέσει αντίτιμο διαδοχικών συμβιβασμών στο πλαίσιο των αντιθέσεων μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας, ώσπου να «ξανασμίξουνε πάλι και να φτιάξουνε τραστ». Και εκτός από όσα «παραβλέπει», το ίδιο αυτό «αφήγημα» αποτελεί κρίκο πρόσδεσης της Ελλάδας (πολιτικά, διπλωματικά, στρατιωτικά) σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς εναντίον λαών και κρατών της ευρύτερης περιοχής, οι οποίοι σχεδιασμοί έχουν τόση σχέση με τα ελληνικά εθνικά θέματα όση σχέση είχε (και όση σχέση αποδείχτηκε ότι είχε) ο «δρόμος προς την Πόλη» μέσω Ουκρανίας το 1919.
***
Μπορεί εκ πρώτης όψεως αυτή η κριτική να φαντάξει «ωφελιμιστική». Η στάθμιση βέβαια της ωφέλειας είναι εντός ορισμένων ορίων αναπόφευκτη σε κάθε πολιτική, όμως «ωφελιμισμό» και μάλιστα της χυδαιότερης μορφής αποτελεί η πολιτική προδοσίας του παλαιστινιακού λαού προκειμένου τάχα ένα κράτος-δολοφόνος όπως το Ισραήλ να προσαρμόσει τους σχεδιασμούς του στην υπεράσπιση των ελληνικών εθνικών θεμάτων και όχι στην κυνική υπεράσπιση των συμφερόντων της δικής του άρχουσας τάξης…
«Ωφελιμισμό» αποτελεί η δωρεάν επίκληση των «κανόνων του διεθνούς δικαίου» από όλους εναντίον όλων, την ίδια στιγμή που έχουν τεθείστο γενικό στόχαστρο οι μόνοι κανόνες και αρχές που μπορούν να αποτελούν πραγματικά διεθνές δίκαιο: η αναγνώριση των απλών νόμων της ηθικής και της δικαιοσύνης, που θα έπρεπε να διέπουν τις αμοιβαίες σχέσεις των χωριστών ατόμων, ως υπέρτατων νόμων των σχέσεων ανάμεσα στα έθνη[*]. Άλλο διεθνές δίκαιο από αυτό δεν υπάρχει. Έξω από αυτό το διεθνές δίκαιο, που είναι και το μόνο διεθνές δίκαιο, κανένα εθνικό θέμα δεν βρίσκει νομιμοποίηση. Όσο κι αν πασχίζουν στη θέση του να επιβάλλουν σαν «δίκαιο» την ισχύ των βομβαρδιστικών και των κανονιοφόρων, το ιμπεριαλιστικό κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους.
Αντίστροφα, κανένα εθνικό θέμα δεν νομιμοποιεί ιμπεριαλιστικές συμμαχίες βαμμένες με το αίμα του κάθε λαού και όλων των λαών. Η κυβερνητική συμμαχία με το Ισραήλ είναι συστατικό του ιμπεριαλιστικού πολέμου κατά των λαών, και ανάγλυφα αναδείχτηκε αυτό με την κυβερνητική ψήφο κατά του παλαιστινιακού λαού στη ΓΣ του ΟΗΕ [**].
=================
[*]Από την ιδρυτική διακήρυξη της Διεθνούς Ένωσης των Εργατών.
[**] Μια κριτική σαν αυτή που προηγήθηκε, αν και «από μόνη» δίνει την εντύπωση «μετωπικής αντιπαράθεσης», δεν παύει «από μόνη» να είναι και αξιοποιήσιμη από την άρχουσα τάξη στο βαθμό που μέσω παρόμοιων κριτικών η ελληνική αστική τάξη είναι ικανή να εμφανίζει και να «οικειοποιείται» εχέγγυα φίλιας του ελληνικού λαού με άλλους λαούς, τους οποίους ταυτόχρονα βάζει έτσι πιο αποτελεσματικά στο στόχαστρο με την «πραγματιστική» συμμετοχή της στις διάφορες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες. Στο βαθμό, δηλαδή, που μια τέτοια κριτική δεν κατατείνει στη συνολική ανατροπή της πολιτικής της και στη συνολική ήττα της ελληνικής αστικής τάξης από την λαϊκή πάλη, στον ίδιο βαθμό μπορεί να της επιφυλαχθεί ρόλος ιεραπόστολου που προηγείται σαν εμπροσθοφυλακή των αποικιακών στρατευμάτων, τα οποία και θα συμπληρώσουν το κήρυγμά του με τη σφαγή… (Η φιλία προς τον κουρδικό λαό αποτέλεσε εργαλείο για την παράδοση του Οτσαλάν στο τουρκικό κράτος, η αλληλεγγύη προς τον «ομόδοξο σερβικό λαό» χρησιμοποιήθηκε σαν διπλωματικό συστατικό της ελληνικής συμμετοχής στον πόλεμο κατά της Σερβίας, οι φιλικές σχέσεις με τα αραβικά κράτη αποτέλεσαν όχημα των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών καταστροφής αυτών των κρατών. Το «γεωγραφικό σταυροδρόμι» είναι εκτός των άλλων και εύφορο για ένα κράτος-ρουφιάνο σαν το ελληνικό. Θα επιτρέψουμε να αντικρίσουμε στον καθρέφτη μας το δικό του πρόσωπο;).
Το τελευταίο διάστημα εντείνεται η καταστολή σε βάρος του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας (ΚΚΤ) και της Κομμουνιστικής Νεολαίας Τουρκίας (ΚΝΤ), με συχνές βίαιες επιθέσεις, συλλήψεις μελών, τραμπουκισμούς και προσπάθεια εκφοβισμού.
Τελευταίο περιστατικό αυτό στις 13 Μάρτη, όταν ομάδα φασιστών επιτέθηκε σε μέλη της ΚΝΤ στο Πανεπιστήμιο Κωνσταντινούπολης, που εξορμούσαν στο πλαίσιο της δίμηνης καμπάνιας ενάντια στο ΝΑΤΟ. Οι θρασύδειλοι φασίστες στη συνέχεια κατήγγειλαν ψευδώς στην αστυνομία πως δέχτηκαν επίθεση και κατέθεσαν μηνύσεις με αποτέλεσμα να συλληφθούν 22 μέλη της ΚΝΤ και να τους απαγγελθούν κατηγορίες. Το γεγονός αυτό έρχεται να προστεθεί σε σειρά επιθέσεων που συστηματικά δέχονται το ΚΚΤ και η ΚΝΤ.
Σε ανακοίνωσή του το Κεντρικό Συμβούλιο της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας αναφέρει:
«Είναι φανερή η ενόχληση της αστικής τάξης, του κράτους και των κομμάτων της από την αποδοχή και τη στήριξη που δείχνει η νεολαία της Τουρκίας στη δράση και τις θέσεις του ΚΚΤ και της ΚΝΤ. Έχουν ενοχληθεί γιατί ούτε το καθεστώς έκτακτης ανάγκης ούτε η ένταση της καταστολής, το κλίμα τρομοκρατίας και οι συλλήψεις έχουν καταφέρει να εμποδίσουν τους νέους κομμουνιστές από την ανάπτυξη μαζικής και μαχητικής δράσης. Ανάμεσα σε αυτές είναι και η μαζική κινητοποίηση έξω από την πρεσβεία του Ισραήλ, που πραγματοποίησε η ΚΝΤ στις 12/3, ανταποκρινόμενη στο κοινό κάλεσμα 40 Κομμουνιστικών Νεολαιών για την αλληλεγγύη στο λαό της Παλαιστίνης.
Η ΚΝΤ αναπτύσσει άφοβα τη δραστηριότητά της στα Πανεπιστήμια και τα σχολεία, παρά τη συνεχή παρακολούθηση που δέχονται τα μέλη της από σεκιούριτι και αστυνομία. Συνδέεται με μάζες νέων εργαζομένων, ενισχύεται και δυναμώνει. Γι’ αυτό το λόγο επιστρατεύονται μέλη φασιστικών οργανώσεων, που δρουν συμπληρωματικά, ακόμα και σε ανοιχτή συνεργασία με την αστυνομία, εκπληρώνοντας έτσι το ρόλο τους ως μαντρόσκυλα του συστήματος ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα.
