Φαστ Τρακ #7

«Τσίπρας – Συνέπεια!»

Θα μπορούσε να είναι το σύνθημα της τρέχουσας επίσκεψης του Τσίπρα του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, προς έλκυση «υγιών επιχειρηματικών επενδύσεων» και βαθύτερη πρόσδεση της χώρας στους αμερικανικούς  ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Διότι 4+ χρόνια μετά την προηγούμενη επίσκεψή του στις ΗΠΑ, επί Ομπάμα, οι διαβεβαιώσεις Τσίπρα (από τη θέση της τότε «αξιωματικής αντιπολίτευσης») προς τους εκπροσώπους του αμερικανικού μονοπωλιακού κεφαλαίου έχουν τηρηθεί κατά γράμμα: 

«Ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα του», δεν μετέτρεψε την Ελλάδα σε «μια νέα Βόρεια Κορέα», δεν «διέκοψε τους δεσμούς της με την πολιτισμένη Δύση», δεν «έσχισε τη δανειακή σύμβαση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ». Τέτοια πράγματα τα λέγανε «οι κινδυνολόγοι», τέτοια πράγματα ήταν «κινδυνολογία στα χειρότερα της», και «ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα του, δεν ήθελε τίποτα από αυτά».

Ποιος μίλησε για «αυταπάτες»; Ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα του Τσίπρα, «δεν ήθελε τίποτα από αυτά», και να: δεν έκανε «τίποτα από αυτά». 

Δεν αξίζει λοιπόν η επιβράβευση των ΗΠΑ, επί Τραμπ τώρα, προς τον Τσίπρα τον πρωθυπουργό και προς «τον ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα του», για τη συνέπειά του; Για το γεγονός ότι «δεν ήθελε τίποτα από αυτά» και πράγματι δεν έκανε «τίποτα από αυτά» παρότι μάλιστα αναδείχθηκε στην κυβέρνηση για να κάνει «κάτι» από αυτά;

*

Αλλά και «μέσα πάμε καλά». Διότι φανταστείτε το: Να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ και να έρθει η δεξιά! 

Το παραδέχονται «όλοι», ακόμα και πολιτικοί χώροι που φαντάζουν (και από ό,τι φαίνεται απλώς «φαντάζουν») άτρωτοι στην καλλιεργούμενη (ήδη μεταπολιτευτικά αλλά και προγενέστερα) «αντιδεξιά» ρητορική: Κάλλιο ΕΟΚ και ΝΑΤΟ με ΠΑΣΟΚ παρά με ΝΔ, Κάλλιο μνημόνιο με Τσίπρα παρά με Σαμαρά.

Γιατί βλέπετε, αν δεν ξαναψηφίσετε Τσίπρα, μπορεί να έρξει η «δεξιά» και να καταργήσει το «Κοινωνικό Επίδομα Αλληλεγγύης»!

«Βαθύτατα κόκκινη» αυτή η οπτική, εδώ, με αφορμή την παραπληροφόρηση την προερχόμενη από τα διάφορα επικοινωνιακά κέντρα του ρατσιστικού οχετού, «συγκρούεται» με τα παλιοτόμαρα της δεξιάς, τους νεοφιλελέδες ανθρωποφάγους, που ακόμα κι αυτό το «ΚΕΑ» θέλουν να το κόψουν… Αλλά ας μην ανησυχεί τόσο ο συντάκτης, κι ακόμα περισσότερο ας μην ανησυχεί έτσι…

Κουβαλώντας λίγο νερό στον μύλο των δεξιών παλιοτόμαρων και νεοφιλελέδων ανθρωποφάγων, πρέπει να «ομολογήσουμε» ότι το «ΚΕΑ» δεν είναι έργο Τσίπρα, αλλά έργο Σαμαρά… Κι ακόμα «βαθύτερα» πρόκειται για εξαγγελία του Σημίτη ως πρωθυπουργού σε ανύποπτο χρόνο… Πρόκειται για το «Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα», το οποίο «πιλοτικά» ξεκίνησε να εφαρμόζει η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, το οποίο «πιλοτικά» παρέλαβε και συνέχισε την εφαρμογή του η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μετονομάζοντάς το επί το «αριστερότερο» σε «Κοινωνικό Επίδομα Αλληλεγγύης», και του οποίου η «πιλοτική» εφαρμογή συν τω χρόνω άρχισε να γενικεύεται. 

Σημίτης – Σαμαράς – Τσίπρας: Η «συνέχεια του κράτους» στην στρατηγική τής έως τέλους κατεδάφισης του «κράτους πρόνοιας» και της αντικατάστασής του από το κράτος – πτωχοκομείο, την οποία στρατηγική υλοποιεί το «ελάχιστο εισόδημα» ή «επίδομα αλληλεγγύης», και η οποία στρατηγική δεν κινδυνεύει από τους «νεοφιλελέδες ανθρωποφάγους» γιατί είναι η στρατηγική των νεοφιλελέδων ανθρωποφάγων.

Αλλά κι αν «κινδύνευε», δεν θα υπήρχε «καταλληλότερος» από τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ για να κόψει και το «ΚΕΑ». «Ακόμα κι αυτό». Λέγε με ΕΚΑΣ. 

Η ανησυχία δεν είναι για το «ΚΕΑ». Η ανησυχία είναι για Λευτεριά Μόρφωση Ψωμί Δουλειά. Τουλάχιστον η «κόκκινη» ανησυχία… Γιατί κατά τα άλλα:

«Και ποιο σύγχρονο κράτος δεν τρέφει τους απόρους του με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο;» (έγραφε ο Μαρξ το… 1850). 

*

Μού έχει τύχει και εμένα να με τσιμπά «αντιδεξιά» μύγα με ευκαιριακές αφορμές λόγω επίδρασης ψυχοδηλωτικών ουσιών όπως η κάναβη.

Αλλά αυτό με έχει οδηγήσει, αφενός, σε μια άμυντική σχέση με τον «αυτοματισμό» των ψυχικών μου εκδηλώσεων και, αφετέρου, σε έναν «σκεπτικισμό», μια «καχυποψία», για να μιλήσω κομψά, απέναντι σε δηλώσεις όπως αυτές του υπουργού αγροτικής ανάπτυξης, ο οποίος τάζει καναβουριές στο μπαλκόνι έναντι «παραβόλου 150 ευρώ». Σε πλήρη αντίθεση, προφανώς, με τους νεοφιλελέδες ανθρωποφάγους…

Μόλις την προηγούμενη μέρα και τα «ταξίματα»  του υπουργού υγείας για την «παραγωγική δραστηριότητα και τις αναπτυξιακές πρωτοβουλίες και επενδύσεις» (λόγια αντάξια ενός υπουργού υγείας), για την «πρόσβαση των πολιτών στην φαρμακευτική καινοτομία»,  που θα σήμαινε η «παραγωγή, επεξεργασία και εξαγωγή σκευασμάτων φαρμακευτικής κάναβης εκτός κρατικού μονοπωλίου»…

Δεν μπορώ να παραλείψω και την «βαθιά κόκκινη» σημειολογία στην εικονογράφηση της πηγής  των δηλώσεων του «αγροτικής ανάπτυξης»: Στην φωτοσοπιά με τον προκαθήμενο υπονοείται μάλλον η έκταση της μεγάλης κοινωνικής (αν όχι εθνικής) συμμαχίας που μπορεί να οικοδομηθεί στη βάση των δηλώσεων του υπουργού. Και στη διπλανή φωτογραφία προβάλλεται το ελκυστικό λάιφστάιλ που συνδέεται με το κάπνισμα του χασίς.

«23) Κ. Σ.. Φύλακας. Ο αρχιβασανιστής της Γιούρας. Απαίσια εγκληματική μορφή. Ελάχιστοι είναι οι κρατούμενοι στη Γιούρα που δε φάγαν ξύλο απ’ τα χέρια του. δεξί χέρι του Γλάστρα. «Ο Σ… μου», «είναι ο μόνος που αξίζει» έλεγε. Ενώ ήταν φύλακας, ο Γλάστρας τον είχε βάλει αρχιφύλακα στον Ε΄ όρμο. Εκεί οργάνωσε χασισοποτείο με τους λουλάδες κρεμασμένους στους τοίχους, με δυο τρία μπουζούκια, με μπαγλαμάδες κλπ.  Χασισοπότης και κίναιδος ο ίδιος, γεμάτος αφροδίσια νοσήματα. Περιστοιχιζόταν από μια σειρά χασικλήδες και ανήθικους. Όλοι αυτοί ήταν όργανά του. Στη διανομή του συσσιτίου τούς έβαζε σε ξεχωριστή γραμμή για να παίρνουν συσσίτιο περιποιημένο, όλο λάδι, ενώ οι κρατούμενοι παίρναν σκέτο ζεστό νερό. Έκανε παρέα τις νύχτες μαζί τους πίνοντας ούζο και φουμάροντας χασίσι. Κι όταν τους κάπνιζε πήγαιναν και βασάνιζαν τους κρατούμενους μες στις σκηνές τους, χωρίς αιτία. … Ύστερα απ’ τα βασανιστήρια πήγαινε στο χασισοποτείο του, έπαιρνε το μπουζούκι και τραγούδαγε: «θεέ, μεγαλοδύναμε…»

… Ευθύνεται για πολλούς θανάτους από ξύλο κι ακρωτηριασμούς. … Η γλώσσα του δεν άρθρωσε λέξη εκτός από βρισιά και απειλή. Στην κατοχή δούλευε στα λιπάσματα Κερατσινίου. Αργότερα κατατάχθηκε στα τάγματα Κατσαρέα. Ευθύνεται για πολλούς φόνους. Στην εθνοφυλακή ήταν εθνοφύλακας στο Αμύνταιο. Εκεί σκότωσε έναν πολίτη γιατί πληροφορήθηκε ότι ήταν ΕΑΜίτης …»

Το παραπάνω απόσπασμα από την (επικαιρική στα χρόνια της) έκδοση «Γιούρα το θανατονήσι» (έργο γραμμένο από τους εξόριστους της Γιάρου), παρατίθεται ως ακόμα ένα δείγμα του «λάιφστάιλ της κάναβης». Έτσι, για να έχουν οι φανς του είδους μια μικρή ιδέα του κόσμου με τον οποίο «μοιράζονται» την ψυχοδήλωσή τους. Και γιατί, επίσης, χωρίς αυτή την μικρή καταρχήν ιδέα, δεν μένει άλλο από το χάσιμο στα ντουμάνια, όπως το λέει κι ο προκαθήμενος στην πρώτη φωτογραφία, λιβάνια και χασίσια ανάκατα: Μπροστά σε λένε έξυπνο και πίσω παλαβιάρη… 

*

Με το ένα και με το άλλο, με την «ταυτότητα φύλου» χθες, με την «φαρμακευτική κάναβη» και το παράβολο των 150 ευρώ για την «ιδιόχρηση» σήμερα, επικαλύπτεται και η επικαιρότητα που κυοφορεί «άλλα».

«Άλλα» κυοφορεί το – σε εξέλιξη – ταξίδι Τσίπρα στις ΗΠΑ. «Άλλα» κυοφορεί και το προσεχές κλείσιμο της 3ης αξιολόγησης. 

«Ταυτότητα φύλου» και καναβουριές στο επίκεντρο της κυβερνητικής «επικοινωνιακής» (όσο και πραγματικής)  πολιτικής,  προκειμένου να παρουσιάζεται σαν «εκτός τόπου και χρόνου», σαν «αναχρονισμός», σαν υπόθεση των «συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ», η μαζική κινητοποίηση και η ανάγκη της μαζικής κινητοποίησης για την διεκδίκηση των λαϊκών δικαιωμάτων, για την υπεράσπιση των ελευθεριών τις εργατικής τάξης, για την απόκρουση της επερχόμενης επίθεσης στο απεργιακό δικαίωμα: Όπλο των εργατών είναι η απεργία, δεν την παραδίδουμε στην εργοδοσία.

Κάτω τα χέρια από το δικαίωμα στην απεργία, τη συλλογική πάλη και δράση των εργαζομένων.

*

Τσίπρας – Συνέπεια!

Φαστ Τρακ #6

Μερικές ειδήσεις.

***

Όσο διαρκούσε η απεργία των εργατών στους ΟΤΑ για το δικαίωμά τους στην εργασία, αυτοί τούς βρίζανε από το πρωί ως το βράδυ, επικαλούνταν το «σύνταγμα», τα «εθνικά συμφέροντα» (η «Αυγή»).

Την επόμενη μέρα η «συνταγματική τάξη» τους και το «έθνος» τους χόρτασαν  με την εργάτρια που πέθανε την ώρα της δουλιάς στο δήμο Ζωγράφου, με τον πολυτραυματία εργάτη του ΧΥΤΑ Θεσσαλονίκης που πέθανε τελικά χθες.