Η ΚΝΕ καταδικάζει την καταστολή και τις επιθέσεις σε βάρος της ΚΝΤ. Η κλιμάκωση της επίθεσης του κράτους και άλλων μηχανισμών έρχεται σε μία περίοδο που η τούρκικη αστική τάξη επιχειρεί την αναβάθμιση του ρόλου της στην περιοχή από τα Βαλκάνια μέχρι και τη Μέση Ανατολή. Αποδεικνύεται για ακόμη μία φορά πως η επίθεση στο βιοτικό επίπεδο και τα δικαιώματα των λαών, τα επικίνδυνα πολεμικά σχέδια και οι ανταγωνισμοί των αστικών τάξεων για την ενίσχυση της θέσης τους στην περιοχή πάνε χέρι-χέρι με τον αντικομμουνισμό, την ένταση της καταστολής ενάντια στο εργατικό – λαϊκό κίνημα και την πρωτοπορία του, τους κομμουνιστές.
Εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στους συντρόφους της ΚΝΤ και την τουρκική νεολαία. Είμαστε βέβαιοι πως οι κομμουνιστές και το λαϊκό κίνημα όχι μόνο δεν πρόκειται να λυγίσουν από τέτοιες επιθέσεις, αλλά αντίθετα θα δυναμώσουν τη δράση τους σε όλες τις συνθήκες.
Πιστοί στις αρχές του προλεταριακού διεθνισμού, θα συνεχίσουμε το συντονισμό και την κοινή δράση με τους συντρόφους μας της ΚΝΤ. Οι γείτονες λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν, αντίθετα έχουν κοινό αντίπαλο, το σύστημα της εκμετάλλευσης, της φτώχειας, της ανεργίας και των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Έχουν κοινό συμφέρον να παλέψουν ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ενάντια στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ στην περιοχή, ενάντια στην προσπάθεια αμφισβήτησης των συνόρων. Συνολικά ενάντια στα επικίνδυνα πολεμικά σχέδια που σέρνουν τους λαούς μας να χύσουν το αίμα τους για τα συμφέροντα των αστικών τάξεων και των μονοπωλίων. Απέναντι στην εθνικιστική και αλυτρωτική προπαγάνδα που αναπτύσσεται σε Ελλάδα και Τουρκία να δυναμώσει ο αγώνας για την ειρήνη, τη φιλία και την αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς μας».
Η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ),με την ευκαιρία της επίσκεψης του Ισραηλινού προέδρου στην Ελλάδα καταγγέλλει για άλλη μια φορά την Ισραηλινή κατοχή στην Παλαιστίνη και τις βαρβαρότητες κατά του Παλαιστινιακού λαού.
Στην πράξη έχει αποδειχθεί πως η εμβάθυνση των πολιτικοστρατιωτικών και οικονομικών σχέσεων Ελλάδας – Ισραήλ και των αντίστοιχων σχέσεων με την ΕΕ υπηρετεί τα μεγάλα συμφέροντα και όχι τα συμφέροντα των λαών, είναι παράγοντας αποθράσυνσης της Ισραηλινής επιθετικότητας κατά των Παλαιστινίων, φτάνοντας μέχρι του σημείου της δίωξης, της φυλάκισης ακόμα και παιδιών, όπως της νεαρής Παλαιστίνιας Αχέντ Ταμίμι αυτή την περίοδο.
Η ΕΕΔΥΕ απαιτεί τον τερματισμό της κατοχής και την αναγνώριση Παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, στα σύνορα του 1967 και στη βάση αυτή καλεί την κυβέρνηση να σταματήσει την κωλυσιεργία και να προχωρήσει στην αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους, σύμφωνα με τη σχετική απόφαση της ελληνικής βουλής, του Δεκέμβρη του 2015.
Αθήνα, 29 Ιανουαρίου 2018 To γραφείο Τύπου της ΕΕΔΥΕ
Συνεχίζονται οι δολοφονίες πρώην στελεχών και μελών των FARC – EP (Ένοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις της Κολομβίας – Λαϊκός Στρατός), παρά τη συμφωνία που υπογράφτηκε τον Ιούνη 2016 για κατάπαυση του πυρός και έναρξη νέας προσπάθειας ειρηνευτικής διαδικασίας.
Δύο μέλη του κόμματος στο οποίο έχει μετασχηματιστεί πλέον η οργάνωση, ο Ουίλμαρ Ασπρίγια και ο Άνχελ δε Χεσούς Μοντόγια δολοφονήθηκαν στην Αντιόκια, όπου συμμετείχαν στην προεκλογική εκστρατεία ενόψει των εκλογών τον ερχόμενο Μάρτη.
Υπενθυμίζεται ότι το νόμιμο κόμμα προέκυψε από το συνέδριο των FARC – ΕΡ στα τέλη Αυγούστου 2017, το οποίο κατέληξε στο νέο όνομα, Fuerza Alternativa Revolucionaria del Comun – Επαναστατική Εναλλακτική Δύναμη της Πλειοψηφίας, που κρατάει το ίδιο ακρωνύμιο FARC.
Μια εκπρόσωπος του υπουργείου Εσωτερικών της Κολομβίας ανέφερε ότι οι αρχές διεξάγουν έρευνα για την υπόθεση και δεν έχει κανένα άλλο σχόλιο προς το παρόν.
Τουλάχιστον 30 πρώην αντάρτες έχουν δολοφονηθεί από ανθρώπους που ελπίζουν να αποσταθεροποιήσουν και να εκτροχιάσουν την ειρηνευτική διαδικασία, σύμφωνα με το κόμμα. Έξι πρώην αντάρτες δολοφονήθηκαν στην επαρχία Ναρίνιο τον Οκτώβριο.
Η αποστολή επαλήθευσης των Ηνωμένων Εθνών στην Κολομβία -η οποία παρέλαβε τα χιλιάδες όπλα των ανταρτών των FARC όταν τα παρέδωσαν- τόνισε σε ανακοίνωσή της την Τετάρτη ότι πρέπει να υπάρξουν εγγυήσεις για την ελεύθερη άσκηση των πολιτικών δικαιωμάτων κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας στη χώρα των Άνδεων.
Στελέχη της FARC έχουν προειδοποιήσει επανειλημμένα εναντίον του κινδύνου επανάληψης της εκστρατείας μαζικών, στοχευμένων δολοφονιών τη δεκαετία του 1980, όταν πάνω από 5.000 μέλη της οργάνωσης είχαν δολοφονηθεί από ακροδεξιά τάγματα θανάτου ή εκτελεστές συμμοριών που διακινούσαν ναρκωτικά, όταν οι αντάρτες είχαν συνάψει μια πρώτη συμφωνία ειρήνης και είχαν ιδρύσει το πολιτικό κόμμα Πατριωτική Ένωση.
«Καλούμε το κράτος της Κολομβίας και τις αρχές να τοποθετηθούν δημόσια για τις συστηματικές δολοφονίες» και «να λάβουν μέτρα ώστε να μην επαναληφθεί μια πολιτική γενοκτονία όπως εκείνη εναντίον της Πατριωτικής Ένωσης», τονίζεται στην ανακοίνωση της FARC.
Αλληλεγγύη στους απεργούς πείνας πολιτικούς κρατούμενους
Συνεχίζουν την απεργία πείνας πάνω από 1.200 πολιτικοί κρατούμενοι, αντάρτες των Ενόπλων Επαναστατικών Δυνάμεων της Κολομβίας – Λαϊκός Στρατός (FARC – EP), ενώ τους συμπαραστέκεται επίσης με απεργία πείνας, εδώ και 18 μέρες, και ο Χεσούς Σάντριχ, μέλος της Γραμματείας της Οργάνωσης (που συμμετείχε και στις διαπραγματεύσεις στην Αβάνα), ο οποίος το Σάββατο μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο με συμπτώματα υπογλυκαιμίας. Στόχος της απεργίας είναι να ασκηθεί πίεση ώστε να εφαρμοστεί άμεσα η αμνηστία για τους 2.577 κρατούμενους αντάρτες, όπως προβλέπεται από τη συμφωνία ειρήνης. Η κυβέρνηση του Μανουέλ Σάντος συνεχίζει να κωλυσιεργεί εδώ και πάνω από 6 μήνες και περισσότεροι από 1.200 αντάρτες παραμένουν στις φυλακές.