Αυτοί κάτι τραύλισαν, κάτι ψελλίσανε και σωπάσανε, μην τυχόν και τους κατηγορήσουν για «αντισυνταγματικούς» και για «αντεθνικώς δρώντες».

***

Ξημέρωσε στην Κολομβία μια μέρα, μετά από πάνω από μισό αιώνα, με το μεγαλύτερο αντάρτικο πλήρως αφοπλισμένο, γεγονός που γιορτάστηκε (!) με συμβολική εκδήλωση.

Στο μεταξύ 1.760 πολιτικοί κρατούμενοι αντάρτες των Ενοπλων Επαναστατικών Δυνάμεων της Κολομβίας – Λαϊκός Στρατός (FARC – EP) πραγματοποιούν απεργία πείνας. Με απεργία πείνας συμπαραστέκεται σε αυτούς και ο Χεσούς Σάντριχ από την Γραμματεία της Οργάνωσης (που συμμετείχε και στις διαπραγματεύσεις στην Αβάνα). Οι απεργοί απαιτούν να εφαρμοστεί άμεσα η αμνηστία για τους 2.577 κρατούμενους αντάρτες, όπως προβλέπεται από τη συμφωνία ειρήνης, που όμως παρότι έχουν περάσει 6 μήνες δεν έχουν απελευθερωθεί παρά ελάχιστοι αντάρτες. Την ίδια ώρα συνεχίζονται οι δολοφονίες λαϊκών αγωνιστών, όπως της καθηγήτριας Μέγια Αντράδε στην επαρχία Τσοκό, που δολοφονήθηκε την Παρασκευή και αποτελεί την έβδομη γυναίκα αγωνίστρια που δολοφονείται από τις αρχές της χρονιάς.

*

Δεν παριστάνω τον επαναστάτη του πληκτρολογίου, δεν φαντασιώνομαι μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή την ένοπλη πάλη σε τόπους μακρινούς, δεν είμαι εγώ εκεί, αλλά δεν βρίσκω λόγο να «γιορτάσω» για τον «πλήρη αφοπλισμό».

Ούτε και για την κατάσταση που ανάγκασε τον διαπραγματευτή  της οργάνωσης να μετατραπεί ξαφνικά από διαπραγματευτής σε απεργό πείνας μαζί με ακόμα 1760 πολιτικούς κρατούμενους που περιμένουν την απελευθέρωσή τους μετά την «συμβολική γιορτή».

Ούτε και για την έβδομη δολοφονία γυναίκας αγωνίστριας (χώρια οι άντρες;) από την αρχή της χρονιάς.

***

Οπως προκύπτει από τις περιοδικές δηλώσεις των επιχειρήσεων, τον περασμένο Σεπτέμβρη, με μερική απασχόληση εργάζονται 604.513 μισθωτοί, ποσοστό 29,1% του συνόλου των μισθωτών, με το μέσο μισθό να είναι μόλις 394,8 ευρώ μεικτά! Δηλαδή, τρεις στους δέκα μισθωτούς, επιβιώνουν με περίπου 330 ευρώ το μήνα, αφού αφαιρεθούν οι ασφαλιστικές τους κρατήσεις…

…Ο μέσος μισθός συνολικά για τους 2.078.649 μισθωτούς ήταν 940,19 ευρώ μεικτά, δηλαδή αν αφαιρέσουμε τις ασφαλιστικές εισφορές του εργαζόμενου (περίπου 16%), ο μέσος μισθός για το σύνολο των μισθωτών της χώρας διαμορφώνεται στα 850 ευρώ και αυτά προ φόρων…

…Συγκρίνοντας τον Σεπτέμβρη του 2016 με τον Σεπτέμβρη του 2015, προκύπτει πως, ενώ ο συνολικός αριθμός ασφαλισμένων στις κοινές επιχειρήσεις αυξήθηκε κατά 5,54%, η πλήρης απασχόληση αυξήθηκε μόλις κατά 3,91%, ενώ η μερική απασχόληση αυξήθηκε κατά 14,37% (!)…

…Παρά τη γενική αύξηση του αριθμού των ασφαλισμένων μισθωτών, η μέση απασχόληση, δηλαδή οι μέρες ασφάλισης στις κοινές επιχειρήσεις – συγκρίνοντας Σεπτέμβρη του 2015 και του 2016 – υποχωρεί κατά 1,25%, ενώ ταυτόχρονα μειώθηκε και ο μέσος μισθός κατά 2,71%…

***

Τη σύλληψη δύο στελεχών του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας, καθώς και την κατάθεση νομοσχεδίου που απαγορεύει τις συναντήσεις εκλεγμένων βουλευτών με εργαζόμενους χωρίς άδεια των αρχών και που στρέφεται κατά του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσικής Ομοσπονδίας, κατήγγειλε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Σωτήρης Ζαριανόπουλος, με Ερώτησή του προς την ύπατη εκπρόσωπο Εξωτερικής Πολιτικής, Φ. Μογκερίνι.

*

Στο επόμενο στάδιο ίσως να απαιτηθεί «άδεια των αρχών» και για τις συναντήσεις των βουλευτών γενικά…

Όσο για την ύπατη εκπρόσωπο, μάλλον δεν δάκρυσε από την αδικία. 

***

Πριν από έναν μήνα κι αυτό:

Με τη ζωή τους να διατρέχει σοβαρό κίνδυνο, η Νουριγέ Γκουλμέν που απολύθηκε από το Πανεπιστήμιο Σελτσούκ και ο Σεμίχ Οζακτσά που αποπέμφθηκε από δάσκαλος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, συνεχίζουν για 90ή μέρα απεργία πείνας στις φυλακές της Τουρκίας όπου βρίσκονται, στο πλαίσιο των αντιδραστικών διώξεων της κυβέρνησης Ερντογάν. Οι δύο εκπαιδευτικοί συνελήφθησαν από τις τουρκικές αρχές μετά τις πολυήμερες διαμαρτυρίες τους ενάντια στις απολύσεις τους, που έγιναν βάσει του διατάγματος έκτακτης ανάγκης και ενώ είχαν ξεκινήσει απεργία πείνας.

Να σημειωθεί, επίσης, ότι η τουρκική κυβέρνηση έχει μεθοδεύσει πάνω από 100.000 διώξεις, μηνύσεις και απολύσεις εκπαιδευτικών, δημόσιων υπαλλήλων, δικαστών, δικηγόρων και ακαδημαϊκών και δεκάδες χιλιάδες κρατήσεις μετά την απόπειρα πραξικοπήματος τον Ιούλη του 2016, βάσει του διατάγματος έκτακτης ανάγκης το οποίο τον περασμένο Απρίλη παρατάθηκε για ένα ακόμη τρίμηνο.

Φαστ Τρακ #5

Απ’ ό,τι φαίνεται η «Εφημερίδα των Συντακτών» συνεχίζει την «εκστρατεία» καταδίκης του «αντισημιτισμού» επικεντρωμένη και στοχοποιημένη στο ΠΑΜΕ, για την επιμονή του να καταδικάζει να καταγγέλλει και να κινητοποιεί εναντίον της ιμπεριαλιστικής πολιτικής και των εγκλημάτων του κράτους του Ισραήλ.

Πλήρως προσαρμοσμένοι οι κύκλοι της ΕφΣυν στην εξωτερική πολιτική της ΠρωτοΔεύτερης Φοράς Αριστερά, στην «αμυντική» (!!!) συνεργασία Ελλάδας – Ισραήλ (με ασκήσεις προσομοίωσης αεροπορικών επιθέσεων κατά του Ιράν, τόση πια «άμυνα»), δεν τους μένει παρά να βαφτίσουν «ανθελληνισμό» και την καταγγελία τής όλο και πιο βαθιάς πρόσδεσης της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς και τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που υλοποιεί η κυβέρνηση Τσίπρα.

Θα επαναλάβω από μια παλιότερη ανάρτηση αυτού του μπλογκ:

Όσοι, απέναντι στην καταδίκη των νέων σιωνιστικών εγκλημάτων και απέναντι στην απαίτηση που εκφράζεται με το σύνθημα ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ … επιχειρήσουν να κρυφτούν πίσω από το δάχτυλο του αντισημιτισμού, ας προσέχουν σε ποιούς απευθύνονται. Τους αφιερώνουμε τα δικά μας τραγούδια, τραγούδια για τους αγώνες του δικού μας και του «δικού τους» λαού εκείνη την εποχή όπου οι «δικοί του» μονοπωλητές του πλούτου αυγάτιζαν τα κέρδη τους από το δικό του ολοκαύτωμα, που τώρα επαναλαμβάνουν σε βάρος του παλαιστινιακού λαού.

Αλήθεια, «βεβηλώνεται» το τραγούδι δίπλα-δίπλα με αυτή τη φωτογραφία;

***

Οι βιομήχανοι, διαβάζω, θέλουν να «αρθεί το εμπόδιο του κόστους ενέργειας». Δεν ζητάνε πολλά οι άνθρωποι, απλά να τους πληρώνουμε εμείς το ρεύμα, να τους πληρώνουμε και το εργατικό «κόστος» στο όνομα της ανεργίας, αλλά να μειωθεί και η φορολογία των κερδών τους. Ε βέβαια, αυτό έλειπε να μας κάνουν και συνεταίρους. «Τα δικά μας δικά μας και τα δικά σας δικά μας». Μόνο που όλα αυτά (και όχι μόνο) καταδείχνουν τον οριστικά κοινωνικό χαρακτήρα των παραγωγικών δυνάμεων, αναδείχνουν σαν ιστορικό λείψανο και ζωντανό πτώμα την ατομική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και καλούν στην εναρμόνιση [διόρθωση: ήθελα να πω στην αντιστοίχηση] των σχέσεων παραγωγής με την κοινωνική φύση των σύγχρονων παραγωγικών δυνάμεων.

***

Όπου διαβάζοντας κάποιο βιβλίο πέφτω πάνω στο παράθεμα από το «Κεφάλαιο» του Μαρξ, σχετικά με την «χρησιμοποίηση της κρατικής εξουσίας, της συγκεντρωμένης οργανωμένης βίας της κοινωνίας για την προώθηση τεχνητά της διαδικασίας μεταβολής του φεουδαλικού τρόπου παραγωγής σε καπιταλιστικό και για τη σύντμηση των μεταβάσεων» (» Η βία είναι η μαμμή κάθε παλιάς κοινωνίας η οποία εγκυμονεί μια καινούργια. Αποτελεί και η ίδια οικονομική δύναμη»).

Εντάσσοντας στην παραπάνω περιγραφή την σημερινή πραγματικότητα της σημερινής καπιταλιστικής κοινωνίας, που εκτός από τον σοσιαλιστικό τρόπο παραγωγής εγκυμονεί και την αυριανή καπιταλιστική κοινωνία, θυμήθηκα την «προώθηση τεχνητά και την σύντμηση» της διαδικασίας συγκέντρωσης της παραγωγής στο μονοπωλιακό κεφάλαιο μέσω της φοροληστρικής κρατικής νομοθεσίας εναντίον των αυτοαπασχολούμενων (που με την ψήφιση του «4ου μνημόνιου» επεκτείνεται παραπέρα και στους μισθωτούς με χαμηλά εισοδήματα), μέσω της μετατροπής των μαγαζιών και των γραφείων σε  ταμεία των τραπεζών («πλαστικό χρήμα» κλπ) κ.ά…

***

Και έπεσα κι εδώ στη μαρξιστική ρήση για εκείνη την ώρα, που έρχεται σαν καρπός της ανάπτυξης του καπιταλισμού, όπου η αστική τάξη θα είναι «ανίκανη να εξασφαλίσει στο σκλάβο της την ύπαρξη, ακόμα και μέσα στη σκλαβιά του».

Την καταγράφω απλά για να την έχω πρόχειρη…

Φαστ Τρακ #4

Πόσο πια κουτόχορτο μπορεί να καταναλωθεί από το κοινό των ΜΜΕ:

Είναι, λέει, απειλή το πυρηνικό οπλοστάσιο της Βόρειας Κορέας και δεν είναι απειλή το πυρηνικό οπλοστάσιο των ΗΠΑ και των υπόλοιπων χωρών που διαθέτουν τέτοιους πυραύλους…

Το πρόβλημα, λέει, βρίσκεται στους 5, 10, 50 βορειοκορεάτικους πυραύλους και όχι στο ξεχείλισμα του πλανήτη από πυρηνικά που αρκούν για να τον καταστρέψουν εντός δευτερολέπτων.