Τη στήριξη στον δίκαιο αγώνα των απεργών εξέφρασε το Συνέδριο του ΚΚ Κολομβίας, που έγινε στην Μπογκοτά από τις 13 έως τις 17 Ιούλη, στο οποίο συμμετείχε εκ μέρους του ΚΚΕ ο Νίκος Σερετάκης, μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ, που εξέφρασε τη διεθνιστική αλληλεγγύη του Κόμματος.
Συνεχίζονται οι δολοφονίες αγωνιστών
Πάντως στην Κολομβία συνεχίζονται οι δολοφονίες αγωνιστών του λαϊκού κινήματος, όπως την Παρασκευή το πρωί, του Εκτορ Γουίλιαμ Μίνα, στελέχους του κινήματος «Πατριωτική Πορεία» στην επαρχία Κάουκα, που πυροβολήθηκε από τέσσερις ενόπλους μέσα σε εστιατόριο στην πόλη Γκουατσένε. Η δολοφονία έγινε μόλις εκατό μέτρα από το αστυνομικό τμήμα, οι ένοπλοι κατέβηκαν από μια μοτοσικλέτα, «γάζωσαν» τον αγωνιστή (που κατέληξε στη μεταφορά του προς το νοσοκομείο) και εξαφανίστηκαν ανενόχλητοι. Ο Εκτορ Μίνα, Αφροκολομβιανός, πατέρας 4 παιδιών, υπήρξε γνωστός αγωνιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα, που πρωτοστατούσε στην καταγγελία των παραστρατιωτικών ομάδων.
Η «Πατριωτική Πορεία», το ΚΚ Κολομβίας, οι FARC και άλλες μαζικές οργανώσεις κατηγορούν την κυβέρνηση ότι δεν εφαρμόζει τη συμφωνία ειρήνευσης και δεν έχει κάνει ουσιαστικά τίποτα για να σταματήσει την παραστρατιωτική δράση. Συνολικά από την 1η Γενάρη του 2016 έχουν δολοφονηθεί 186 αγωνιστές του λαϊκού κινήματος, 52 φέτος (ανάμεσά τους και αντάρτες μετά την εγκατάλειψη των όπλων).
Παρά την ειρηνευτική συμφωνία που υπογράφτηκε και την διαδικασία εγκατάλειψης των όπλων από πλευράς των ανταρτών, μέσα σε λιγότερο από τρεις μήνες έξι μέλη των FARC-EP έχουν δολοφονηθεί στην Κολομβία.
Ένα ακόμα μέλος των Επαναστατικών Ένοπλων Δυνάμεων Κολομβίας – Λαϊκός Στρατός (FARC-EP) έχασε τη ζωή του στον δήμο Ιτουάνγκο της περιφέρειας Αντιόχεια, ανεβάζοντας σε έξι τα μέλη των ανταρτών που έχουν δολοφονηθεί τους τρεις τελευταίους μήνες.
Ο Χουάν Αρμάντο Αμάγια, βρισκόταν σε διαδικασία επανένταξης, καθώς είχε επιστρέψει στην πόλη του, επωφελούμενος από την απονομή χάριτος της 12ης Δεκέμβρη 2016 στα πλαίσια της ειρηνευτικής συμφωνίας που υπογράφτηκε. Ο Αμάγια προστέθηκε στους εννέα συγγενείς του, μέλη των FARC-EP που έχουν δολοφονηθεί.
Όπως δήλωσε ο δήμαρχος του Ιτουάνγκο Χέρμαν Ντάριο Αλβάρες Ουρίμπε, οι αρχές ερευνούν τις αιτίες της δολοφονίας, που έγινε στις 8 το βράδυ καθώς επίσης και την δολοφονία ενός ακόμα προσώπου που συνέβη πριν 15 μέρες στον ίδιο δήμο.
Το γεγονός επιδεινώνει την κατάσταση, όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα στην περιοχή, όπου πρόσφατα το Γραφείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Ιτουάνγκο προειδοποίησε ότι “οι παραστρατιωτικοί επιχειρούν να γυρίσουν την περιοχή 13 χρόνια πίσω” , ενώ ομάδα 238 μελών του Μετώπου 18 των FARC-EP βρίσκονται στην μεταβατική Ζώνη Ταυτοποίησης του Αγίου Λουκά, όπου εκπληρώνουν την διαδικασία επανένταξης στην πολιτική ζωή.
Από τον Δεκέμβρη του 2016 ένοπλοι άνδρες υποχρέωσαν τους ανθρώπους των κοινοτήτων να συνέλθουν και να εγκαθιδρύσουν κοινοτικούς κανόνες, ζητώντας από τα Συμβούλια Κοινοτικής Δράσης πρόσβαση σε αναλυτικές πληροφορίες, σύμφωνα με καταγγελία του Γραφείου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Ο Συνήγορος του Λαού της Κολομβίας Κάρλος Αλφόνσο Νεγκρέτ, εξέφρασε επίσης την ανησυχία του για τις στοχευμένες δολοφονίες πρώην μελών των FARC-EP, κατά την διαδικασία εγκατάλειψης των όπλων και επανένταξης και προειδοποίησε ότι ο αριθμός των στελεχών κοινωνικών οργανώσεων που δολοφονήθηκαν από τον Γενάρη του 2016, ανέρχεται σε 182 ενώ 52 από αυτές τις δολοφονίες έγιναν μέσα στο 2017.
Τέλος, επεσήμανε ότι πάνω από 500 ηγέτες και ακτιβιστές των Ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν απειληθεί από τον Γενάρη του προηγούμενου χρόνου.
Και ενώ ΗΠΑ-ΕΕ-Τουρκία το ‘χουν ρίξει μεταξύ τους στην κρεβατομουρμούρα, «για να κάνουν ματσαράγκες», πότε στο όνομα της θανατικής ποινής, πότε στο όνομα της έκδοσης Γκιουλέν, παζαρεύοντας στην πραγματικότητα – πίσω από όλα αυτά – τη χάραξη των αιματοβαμμένων συνόρων του νέου ιμπεριαλιστικού ξαναμοιράσματος της γης…
Και ενώ στα μέτωπα Συρίας και Ιράκ συνεχίζουν να πολεμούν όλοι εναντίον όλων, όλοι εναντίον εχθρών που είναι όλοι σύμμαχοι των συμμάχων τους…
Και ενώ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για άλλη μια φορά, στο όνομα των «εθνικών» συμφερόντων του κεφαλαίου, ακολουθεί την άθλια και επικίνδυνη για το λαό πεπατημένη του «καλού παιδιού» των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ που «τα δίνει όλα» τώρα που η Τουρκία, το «κακό παιδί», κάνει κόνξες…
Και ενώ προκλητικά η κυβέρνηση ετοιμάζεται να υποδεχτεί τον Ομπάμα ανήμερα της αντιιμπεριαλιστικής επετείου του Νοέμβρη…
Και ενώ ψήνονται διχοτομικές ιμπεριαλιστικές «λύσεις» στο κυπριακό…
Και ενώ δεν περνά μέρα που ο εκλεκτός της τουρκικής αστικής τάξης Ερντογάν να μην κάνει κι ένα κήρυγμα «οθωμανικού» μεγαλοϊδεατισμού…
Και ενώ η τουρκική κυβέρνηση έχει αδράξει την αποτυχία τού εναντίον της πραξικοπήματος σαν «ευκαιρία» για ένα εκτεταμένο κύμα καταστολής του «εσωτερικού εχθρού» της…
Την αναστολή λειτουργίας της Επιτροπής Ειρήνης Τουρκίας, όπως και άλλων κοινωνικών οργανώσεων, από τις τουρκικές αρχές καταδικάζει Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης και καταγγέλλει την επιχείρηση της αστυνομίας να κλείσει τα γραφεία της Επιτροπής Ειρήνης στην Κωνσταντινούπολη.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
«Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης (ΠΣΕ) εκφράζει την καταδίκη του στην απόφαση των τουρκικών αρχών να αναστείλει για 3 μήνες τη λειτουργία εκατοντάδων κοινωνικών οργανώσεων και κινημάτων με πρόσχημα τη διερεύνηση σχέσεων με «τρομοκρατικές ενέργειες». Ανάμεσα σε αυτές βρίσκεται και η Επιτροπή Ειρήνης Τουρκίας (Baris Dernegi), η οποία είναι ιστορικό μέλος του ΠΣΕ και της Εκτελεστικής Επιτροπής του.
Καταγγέλλουμε την αστυνομική επιχείρηση για κλείσιμο των γραφείων της Επιτροπής Ειρήνης στην Κωνσταντινούπολη και εκφράζουμε τη βαθιά μας ανησυχία για τα κίνητρα και τους πραγματικούς σκοπούς της αυταρχικής και αντιδημοκρατικής κίνησης αυτής.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στο λαό της Τουρκίας, στις φιλειρηνικές δυνάμεις και στους συναγωνιστές μας της Επιτροπής Ειρήνης (Baris Dernegi), με την οποία μας συνδέει ο κοινός αγώνας για ειρήνη στην περιοχή. Απαιτούμε την άρση της αναστολής λειτουργίας για την Επιτροπή Ειρήνης και τις άλλες κοινωνικές οργανώσεις».
Απαράδεκτη χαρακτηρίζει η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ) την απαγόρευση λειτουργίας της Επιτροπής Ειρήνης Τουρκίας (Baris Dernegi) από τις τουρκικές αρχές και απαιτεί την άμεση ανάκληση αυτής της απόφασης.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
«Η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ) καταγγέλλει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την απαράδεκτη απαγόρευση λειτουργίας της Επιτροπής Ειρήνης Τουρκίας (Baris Dernegi), μεταξύ εκατοντάδων άλλων κοινωνικών οργανώσεων για τρεις μήνες από τις τουρκικές αρχές με πρόσχημα τη διερεύνηση σχέσεων με τρομοκρατικές ενέργειες.
Απαιτεί την άμεση ανάκληση αυτής της επικίνδυνης απόφασης που καταργεί θεμελιώδη δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες.
Η ΕΕΔΥΕ εκφράζει την αλληλεγγύη της στο λαό της Τουρκίας, την αμέριστη στήριξή της στην Επιτροπή Ειρήνης Τουρκίας και διαβεβαιώνει ότι θα αναπτύξει μαζική αποφασιστική δράση για την ακύρωση αυτής της αντιδημοκρατικής απόφασης των τουρκικών αρχών.
Απαιτούμε την άρση της απαγόρευσης λειτουργίας για την Επιτροπή Ειρήνης Τουρκίας και τις άλλες κοινωνικές οργανώσεις και κινήματα».
Την απόφαση των τουρκικών αρχών να απαγορεύσουν για τρεις μήνες τη λειτουργία της Επιτροπής Ειρήνης Τουρκίας καθώς και εκατοντάδων κοινωνικών οργανώσεων, καταγγέλλει με ψήφισμά του το 12ο Συνέδριο της ΟΓΕ.
Από τις εργασίες του Συνεδρίου που βρίσκονται σε εξέλιξη, οι εκατοντάδες αντιπρόσωποι υιοθέτησαν το ακόλουθο ψήφισμα.
«Εμείς οι αντιπρόσωποι του 12ου Συνεδρίου της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ), καταγγέλλουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την απαράδεκτη απόφαση των τουρκικών αρχών να απαγορεύσουν τη λειτουργία της Επιτροπής Ειρήνης Τουρκίας (Baris Dernegi), όπως και εκατοντάδων άλλων κοινωνικών οργανώσεων, για τρεις μήνες. Καταδικάζουμε ιδιαίτερα το πρόσχημα με το οποίο απαγορεύτηκε η λειτουργία των οργανώσεων, δηλαδή το πρόσχημα της διερεύνησης τυχόν σχέσεων των οργανώσεων με τρομοκρατικές ενέργειες. Απαιτούμε την άμεση ανάκληση αυτής της επικίνδυνης απόφασης που καταργεί θεμελιώδη δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες.
Είμαστε στο πλευρό του λαού της Τουρκίας και εκφράζουμε την αμέριστη στήριξή μας στην Επιτροπή Ειρήνης Τουρκίας, παλεύοντας για την ακύρωση αυτής της αντιδημοκρατικής απόφασης των τουρκικών αρχών.
Συνεχίζουμε να παλεύουμε ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση, τη φτώχεια και τον πόλεμο».
Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο καταγγέλλει την απαγόρευση λειτουργίας της Επιτροπής Ειρήνης Τουρκίας (Baris Dernegi) επισημαίνοντας τα εξής:
«Η λειτουργία της Επιτροπής Ειρήνης Τουρκίας, όπως και εκατοντάδων άλλων κοινωνικών οργανώσεων, απαγορεύτηκε από τις τουρκικές αρχές για τρεις μήνες, με πρόσχημα τη διερεύνηση σχέσεων με τρομοκρατικές ενέργειες.
Το ταξικό κίνημα της Ελλάδας έχει μεγάλη πείρα από τέτοιες ενέργειες, που οδηγούν σε χτύπημα των βασικότερων δημοκρατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθερίων.
Το ΠΑΜΕ πιστό στις αρχές της Αλληλεγγύης και του Διεθνισμού εκφράζει την αλληλεγγύη και στήριξή του στην Επιτροπή Ειρήνης Baris Dernegi, στο λαό και τους εργαζόμενους της Τουρκίας.
Το ΠΑΜΕ απαιτεί την άμεση άρση της απαγόρευσης λειτουργίας για την Επιτροπή Ειρήνης Τουρκίας, τις άλλες κοινωνικές οργανώσεις και κινήματα και καλεί μαζικά τις συνδικαλιστικές οργανώσεις της Ελλάδας και της Ευρώπης να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους».
Η Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία, εκπροσωπώντας περισσότερους από 92 εκατομμύρια εργάτες σε κάθε γωνιά του πλανήτη, «καταδικάζει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την απαγόρευση της λειτουργίας της Επιτροπής Ειρήνης Τουρκίας από τις τούρκικες αρχές», προσθέτοντας τα εξής:
«Τα ταξικά συνδικάτα της Τουρκίας και το κίνημα της Ειρήνης παλεύουν κάτω από δύσκολες συνθήκες ενάντια στο καθεστώς εκτάκτου ανάγκης που έχει κηρυχτεί από την κυβέρνηση Ερντογάν μετά το πραξικόπημα του Ιουλίου.
Οι «διασυνδέσεις με την τρομοκρατία» είναι πρόσχημα για να χτυπηθούν από την κυβέρνηση της Τουρκίας ο οργανωμένος λαός, το κίνημα της εργατικής τάξης και οι πρωτοπόροι αγωνιστές, που αγωνίζονται ενάντια στα σχέδια των ιμπεριαλιστών και τους ανταγωνισμούς που εκφράζονται στην περιοχή.
Η Τουρκία είναι μια χώρα που συμμετέχει ενεργά στο ιμπεριαλιστικό πόλεμο στη Συρία. Οι Τούρκοι καπιταλιστές επιδιώκουν μεγαλύτερο μερίδιο από τα κέρδη στην ευρύτερη περιοχή και έχουν ως στόχο την ενίσχυση του ρόλου της Τουρκίας ως μια ισχυρή περιφερειακή δύναμη.
Καλούμε τον λαό της Τουρκίας και τα ταξικά συνδικάτα της χώρας να συνεχίσουν τον αγώνα τους για συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες και απαιτούμε την άρση της απαγόρευσης.
Καλούμε όλα τα μέλη και τους φίλους της ΠΣΟ να σταθούν μαχητικά δίπλα στον τούρκικο λαό και τις οργανώσεις του που αγωνίζονται κάτω από αυτές τις συνθήκες».
Την αναστολή λειτουργίας της Επιτροπής Ειρήνης Τουρκίας και άλλων κοινωνικών οργανώσεων από τις τουρκικές αρχές καταδικάζει η Πανσαμιακή Επιτροπή Ειρήνης.
Όπως επισημαίνει: «Οι διωγμοί ενάντια στο αντιιμπεριαλιστικό φιλειρηνικό κίνημα, μόνο τυχαίοι δεν μπορούν να χαρακτηριστούν, όταν μάλιστα συμβαίνουν σε μια περίοδο που οι «πολεμικές ιαχές» της αστικής τάξης της Τουρκίας που διεκδικεί σοβαρό μερίδιο στον ενεργειακό πλούτο της Μέσης Ανατολής, φτάνουν μέχρι τη Μοσούλη και το Χαλέπι.
Σε μια περίοδο που αμφισβητείται η συνθήκη της Λοζάνης και με τις πλάτες του ΝΑΤΟ «γκριζάρεται» συστηματικά ολόκληρο το Αιγαίο.