Είναι, λέει, η Βόρεια Κορέα αυτή που απειλεί επισείοντας τους πυραύλους της σαν μέσο αποτροπής και όχι οι ΗΠΑ που (με τους πυράυλους τους και όχι μόνο) διεκδικούν «δικαιώματα» σε κάθε γωνιά της γης.

Αλλά τι σύμπτωση! Δεν είναι η Β. Κορέα αυτή που συγκεντρώνει σήμερα στρατό και στόλο, δεν είναι αυτή που πραγματοποιεί ασκήσεις στα παράλια των ΗΠΑ, αλλά είναι οι ΗΠΑ που συγκεντρώνουν στρατό και στόλο γύρω από την Βόρεια Κορέα.

«Γενικός πυρηνικός αφοπλισμός τώρα!»

Μόνο χάρη στην ύπαρξη της ΕΣΣΔ μπορούσε αυτό το σύνθημα να βρίσκεται στο στόμα όλων των λαών της γης;;;

Γενικός πυρηνικός αφοπλισμός τώρα!

Σαν αντίδοτο στη ζάλη που προκαλεί η διεθνής διπλωματία και η αξεδιάλυτη περιπλοκότητα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών…

*

ΚΚΕ: Να κατοχυρωθεί νομοθετικά η κυριακάτικη αργία!

ΣΥΡΙΖΑ: Ρε κουκουέδες, όλα στο σοσιαλισμό και τη δευτέρα παρουσία τα παραπέμπετε.

*

Νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας

Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων

17 Μάη γενική απεργία

μια οφειλόμενη επεξήγηση

Έγραφα στην προηγούμενη ανάρτηση:

Το «69» σαν ερωτική στάση είναι απολαυστική, λένε αυτοί που ξέρουν, εν τούτοις η τοποθέτηση των δυο σωμάτων σε διαμετρικά αντίθετες στάσεις καθιστά τον  ερωτικό σχηματισμό «69» στείρο.

Πράγμα που μπορεί μεν σε ορισμένες περιπτώσεις να αποτελεί ερωτικό πλεονέκτημα, όμως η πολιτική στειρότητα δεν αποτελεί πλεονέκτημα της πολιτικής αντιπαράθεσης, εκτός αν πρόκειται για την κλασική «δικομματική αντιπαράθεση» και εκτός επίσης, ευρύτερα, αν πρόκειται για πολιτική αντιπαράθεση που αποσκοπεί στην ίδια της την στειρότητα, όμως θεωρητικά δεν μιλάμε για αυτές τις περιπτώσεις.

Η ίσως «άκομψη» παρομοίωση δίνει την εντύπωση εξίσωσης των δυο πλευρών, η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική:

Το ότι αυτού του είδους η αντιπαράθεση είναι στείρα και άγονη, κάνει μεγαλύτερες τις ευθύνες  – όπου αυτές υπάρχουν – για τον εγκλωβισμό της πολιτικής αντιπαράθεσης σε αυτά τα στείρα και άγονα δηλαδή επιζήμια πλαίσια.

Φαίνεται ότι οι επιθέσεις «ενότητας, φιλίας και συνεργασίας» είναι νόμισμα με δυο όψεις. Η μία όψη, η «ληγμένη», αυτή που βρίσκεται στο καλάθι των αχρήστων, υποψήφια για ανακύκλωση, δεν ήταν παρά αναζήτηση συνενόχων για το 3ο μνημόνιο.

Στην άλλη όψη οι εκκλήσεις «ενότητας» συνοδεύονται από ανικανότητα τήρησης στην πράξη  στοιχειωδών κανόνων και αρχών αναγκαίων όχι για συναγωνιστικές σχέσεις αλλά για την απλή πολιτική συνύπαρξη στο πλαίσιο των διαδικασιών του μαζικού κινήματος.

Όσο έχουν έτσι τα πράγματα, το συμπέρασμα θα είναι ότι και οι δυο όψεις του νομίσματος διέπονται από την ίδια «στοχοπροσήλωση». «Στοχοπροσήλωση» τέτοια που συγκεντρώνει γύρω της διάφορες ετερόκλητες αφετηρίες, στοχοπροσήλωση ικανή να θρέψει αρκετά φίδια στον κόρφο της.

Δεν έχει νόημα να τα αρνηθεί αυτά όποιος τον θίγουν.

Και αντίστροφα, αυτά δεν συνιστούν, κατά τα άλλα, κανενός είδους πολιτική απολογητική. Πράγμα για το οποίο κανείς δεν έχει και λόγο να θίγεται.

Απλά, τα πράγματα θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Αυτό είναι όλο. Και δεν θα απαιτούνταν γι’ αυτό καμιά «ενωτική» προμετωπίδα. Θα αρκούσε η τήρηση, απ’ όλους, ορισμένων στοιχειωδών αρχών απαραίτητων για την απλή πολιτική συνύπαρξη στο πλαίσιο των διαδικασιών του μαζικού κινήματος. Διαφορετικά υπάρχει και η κινούμενη άμμος, κι ας τη διεκδικήσει αυτήν όποιος θέλει «για τον εαυτό του».

Δεν έχει νόημα παραπέρα «θεωρητικοποίηση», τουλάχιστον ως αυτό το σημείο…

Φαστ Τρακ #3

Η κοπτοραπτική της «αξιολόγησης» καλά κρατεί.

Ο ένας «θεσμός» κόβει, ο άλλος ράβει, ο θεσμός της κυβέρνησής «μας» επιδίδεται κι αυτός στην δική του κοπτοραπτική, όλοι οι «θεσμοί» μαζί κεντάνε και ξανακεντάνε την αόρατη κλωστή τους, οι ειδήσεις των ΜΜΕ μάς καθιστούν καθημερινά «ενήμερους» για την πορεία του έργου της νέας φορεσιάς του βασιλιά, ώσπου να τον δούμε επιτέλους να τη φοράει και να συνειδητοποιήσουμε για ακόμα μια φορά ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός.

Εδώ η «νέα Ελλάδα», εκεί η «νέα Ελλάδα», πού είναι η «νέα Ελλάδα»; Κι ο «βασιλιάς», ο γυμνός βασιλιάς; Ποιός είναι στ’ αλήθεια ο «βασιλιάς»; τι να σημαίνει τάχα «ο βασιλιάς είναι γυμνός»; Θ’ ανταλλάξουν γύρω από αυτό το ζήτημα τις ανακοινώσεις τους τα γραφεία τύπου της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ; «Είστε γυμνοί!» «Εσείς είστε πιο γυμνοί!» «Πιο γυμνοί από εσάς δεν υπάρχουν!»