Σε μια περίοδο που εξυφαίνεται και προωθείται το νέο σχέδιο διχοτόμησης της Κύπρου.
Οι συναγωνιστές μας Τούρκοι αντιιμπεριαλιστές, μέλη της Επιτροπής Ειρήνης Τουρκίας, με τους οποίους δεκάδες φορές πορευτήκαμε μαζί σε διαδηλώσεις Ειρήνης στη Σάμο και τη Σμύρνη, έχουν σταθεί θαρραλέα και χωρίς να κρύβονται ή να συνωμοτούν, απέναντι στις παραπάνω επιδιώξεις των τούρκικων μονοπωλίων και των κυβερνήσεών τους. Εκπληρώνοντας άξια το πατριωτικό και διεθνιστικό τους χρέος. Αυτή είναι η αιτία των διώξεών τους και όχι η καταπολέμηση της τρομοκρατίας.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας και την αμέριστη συμπαράστασή μας και απαιτούμε την άρση της αναστολής λειτουργίας για την Επιτροπή Ειρήνης και τις άλλες κοινωνικές οργανώσεις της Τουρκίας».
Την αλληλεγγύη του στην Επιτροπή Ειρήνης της Τουρκίας εκφράζει το Παγκύπριο Συμβούλιο Ειρήνης, σημειώνοντας πως «σήμερα καταγράφηκε ακόμα μια μαύρη σελίδα για το λαό της Τουρκίας, ακόμα μια ένδειξη του χαρακτήρα της Τουρκικής Κυβέρνησης που συνεχίζει να προκαλεί και να παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού της και των λαών της περιοχής μας».
Το Παγκύπριο Συμβούλιο Ειρήνης «καταδικάζει την αυταρχική, κατασταλτική και εγκληματική για τα συμφέροντα του λαού της Τουρκίας και των λαών της περιοχής, Κυβέρνηση του AKP», κάνοντας αναφορά στις μαζικές φυλακίσεις και τις πρόσφατες πράξεις βαρβαρότητας της Τουρκικής Κυβέρνησης ενάντια σε ακαδημαϊκούς, δημοσιογράφους, εκπαιδευτικούς, Kούρδους πολιτικούς και άλλους. Παράλληλα ξεκαθαρίζει πως «οι πρόσφατες επίσης ιμπεριαλιστικές ιαχές του Ερντογάν για τα εδάφη που του ανήκουν και είναι στην καρδιά του, που φτάνουν και αγγίζουν βαθιά και την Κύπρο, δεν μπορούν παρά να κινητοποιούν και κινητοποιούν το φιλειρηνικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα της περιοχής μας».
Το Παγκύπριο Συμβούλιο Ειρήνης υπογραμμίζει πως «οι αντιιμπεριαλιστικές, φιλειρηνικές δυνάμεις της Κύπρου εκφράζουν την πλήρη συμπαράσταση, στήριξη και αλληλεγγύη τους στον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα του οποίου ηγείται η Επιτροπή Ειρήνης Τουρκίας». Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει: «Στεκόμαστε δίπλα στους συναγωνιστές μας της Τουρκίας, με τους οποίους μας συνδέουν συναγωνιστικοί αδελφικοί δεσμοί. Μαζί με την Επιτροπή Ειρήνης Τουρκίας και με τους έλληνες συναγωνιστές της ΕΕΔΥΕ εδώ και χρόνια δημιουργήσαμε και δυναμώνουμε συνεχώς ένα ισχυρό θεσμό για την ειρήνη, το θεσμό των τριμερών συναντήσεων ανάμεσα στα κινήματα των τριών χωρών μας, δυναμώνοντας τη φιλία των λαών μας ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον πόλεμο και την υποδούλωση στα ξένα συμφέροντα.
Ήμαστε σίγουροι ότι η Επιτροπή Ειρήνης της Τουρκίας θα παραμείνει όρθια και στο τέλος και με τη διεθνιστική αλληλεγγύη όλων μας, θα νικήσει!».
«Εδώ και τώρα άρση της απαγόρευσης της λειτουργίας των μαζικών λαϊκών οργανώσεων της Τουρκίας», απαιτεί η Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ), καταδικάζοντας την απαγόρευση της λειτουργίας εκατοντάδων οργανώσεων, ανάμεσά τους και της Επιτροπής Ειρήνης Τουρκίας.
Όπως επισημαίνει: «Ο κατήφορος της κυβέρνησης Ερντογάν δεν έχει τελειωμό. Αφού εξαπέλυσε ανελέητο κυνηγητό σ’ όλους τους πολιτικούς αντιπάλους της με πρόσχημα τη συμμετοχή τους στο αποτυχημένο πραξικόπημα του καλοκαιριού, συνεχίζει τώρα το κυνήγι μαγισσών.
Με αντιδημοκρατικό και καθόλα παράλογο τρόπο αποφάσισε την »προσωρινή» απαγόρευση της λειτουργίας εκατοντάδων οργανώσεων, ανάμεσά τους και της Επιτροπής Ειρήνης Τουρκίας, με το ευρηματικό »πρόσχημα» τη δήθεν εμπλοκή τους σε τρομοκρατικές ενέργειες.
Η Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ) εκφράζει την αλληλεγγύη της στην Επιτροπή Ειρήνης Τουρκίας και στο λαϊκό κίνημα της Τουρκίας και συντάσσεται με το μαζικό λαϊκό κίνημα της χώρας μας, καταδικάζοντας απερίφραστα τη νέα αυτή αντιδημοκρατική ενέργεια. Καλεί τον ελληνικό λαό σε επαγρύπνηση και ετοιμότητα να αντιμετωπίσει μαζικά και μαχητικά τέτοιου είδους ενέργειες όπου και όποτε εμφανιστούν και να σταθεί αλληλέγγυος στον τουρκικό λαό και στο μαζικό λαϊκό κίνημα της χώρας του».
– Να κλείσουν όλες οι ΝΑΤΟϊκές βάσεις στην Ελλάδα.
– Να φύγει το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο.
– Να επιστρέψουν οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις από αποστολές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
– Αποδέσμευση της Ελλάδας από ΝΑΤΟ και ΕΕ, από όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
– Αλληλεγγύη στα θύματα των πολέμων για να υπάρχουν ανθρώπινοι χώροι προσωρινής φιλοξενίας και ασφαλής μετακίνηση στις χώρες προορισμού τους.
– Να καταργηθούν όλοι οι αντεργατικοί – αντιλαϊκοί νόμοι των μνημονίων, να ανακτηθούν οι μεγάλες οικονομικές απώλειες για τα λαϊκά στρώματα, να ανοίξει ο δρόμος για την ανάπτυξη σε όφελος του λαού, με μονομερή διαγραφή χρέους, κοινωνικοποίηση του πλούτου που παράγει ο λαός, με την εργατική τάξη, το λαό, στην εξουσία.
Να μη χύσει ο λαός το αίμα του για τα συμφέροντα και τους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών.
Πρόκειται για το ιδεολόγημα, σύμφωνα με το οποίο αν δεν «υπάρξει» διεθνώς κάποια «αλλαγή», τότε η πορεία γενικής καθήλωσης του λαού αποτελεί μονόδρομο.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για ιδεολόγημα που χρησιμοποιεί τον «αρνητικό» διεθνή συσχετισμό ως μια ακόμη παραλλαγή του «αναπόφευκτου» των δεινών που επισωρεύει σε βάρος του λαού η καπιταλιστική κρίση και η επιτελική της διαχείριση. Ως μια ακόμη παραλλαγή του «μονόδρομου» της παραίτησης, της αποχής από τους αγώνες, της ματαιότητας της οργανωμένης πάλης. Ως μια ακόμη απολογητική του 3ου μνημονίου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και κατ’ επέκταση και των δυο προηγούμενων.
Πρόκειται για την αντίστροφη όψη της απατηλής ευφορίας που είχε καλλιεργηθεί λ.χ. με την εκλογή του Ολάντ στη Γαλλία και τον «νέο (ιμπεριαλιστικό) άνεμο» που έφερε, αντίστροφη όψη με τη μορφή αυτή τη φορά της εξίσου απατηλής «απαισιοδοξίας» ότι δήθεν τίποτα δε γίνεται αν διεθνώς δεν «υπάρξει» αλλαγή κλπ κλπ.