Κι ανάμεσα στις ανακοινώσεις τους ο λαός,  με την ελάχιστη εγγυημένη του γύμνια, ντυμένος με αόρατα ρούχα φτιαγμένα με αόρατες κλωστές από ακριβοπληρωμένους ραφτάδες, κλωστές αόρατες σαν και τις αόρατες αλυσίδες που τον δένουν σ’ αυτό το σύστημα τις καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Όπως και για τις κλωστές της φορεσιάς, έτσι και για τις αλυσίδες της εκμετάλλευσης: Είναι απλώς θέμα όρασης, κι η όραση είναι θέμα ακοής. Υπακοής ή ανυπακοής.

Άκουσαν οι υπήκοοι του παραμυθιού τη φωνή του παιδιού, που ήταν κρυμμένο στο δέντρο, και πάψαν να είναι υπήκοοι:

«Ο βασιλιάς είναι γυμνός!»

Τι κι αν η ζωή δεν είναι παραμύθι;

*

Η Περιφέρεια Αττικής άνοιξε, λέει, Ευρωπαϊκό Γραφείο στις Βρυξέλλες.

Αρκούν οι προσωπικές φιλοδοξίες της Κας Περιφερειάρχου για να ερμηνεύσουν το γεγονός; Ή μήπως όχι;

Τα κάθε άλλο παρά αθώα ιδεολογήματα περί «Ευρώπης των λαών» και περί «Ευρώπης των εθνών» χαϊδεύουν αποτελεσματικά τα αυτιά των λαών και των εθνών και εξωραΐζουν αποτελεσματικά, όσο μπορούν, την Ευρώπη των καπιταλιστικών μονοπωλίων .

Αλλά η Ευρώπη των μονοπωλίων προτιμά για τον εαυτό της να προσανατολίζεται όχι στην Ευρώπη «των λαών» και «των εθνών», αλλά στην Ευρώπη των περιφερειών. Κάτι σαν τις αρχαιοελληνικές πόλεις-κράτη, λέει, για να γελάσουμε λίγο.

Για την συγκεντρωμένη κυριαρχία των μονοπωλίων και των κρατών της «1ης ταχύτητας» δεν αρκεί η οικονομική-πολιτική ανισομετρία ανάμεσα στις χώρες-μέλη της Ευρώπης τους. Αυτή η ανισομετρία είναι γι’ αυτή τη συγκεντρωμένη κυριαρχία σχεδόν ένα τίποτα σε σύγκριση με την εσωτερική οικονομική-πολιτική ανισομετρία της κάθε ξεχωριστής χώρας.

Και πώς θα υπαγάγουν κάτω από τη συγκεντρωμένη κυριαρχία τους την εσωτερική ανισομετρία της κάθε ξεχωριστής χώρας-μέλους, πώς θα παρακάμψουν – με σκοπό την εδραίωση αυτής της κυριαρχίας – την δοσμένη και κατακτημένη σαν ιστορικά προοδευτική βαθμίδα της κοινωνικής συγκρότησης που λέγεται «εθνική»,  με ποιον τρόπο η αντιδραστικά διεθνοποιημένη κυριαρχία του κεφαλαίου θα αποτρέψει τη διεθνοποίηση της πάλης των λαών και την ιστορικά προοδευτική διεθνοποίηση της συγκρότησης των κοινωνιών, με ποιον τρόπο η διεθνοποιημένη κυριαρχία των μονοπωλίων και των χωρών της «1ης ταχύτητας» θα επιχειρήσει την επισφράγηση της επιβολής της υπερεθνικά πάνω στους λαούς, με ποιον τρόπο η συγκεντρωμένη κυριαρχία τους θα επιβληθεί πάνω στην μέγιστη δυνατή διαίρεση των εργαζομένων που καταπιέζονται;

Με ποιο τρόπο, αν όχι με την οργανωτική κατάτμηση των κρατών-μελών σε περιφέρειες-μέλη, σε Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, σε περιφέρειες-πελάτες και σε περιφέρειες ειδικού καθεστώτος;

Ψιλοπράγματα.

*

Κ. Μαρξ, Το Κεφάλαιο, Α΄ Τόμος, σελ. 91-92, εκδ. Σύγχρονη Εποχή: «Για να εξετάσουμε την κοινή, δηλ. την άμεσα κοινωνικοποιημένη εργασία δε χρειάζεται ν’ ανατρέξουμε στην πρωτόγονη μορφή της που τη βρίσκουμε στο κατώφλι της ιστορίας όλων των πολιτισμένων λαών.  Ένα πιο κοντινό παράδειγμα αποτελεί η αγροτική πατριαρχική παραγωγή μιας αγροτικής οικογένειας που παράγει για τις δικές της ανάγκες γέννημα, ζώα, πανί, ρούχα κλπ. Τα διάφορα αυτά πράγματα αποτελούν για την οικογένεια διάφορα προϊόντα της οικογενειακής της εργασίας, δεν αποτελούν όμως το ένα για το άλλο εμπορεύματα (…). Το ξόδεμα (…) των ατομικών  εργατικών δυνάμεων που μετριέται με τη χρονική τους διάρκεια εμφανίζεται εδώ ανέκαθεν σαν κοινωνικός καθορισμός των ίδιων των εργασιών, γιατί οι ατομικές εργατικές δυνάμεις δρουν εδώ από ανέκαθεν μόνο σαν όργανα της κοινής εργατικής δύναμης της οικογένειας…»

κλικ!

*

Το «69» σαν ερωτική στάση είναι απολαυστική, λένε αυτοί που ξέρουν, εν τούτοις η τοποθέτηση των δυο σωμάτων σε διαμετρικά αντίθετες στάσεις καθιστά τον  ερωτικό σχηματισμό «69» στείρο.

Πράγμα που μπορεί μεν σε ορισμένες περιπτώσεις να αποτελεί ερωτικό πλεονέκτημα, όμως η πολιτική στειρότητα δεν αποτελεί πλεονέκτημα της πολιτικής αντιπαράθεσης, εκτός αν πρόκειται για την κλασική «δικομματική αντιπαράθεση» και εκτός επίσης, ευρύτερα, αν πρόκειται για πολιτική αντιπαράθεση που αποσκοπεί στην ίδια της την στειρότητα, όμως θεωρητικά δεν μιλάμε για αυτές τις περιπτώσεις.

*

Ελπίζω να μην ξέχασα τίποτα για σήμερα.