Αλλά το να «υπάρξει» διεθνώς αλλαγή, τέτοια που να ανταποκρίνεται στις λαϊκές ανάγκες και τις (καταπληγωμένες) λαϊκές προσδοκίες, δεν εξαρτάται από κάποια «ανώτερη» διεθνή δύναμη… Εξαρτάται αποκλειστικά από την κινητοποίηση των δυνάμεων του κάθε λαού στη χώρα του, την κινητοποίηση αυτή, τη μόνη ικανή να επιφέρει αλλαγές στο διεθνή συσχετισμό των δυνάμεων ανατρέποντας τους συσχετισμούς στο εσωτερικό της καθεμιάς ξεχωριστά χώρας,
Μια τέτοια εικόνα -εικόνα απατηλή αλλά πάντως εικόνα, απατηλή και γι’ αυτό τίποτα άλλο εκτος από εικόνα- αποτέλεσε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος τον Ιούλιο, όταν προκάλεσε την ενθουσιώδη υποδοχή ηγετών όπως ο Φιντέλ και ο Ραούλ Κάστρο, ο Έβο Μοράλες, ο Ραφαέλ Κορήα, ο Νικολάς Μαδούρο… Οι οποίοι το αντιμετώπισαν ακριβώς έτσι: σαν παράγοντα αλλαγής στον διεθνή συσχετισμό των δυνάμεων. Για να τους αδειάσει, βέβαια, αδίστακτα ο ΣΥΡΙΖΑ όπως «άδειασε» τον ελληνικό λαό, κι όλους όσους έτρεφαν (ή τρέφουν) αυταπάτες για τον πραγματικό του ρόλο, με αυτή την δίχως ιστορικό προηγούμενο ανατροπή του αποτελέσματος ενός δημοψηφίσματος δια της «ερμηνείας» του από μια κυβέρνηση που το προκήρυξε και δήθεν υποστήριζε αυτό το αποτέλεσμα.
«Άδειασμα» που αναδεικνύει με τον πιο ανάγλυφο τρόπο τον επικίνδυνο ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ ( του οπορτουνισμού, της σοσιαλδημοκρατικής «αναπαλαίωσης») απέναντι στο λαϊκό κίνημα όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς,
Όμως από την άποψη που εξετάζουμε, η παραπάνω εικόνα δείχνει ξεκάθαρα τι είναι και πώς πετυχαίνεται αυτή η «διεθνής αλλαγή», που δήθεν χωρίς αυτήν τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε, ενώ, στην πραγματικότητα, αν δεν κάνουμε κάτι, τότε καμιά διεθνής αλλαγή δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ…
…Διαφορετικά το σκηνικό είναι προδιαγεγραμμένο και το σενάριο γραμμένο λέξη προς λέξη: Ο ΣΥΡΙΖΑ λ.χ. περιμένει τάχα τους «ποντέμος», μέχρι να έρθουν κι οι ποντέμος ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει (και έχει ήδη) συμβάλει στη χειροτέρευση του διεθνούς (όπως και του εσωτερικού) συσχετισμού, οι ποντέμος αν θάρθουν θα πουν «μα τι να κάνουμε εμείς αφού, κι ο ΣΥΡΙΖΑ να τι έκανε, πώς να κάνουμε κάτι αν δεν υπάρξει διεθνής αλλαγή κλπ κλπ», κι έτσι το ιδεολόγημα περί «μιας» διεθνούς αλλαγής θα συνεχίσει να παίζει τον εργαλειακό του ρόλο για την υποταγή των λαών και του καθενός λαού σε έναν όλο και πιο δυσμενή, αντιλαϊκό συσχετισμό δυνάμεων.
Το ηθικό δίδαγμα είναι οτι κανένας λαός δεν έχει τίποτα να περιμένει από κανέναν ΣΥΡΙΖΑ κι από κανένα «ποντέμος». Έχει να περιμένει πολλά κάθε λαός, και πρώτα από όλα ο λαός μας, εμείς, μόνο αν οργανώσει, συνενώσει και με όλα τα μέσα κινητοποιήσει τις δικές του δυνάμεις ενάντια στην κυριαρχία του κεφαλαίου και τους πολιτικούς μηχανισμούς που τη συγκροτούν και τη διασφαλίζουν.
Η ιστορία διδάσκει, ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος κι ο μόνος δρόμος που μπορεί να γυρίσει τον κόσμο ανάποδα, αυτή είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να γυρίσει τον τροχό της ιστορίας αλλιώς. .
Λίγες μέρες πριν τις εκλογές άκουγα τον Ν. Χατζηνικολάου στη ραδιοφωνική του εκπομπή, που «απαντώντας» σε κάποια κριτική για το ότι σε κάποια διεθνή ψηφοφορία γύρω από το παλαιστινιακό η Ελλάδα είχε ψηφίσει λευκό (ή απείχε – εν προκειμένω είναι ασήμαντη αυτή λεπτομέρεια) αντί να στηρίξει την παλαιστινιακή θέση, χαρακτήρισε «επιεικώς ηλίθιους» όσους υποστηρίζουν κάτι τέτοιο (δηλαδή τη θέση υπέρ της Παλαιστίνης), καθώς η Κύπρος κάνει ενεργειακές μπίζνες με το Ισραήλ, και επομένως -κατά τον Ν.Χ.- τα εθνικά «μας» συμφέροντα επιβάλλουν να μην ψηφίζουμε κατά του Ισραήλ.
(Ασυνήθιστοι για τον γενικά ήπιο Χατζηνικολάου τέτοιοι χαρακτηρισμοί, αλλά ασυνήθιστο είναι λ.χ, να βγαίνει κι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όπως λίγο πριν το δημοψήφισμα του Ιουλίου, και να λέει ότι ΕΕ και ευρωζώνη αποτελούν ζητήματα «εθνικής ασφαλείας», κι αυτό λίγες μέρες μετά από τον Μιχαλολιάκο όπου σε συνέντευξή του χαρακτήριζε «εθνική προδοσία» μια ενδεχόμενη έξοδο από την ευρωζώνη. Με άλλα λόγια, η επίκληση του «εθνικού συμφέροντος» των μονοπωλητών της κοινωνικής εργασίας φοριέται πολύ τώρα τελευταία, προκειμένου να θεωρούνται «επιβεβλημένες» ορισμένες επιλογές: η ΕΕ και η ευρωζώνη στην αρχή, η πορεία διεθνούς ευθυγράμμισης με το Ισραήλ στη συνέχεια, και ποιος ξέρει ποιές ακόμη ταξικές επιλογές θα ενδυθούν τον μανδύα του «εθνικού» συμφέροντος…).
Εν πάση περιπτώσει, λίγο πολύ το ίδιο (με τον Χατζηνικολάου) υποστήριξε χθες κι ο ΥΠΕΘΑ Π. Καμμένος στην ομιλία του κατά τη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων, μόνο που το είπε πολύ πιο περιφραστικά όταν χαρακτήρισε ως «πρώτο θέμα σε σχέση με την Εθνική Άμυνα» την «εθνική ασφάλεια, στη Θράκη, στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο». Και ειδικά για την Ανατολική Μεσόγειο, ότι σ’ αυτήν «επιμένουμε … γιατί εκεί έχουμε τα ενεργειακά μας συμφέροντα, εκεί έχουμε την προτεραιότητα της οριοθέτησης της ΑΟΖ και από κει μπορούμε να εγγυηθούμε την ασφάλεια του κυπριακού ελληνισμού».
(Σαν ένα είδος διανοητικού μοντάζ, μπορούμε να παρεμβάλουμε στο σημείο αυτό τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ που έγραψε στο τουίτερ του ότι «μια πιθανή νίκη του καθεστώτος Άσαντ … θα οδηγήσει στο επόμενο μεταναστευτικό ρεύμα». Όπου είναι ν’ απορεί κανείς πώς το ταξικό συμφέρον παραλύει τη λογική ανθρώπων μορφωμένων και προέδρων της «Ευρώπης» υπό μια έννοια, ώστε να εκστομίζουν τέτοιες κοτσάνες. Δεν μας έγραψε στο τουίτερ του ο κ. πρόεδρος τι θα γίνει με το «μεταναστευτικό ρεύμα» σε περίπτωση «μιας πιθανής ήττας του καθεστώτος Άσαντ», όπως και δεν μας έγραψε τι και ποιος τάχα να φταίει για το «τρέχον» μεταναστευτικό -προς θεού, μην γράψεις προσφυγικό- ρεύμα από τη Συρία, δηλαδή από την Ανατολική Μεσόγειο, και ποιών τα «ενεργειακά συμφέροντα», τάχα, επενδύονται εδώ και τόσα χρόνια σ’ αυτή την ανθρωποσφαγή).
Υποθέτω ότι και ο κ. Καμμένος στη χθεσινή του ομιλία στη βουλή δεν προχώρησε σε αναλύσεις περισσότερο λεπτομερείς γύρω από τη σχέση των ενεργειακών «μας» συμφερόντων με το προηγούμενο, το τρέχον και το επόμενο μεταναστευτικό κύμα από την Ανατολική Μεσόγειο. Υποθέτω επίσης πως δεν διευκρίνισε, ότι με τον όρο «ενεργειακά μας συμφέροντα» υπονοούνται τα συμφέροντα των μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστικών κρατών που μέσα από ατελείωτα αιματοκυλίσματα και αιματοβαμμένα παζάρια μοιράζονται και ξαναμοιράζονται τους φυσικούς πόρους της περιοχής, τα ίδια δηλαδή συμφέροντα που ο Χατζηνικολάου ονομάζει «εθνικά», και που οδηγούν τα τιτιβίσματα του κ. Τουσκ σε διαζύγιο από την «κοινή λογική».
(«Ενεργειακά συμφέροντα» και «εθνικά συμφέροντα» τέτοιου είδους έχουν κι άλλες χώρες. Π.χ. η Νιγηρία είναι μια χώρα που κολυμπάει στο πετρέλαιό «της», μόνο που δεν είναι δικό της, μόνο που απλώς κολυμπάει σε μια λίμνη από πετρέλαιο το οποίο καταλήγει στην κοιλιά των πολυεθνικών της ενέργειας, κι όλη της η κοινωνική δυστυχία οφείλεται στην ταύτιση των ενεργειακών και εθνικών συμφερόντων «της» με τα συμφέροντα των πολυεθνικών του πετρελαίου).
Είπαμε: μοιράζονται και ξαναμοιράζονται τους φυσικούς πόρους. Είναι λοιπόν επόμενο να «μοιράζονται και να ξαναμοιράζονται» και την εξωτερική πολιτική κάθε χώρας η οποία εξαρτά τα εθνικά «της» συμφέροντα από τις διανομές και τις αναδιανομές που λαμβάνουν χώρα στα πεδία των πολεμικών συγκρούσεων, των ιμπεριαλιστικών παζαριών και διαγκωνισμών, των επαναλαμβανόμενων εθνικών εξανδραποδισμών, της ιστορικής αντίδρασης και οπισθοδρόμησης, του χυμένου αίματος των λαών, των κυμάτων της προσφυγιάς. Ή με άλλα λόγια, μια χώρα καπιταλιστικής ανάπτυξης τόσης και τέτοιας ώστε να κατατάσσεται σε ενδιάμεση ή υποδεέστερη θέση ισχύος στην συνολική αλυσίδα των ιμπεριαλιστικών σχέσεων και εξαρτήσεων, μια χώρα που γι’ αυτό το λόγο εξαρτά τη στρατηγική των «εθνικών συμφερόντων της» (της άμυνας, της εξωτερικής πολιτικής της) από τη στρατηγική ορισμένων ισχυρών ιμπεριαλιστικών κέντρων (εν προκειμένω των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ), και κατ’ επέκταση από τις ευμετάβλητες μορφές αυτής της στρατηγικής ανάλογα με τις φάσεις όξυνσης και συμβιβασμών του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, μιας τέτοιας χώρας η «εθνική στρατηγική» σ’ όλες της τις εκφάνσεις ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας έχει στο τζάκποτ της ιμπεριαλιστικής λοταρίας. «Επιεικώς ηλίθια» θα ήταν η αντίθετη άποψη. Ή, με λίγα λόγια, μια τέτοια χώρα δεν μπορεί να έχει εθνική στρατηγική και πολιτική αρχών.
(Τα ενεργειακά «μας» συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο του κ. ΥΠΕΘΑ, η αποχή από τις ψηφοφορίες για το παλαιστινιακό για «το φόβο των ιουδαίων» του κ. Χατζηνικολάου, οι «πολυδιάστατοι» βερμπαλισμοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, η διπλή κατά τους επτά μήνες της πρώτης θητείας της υπερψήφιση του εμπάργκο της ΕΕ κατά της Ρωσίας κι οι ταυτόχρονες παραστάσεις φιλίας προς τη Ρωσία για να άρει ειδικά για εμάς το δικό της εμπάργκο, οι «συνδυασμοί» ρωσικών αγωγών και νέων ΝΑΤΟϊκών βάσεων στο Αιγαίο, το ΝΑΤΟϊκό τσιφτετέλι του ΥΠΕΞ κ. Κοτζιά στην Άγκυρα Αττάλεια [διόρθωση 11-10-2015] αντί για την πεντοζάλη των αγορών σε Ουάσιγκτον και Βρυξέλες, το «φλερτ» με τις αντιδραστικές μοναρχίες κι οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με το Ισραήλ σε προσομοιώσεις πολέμου κατά του Ιράν, η πολιτική ΝΑΤΟϊκού «λαγού» στα Βαλκάνια, όλα αυτά και τόσα άλλα ακόμη, αποτελούν πολιτική «πολυδιάστατη» μεν, μόνο που οι πολλές της «διαστάσεις» παρμένες μία-μία δεν αντανακλούν παρά την συμφεροντολογική προστυχιά των διάφορων τμημάτων της ελληνικής άρχουσας τάξης κι όλες μαζί σαν άθροισμα έναν δίχως όρια επικίνδυνο για το λαό και τα δικά του «εθνικά συμφέροντα» καιροσκοπισμό, καιροσκοπισμό γεμάτο κομπορρημοσύνη γιατί είναι καιροσκοπισμός στον οποίο τζογάρουν οι πιο ισχυροί νταήδες της πιάτσας: το τρίο ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ).
Για να έχει εξωτερική πολιτική αρχών μια χώρα πρέπει: Είτε να είναι από εκείνες τις ιμπεριαλιστικές χώρες που καθορίζουν τη «στρατηγική» και των υπόλοιπων, οπότε η τήρηση «αρχών» είναι εύκολη υπόθεση: οι «αρχές» συνίστανται στην επιδίωξη της γενικής της κυριαρχίας για την απομύζηση του παγκόσμιου φυσικού και κοινωνικού πλούτου από τους καπιταλιστές της, και οι μέθοδοι συνίστανται στην εναλλαγή μεταξύ βίας, παζαριών και συμβιβασμών ανάλογα με τους συσχετισμούς δύναμης μεταξύ των ανταγωνιστών. Απλό. Είτε να είναι από εκείνες τις χώρες που είναι εντελώς καταληστευμένες από τον ιμπεριαλισμό, που η άρχουσα τάξη τους δεν προσδοκά κανένα όφελος πέρα απ’ το προερχόμενο από την καταλήστευσή τους, και που οι «αρχές» συνίστανται στην παθητική αποδοχή της καταλήστευσης και την ενεργητική υπεράσπισή της εναντίον όσων προσφέρουν στους ιμπεριαλιστές ευνοϊκότερους όρους ληστείας των χωρών τους. Επίσης απλό. Είτε, τέλος, να είναι μια χώρα, της οποίας τα «εθνικά συμφέροντα» ταυτίζονται με τα συμφέροντα των εργαζομένων της, του λαού της, η διεθνής της παρουσία υπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων όλων των χωρών, όλων των λαών, και οι οικονομικές της συναλλαγές δεν της επιβάλλουν να απέχει από τις διεθνείς ψηφοφορίες προκειμένου να μην «εκτίθεται» στους οικονομικούς της εταίρους ή στους αντιπάλους τους χωρίς κι η ίδια να ξέρει ακριβώς σε ποιον επρόκειτο να «εκτεθεί» στην περίπτωση που δεν θα απείχε γιατί δεν ξέρει κι η ίδια τι ακριβώς θα ήταν τότε «υποχρεωμένη» να ψήφιζε.