Φαστ Τρακ #2

Η προπαγάνδα είναι λέξη και πράξη που «ενοχλεί». Ενοχλεί η λέξη και η πράξη που σημαίνει την ανοιχτή συστηματική διάδοση ιδεών, χωρίς να εξετάζεται ποιες είναι αυτές οι ιδέες.

Δεν ενοχλεί η «συστηματική διάδοση ιδεών» που αρνείται να αυτοκαθοριστεί ως προπαγάνδα.  Ενοχλεί λ.χ. η προπαγάνδα των ανθρωπιστικών ιδεών, γιατί είναι «προπαγάνδα», αλλά η διαφήμιση είναι συστηματική διάδοση ιδεών γενικά ευχάριστη και απαραίτητη για την «ανάπτυξη».

Εφόσον ενοχλητική είναι η γενικά η «προπαγάνδα», όρος για να υπάρξει φραγμός στην προπαγάνδα του «κακού», είναι να πάψει και η προπαγάνδα του «καλού»…

…Να πάψει κάθε ανοιχτή συστηματική διάδοση ιδεών, και να απομείνει η συγκαλυμμένη συστηματική διάδοση μόνο εκείνων των «ιδεών¨που επιδέχονται συγκαλυμμένη συστηματική διάδοση: η διαφήμιση.

Αυτή, τότε, θα ηταν οπωσδήποτε «επαρκής»…

*

Προς αν-ηθικολόγους: Το κακό και το καλό είναι έννοιες ιστορικές.

«Ο άνθρωπος δεν είναι αρκετά κακός γι’ αυτή τη ζωή». (Μπρεχτ)

Ευτυχώς!

*

Εσωτερικές ειδήσεις: Αν δεν το μάθατε: απαγορεύτηκε η ανυπακοή και η απειθαρχία.

Το δόγμα της «ησυχίας»: δόγμα σιωπηρής βίας, σιωπηρού βασανισμού, σιωπηρής εξόντωσης.

Το αίτημα του «κοινού τόπου»: «Πάρα πολύ πιο ωραία!»

Δηλαδή πόσο πιο πολύ «ωραία»;

*

Εξωτερικές ειδήσεις: Κανείς λόγος ανησυχίας, όλα «Προβλέπονται Από Τον Νόμο».

Επίσης, «ο σοσιαλισμός όπου αλλού εφαρμόστηκε απέτυχε»…

…Το υπονοούμενο: «Ο καπιταλισμός  όπου αλλού εφαρμόστηκε πέτυχε»!..

…Απόδειξη γι’ αυτό η καπιταλιστική κρίση. Η πρώην και η επόμενη.

Τίποτα σημαντικό, μια απλή οικονομική κατάρρευση των καπιταλιστικών κοινωνιών….

…Και προφανώς όχι «ανατροπή». Ούτε και βουλιμία για τα μεταξωτά βρακιά, τις ιδιωτικές πισίνες και λιμουζίνες, την ελευθερία του λόγου και τη δημοκρατία που διαφημίζει η ΤιΒι από την άλλη πλευρά του «τείχους».

Οι καπιταλιστικές κοινωνίες κατέρρευσαν οικονομικά από μόνες τους ολομόναχες, από τις νομοτέλειες που τις διέπουν. Μόνο ένα πράγμα έμεινε σε αυτές όρθιο και ισχυρό, το μόνο που δεν καταρρέει αλλά ανατρέπεται: Το κεφάλαιο και η εξουσία του.

Το τι πέτυχε και τι απέτυχε μπορεί να μετρηθεί με συγκεκριμένους δείκτες: Παιδεία, υγεία, κοινωνική πρόνοια, δικαίωμα στην εργασία, στην εργασία με δικαιώματα, ανεργία,  δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο,  κοινωνική και οικονομική ανισότητα, βιοτικό επίπεδο, χλιδή και εξαθλίωση, δικαίωμα στο σήμερα και στο αύριο, ανθρώπινες σχέσεις, πόλεμος και ειρήνη.

Δεν χρειάζεται: «όπου άλλου κι αν εφαρμόστηκαν», ο σοσιαλισμός απέτυχε και ο καπιταλισμός πέτυχε. «Προβλέπεται Από Το Νόμο».

*

«Ένας τέτοιος, όμως, αγώνας όπου η γκριτλιανή κατεύθυνση μέσα στο κόμμα -κι αυτή είναι πολύ πιο σπουδαία και πολύ πιο επικίνδυνη από εκείνη που βρίσκεται έξω από το κόμμα- θα εξαναγκαστεί να αγωνίζεται ανοιχτά ενάντια στους αριστερούς και οι δύο κατευθύνσεις θα εμφανίζονται παντού με τις δικές τους ανεξάρτητες αντιλήψεις και με τη δική τους πολιτική, θα αγωνίζονται η μια κατά της άλλης από άποψη αρχών, αφήνοντας τη λύση των σπουδαίων ζητημάτων αρχών πραγματικά στη μάζα των κομματικών συντρόφων και όχι μόνο στους «αρχηγούς», ένας τέτοιος αγώνας είναι απαραίτητος και ωφέλιμος, αυτός διαπαιδαγωγεί τις μάζες στο πνεύμα της ανεξαρτησίας και της ικανότητας να εκπληρώσουν το κοσμοϊστορικό επαναστατικό τους καθήκον.«

( Από τη συλλογή «Β.Ι.ΛΕΝΙΝ για τον πόλεμο και τη σοσιαλιστική επανάσταση», εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή – ΘΕΜΕΛΙΑΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, Δεκέμβρης 1916  – σελ. 252)

Ένας ακόμη δείκτης επιτυχίας και αποτυχίας: Η διαπαιδαγώγηση των μαζών, πραγματικά, και όχι μόνο των «αρχηγών», στο πνεύμα της ανεξαρτησίας και της ικανότητας να εκπληρώσουν το κοσμοϊστορικό επαναστατικό τους καθήκον.

Ανοιχτά. Από άποψη αρχών. Πραγματικά.

Από την άποψη της εξουσίας τους.

*

 Βασικά πρόκειται για μια «επιλογή» ανάμεσα σε δυο πράγματα που η ουσία τους είναι αυτή που είναι «όπου κι αν εφαρμόζονται». Κι όποτε.

*

«Πού πήγαν τα λεφτά»;

«300» επιχειρηματικοί όμιλοι καρπώθηκαν επί δεκαετίες και συνεχίζουν να καρπώνονται το αποτέλεσμα της κοινωνικής εργασίας, τον πλούτο που δημιούργησε και δημιουργεί ο καθημερινός μόχθος των εργαζομένων.