(«Αν η χειραφέτηση της εργατικής τάξης απαιτεί την αδερφική συνεργασία των εργατών διαφόρων εθνών, πώς θα μπορέσουν να εκπληρώσουν αυτή τη μεγάλη αποστολή με μια εξωτερική πολιτική που επιδιώκει εγκληματικά σχέδια, που παίζει με τις εθνικές προκαταλήψεις και που κατασπαταλά σε ληστρικούς πολέμους το αίμα και τον πλούτο του λαού;»
Είναι καθήκον της εργατικής τάξης «να διεισδύει στα μυστικά της διεθνούς πολιτικής, να επιτηρεί τις διπλωματικές πράξεις των αντίστοιχων κυβερνήσεών της, αν παρουσιαστεί ανάγκη να αντιδρά σ’ αυτές, με κάθε δυνατό μέσο κι όταν είναι ανίκανη να τις αποτρέπει, να ενώνεται για ταυτόχρονες καταγγελίες και για να επιβάλλει τους απλούς νόμους της ηθικής και της δικαιοσύνης, που θα έπρεπε να διέπουν τις αμοιβαίες σχέσεις των χωριστών ατόμων, σαν υπέρτατους νόμους των σχέσεων ανάμεσα στα έθνη.
Ο αγώνας για μια τέτοια εξωτερική πολιτική αποτελεί ένα μέρος του γενικού αγώνα για τη χειραφέτηση της εργατικής τάξης.
Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!»
Καρλ Μαρξ, από την ιδρυτική διακήρυξη της Διεθνούς Ένωσης των Εργατών)
Δικαιούνται οι λαοί να έχουν άλλη, να υποτάσσονται σε άλλη εξωτερική πολιτική από αυτήν; Δικαιούται η εξωτερική πολιτική των λαών να έχει άλλες από αυτές τις αρχές;
ΠΝΟΜ ΠΕΝΧ.– Δεκάδες εργάτες κλωστοϋφαντουργοί, που τον περασμένο Γενάρη απεργούσαν και διαδήλωναν διεκδικώντας καλύτερα μεροκάματα, δικάστηκαν και καταδικάστηκαν στην Καμπότζη. Στη συγκεκριμένη χώρα, πολυεθνικοί όμιλοι όπως οι «Νάικ», «Αντίντας», «Πούμα» κ.τ.λ. παράγουν τα πανάκριβα ρούχα και παπούτσια τους, επενδύοντας στα χαμηλά μεροκάματα και τις άθλιες συνθήκες εργασίας από τις οποίες εκείνοι διεκδικούν πρωτιές στον κλάδο τους.
*
-…Με συγχωρείτε για το σαρκασμό, επίσκοπε. Αλλά μπορείτε να καταλάβαιτε ότι χάνουμε την υπομονή μας; Πότε διαμαρτυρηθήκατε στις καπιταλιστικές σας συγκεντρώσεις, για τα παιδιά που εργάζονται στα υφαντουργεία του Νότου; Παιδιά έξι και εφτά χρόνων να δουλεύουν δωδεκάωρο νυχτερινές βάρδιες. Ποτέ δεν έχουν δει τον ευλογημένο ήλιο. Πεθαίνουν σαν τις μύγες. Τα μερίσματα πληρώνονται από το αίμα τους. Και από τα μερίσματα, κτίζονται μεγαλοπρεπείς εκκλησίες στη Νέα Αγγλία, όπου τα ωραία κηρύγματά σας είναι ευχάριστες ανοστιές για τους μελιστάλαχτους και χορτάτους παραλήπτες των μερισμάτων.
-Δεν το ήξερα, μουρμούρισε με σβησμένη φωνή ο επίσκοπος. Το πρόσωπό του ήταν χλωμό και φαινόταν ζαλισμένος .
…
Ο Έρνεστ γέλασε. Γέλασε άξεστα κι εγώ ένιωσα την ανάγκη να υπερασπιστώ τον επίσκοπο.
-Προσέξτε, είπα, έχετε δει μονάχα τη μιά όψη του νομίσματος. Έχουμε κι εμείς τα καλά μας αν και δε μας αναγνωρίζετε κανένα εσείς. Έχει δίκιο ο επίσκοπος Μορχάουζ. Το άδικο στη βιομηχανία, τρομερό όπως λέτε ότι είναι, οφείλεται στην άγνοια. Ο διχασμός της κοινωνίας έχει γίνει πολύ μεγάλος.
-Ο άγριος Ινδιάνος δεν είναι τόσο κτηνώδης και βάρβαρος , όσο είναι η καπιταλιστική τάξη, αποκρίθηκε εκείνος κι εγώ τη στιγμή εκείνη τον μισούσα.
-Δε μας γνωρίζετε, του απάντησα. Δεν είμαστε κτηνώδεις και βάρβαροι.
-Αποδείξτε το, με προκάλεσε εκείνος.
-Πώς μπορώ να το αποδείξω… σε σας; άρχισα να θυμώνω.
Κούνησε το κεφάλι του.
-Δε ζητώ να το αποδείξετε σε μένα. Σας ζητώ να το αποδείξετε στον εαυτό σας.
-Το ξέρω, είπα.
-Δεν ξέρετε τίποτα, ήταν η άξεστη απάντησή του.
-Ε, ε, παιδιά, είπε ο πατέρας για να μας μαλακώσει.
-Δε μ’ ενδιαφέρει… Άρχισα αγανακτισμένα, αλλ’ ο Έρνεστ με διέκοψε.
-Καταλαβαίνω ότι έχετε χρήματα ή ο πατέρας σας έχει κι είναι το ίδιο – έχετε επενδύσει χρήματα στα Υφαντουργεία Σιέρα.
-Τι σχέση έχει αυτό; φώναξα εγώ.
-Όχι μεγάλη, άρχισε αργά, εκτός από το γεγονός ότι το φόρεμα που φοράτε είναι λερωμένο με αίμα. Το φαγητό που τρώτε έχει γεύση από αίμα. Το αίμα των μικρών παιδιών και των γεροδεμένων ανδρών, στάζει από κάθε δοκάρι της σκεπής. Μπορώ να κλέισω τα μάτια μου και να το ακούσω να στάζει, τικ, τικ, γύρω μου.
Και εναρμονίζοντας τα λόγια με την πράξη, έκλεισε τα μάτια του και έγειρε πίσω στην καρέκλα του. Δάκρυα λύπης και πληγωμένου εγωισμού. Ποτέ στη ζωή μου δεν με είχαν μεταχειριστεί τόσο άξεστα.
…
…Μετά από αυτή τη συνέντευξη με το Σμιθ, πήγα στο γραφείο του πατέρα μου στο Χημείο κι εκεί συνάντησα τον Έρνεστ. Ήταν απροσδόκητο, αλλά με συνάντησε με τα τολμηρά του μάτια και τη σταθερή χειραψία, καθώς και με κείνο το ανακάτωμα από αμηχανία και άνεση. Ήταν σάμπως η τελευταία θυελλώδης συνάντηση να είχε ξεχαστεί. Εγώ όμως δεν είχα διάθεση να την ξεχάσω.
-Ερευνώ την υπόθεση Τζάκσον, είπα απότομα.
Ήταν γεμάτος ενδιαφέρον και προσοχή και με περίμενε να συνεχίσω, αν και έβλεπα στα μάτια του τη βεβαιότητα ότι οι πεποιθήσεις μου είχαν κλονιστεί.
-Φαίνεται ότι τον μεταχειρίστηκαν άσχημα, ομολόγησα. Νο… νομίζω ότι λίγο από το αίμα του στάζει από τα δοκάρια της στέγης μας.
-Φυσικά, απάντησε. Αν ο Τζάκσον και όλοι οι σύντροφοι είχαν καλή μεταχείριση, τα μερίσματα δε θα ήταν τόσο μεγάλα.
-Ποτέ δε θα μπορέσω πια να ευχαριστηθώ ένα ωραίο φόρεμα, πρόσθεσα.
Ένιωσα ταπεινωμένη και συντριμμένη και αισθανόμουνα ένα γλυκό συναίσθημα ότι ο Έρνεστ ήταν ένα είδος εξομολόγου…
-Δε θα μπορούσατε να ευχαριστηθείτε ούτε τη λινάτσα, είπε σοβαρά. Υπάρχουν τα εργοστάσια που επεξεργάζονται τη γιούτα, κι εκεί το ίδιο πράγμα γίνεται. Παντού τα ιδια γίνονται…
διέξοδος 