«300» επιχειρηματικοί όμιλοι + άλλος ένας επιχειρηματικός όμιλος οι «κλέφτες πολιτικοί», τα «λαμόγια», οι μιζαδόροι = «301» επιχειρηματικοί όμιλοι, που  καρπώθηκαν επί δεκαετίες και συνεχίζουν να καρπώνονται το αποτέλεσμα της κοινωνικής εργασίας, τον πλούτο που δημιούργησε και δημιουργεί ο καθημερινός μόχθος των εργαζομένων.

*

 Μπορούν οι πάλαι ποτέ αγανακτισμένοι της Πλατείας Συντάγματος να προβάλουν στο ουκρανικό φασιστικό πραξικόπημα το δυνατό μέλλον της «ενότητάς» τους ενάντια στους «300» και «τα κόμματα», με τους ακομμάτιστους της πάνω πλατείας σε ρόλο «δεξιού τομέα» και τους ακομμάτιστους της κάτω πλατείας να συνεχίζουν απρόσκοπτα τη διαρκή τους συνέλευση ψηφίζοντας ομόφωνα υπέρ της αμεσοδημοκρατικής διαγαλαξιακής συνομοσπονδίας;

*

Τρομαχτικό: Δάνειο 331 εκατομμύρια ευρώ παίρνει από το ΔΝΤ η Αλβανία για να πληρώσει την «ανάπτυξή» της (τους κατασκευαστικούς και λοιπούς επιχειρηματικούς ομίλους).

Εν ευθέτω χρόνω ο λογαριασμός και το «διά ταύτα».

*

«Δεν θα υποκύψουμε σε κανενός είδους ηθικό εκβιασμό», είπε ο κ. Άμποτ προσθέτοντας ότι η πολιτική αυτή αποδίδει (ο λόγος για την  σκληρή αντιμεταναστευτική πολιτική της αυστραλιανής κυβέρνησης).

Θα ήταν κυνικό αν έλεγε «δεν θα υποκύψουμε σε κανενός είδους ηθική»; Εξυπηρετεί και ποιον η αναγόρευση της στοιχειώδους ηθικής σε «ηθικό εκβιασμό»;

Σα να λέμε: Οι νεκροί στη Λαμπεντούζα, οι νεκροί στο Φαρμακονήσι, οι τραυματισμένοι από σφαίρες του λιμενικού στις Οινούσες.

Οι φυλακισμένοι στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των σύγχρονων «Εβραίων».

Η προσφυγιά, οικονομική και πολεμική, είναι έγκλημα του ιμπεριαλισμού κατά της ανθρωπότητας.

Ω, μην το παίρνετε προσωπικά…

*

Απαλλοτρίωση – προλεταριοποίηση – προλεταριοποιημένος – απαλλοτριωμένος – απαλλότριος – προλετάριος…

…Για να παίξουμε λίγο με τις συνηχήσεις, τις παρηχήσεις και τις συμπτώσεις των εννοιών.

*

 Οι ανασφαλείς γυρεύουν ασφάλεια. Οι ανασφάλιστοι γυρεύουν ασφάλιση. Πιο εύκολο όμως το να κραυγάζουν οι ανασφαλείς ζητώντας ασφάλεια και αστυνομία, παρά να ξεσηκωθούν οι ανασφάλιστοι ζητώντας ασφάλιση και υγειονομία (για να χρησιμοποίησω τη λέξη με εμφανώς διαφορετική έννοια από την εκχυδαϊσμένη του καθημερινού λόγου: έλεγχοι για μύγες στη σαλάτα, απαγόρευση του καπνίσματος κλπ κλπ).

*

«Θα ήμασταν καλύτερα αν όλα αυτά τα χρόνια δεν είμασταν στην ΕΕ;»

Θα είμασταν καλύτερα αν, αντί για την πολιτική και σε αντίθεση με την πολιτική του «ευρωμονόδρομου», είχε ακολουθηθεί πολιτική υπαγορευμένη από τις λαϊκές ανάγκες κι όχι από την κυριαρχία των μονοπωλίων.

Την οποία κυριαρχία η ΕΕ διασφαλίζει για λογαριασμό του ευρωπαϊκού μονοπωλιακού κεφαλαίου και  για την εξυπηρέτηση των άμεσων και στρατηγικών οικονομικών και πολιτικών του αναγκών.

*

Ψήφο οργάνωσης,  αντίστασης, ανυπακοής και απειθαρχίας στην ΕΕ και τα μονοπώλια παντού.

Φαστ Τρακ

«μας πληρώνουν για να κάνουμε τη δουλειά μας από τον ακροαριστερό έως τον ακροδεξιό» (δημοσιογράφος ερτ). επομένως «κεντρώοι»;

μια διαφορετική εκδοχή: σας πληρώνουν για να κάνετε τη δουλειά σας από τον «παράνομο» μετανάστη και τον άνεργο έως τον τιτλούχο της λίστας λαγκάρντ.

δύσκολο να τους εξυπηρετείς όλους!

διαβολική σύμπτωση: καθαρίσανε τη χώρα από δημόσιο ρ/τ φορέα ακριβώς την ώρα του μεγάλου παζαριού για τις συχνότητες…

«σαν την κατοχή», «σαν τη χούντα»… «όπως στην ταχρίρ», «όπως στην ταξίμ». φυσική η αναζήτηση αναφορών, αλλά όταν η πράξη γράφει τη δική της ιστορία δεν υπάρχει όπως και σαν.

αντισυνταγματική εκτροπή, κυβερνητικό πραξικόπημα, στο 27% η ανεργία

πολιτιστικό πάνελ: “η εργασία είναι ιερή». γι’ αυτό τη βάζουμε στην αγία τράπεζα και δεν πατάει κανείς εκεί μέσα.

πολιτιστικό πάνελ: «θα ήταν το ίδιο αν «με ένα διάταγμα» έπεφτε μαύρο στα ιδιωτικά κανάλια, διότι είναι δικαίωμα κάποιου να θέλει να βλέπει ριάλιτι».

«ποντικοφάρμακο για τους μεγάλους και μουρουνόλαδο για τα παιδιά» (ν. άσιμος)

«εθνικό ό,τι είναι αληθινό» και δικαίωμα ό,τι καταχτιέται…

δικαίωμα ό,τι καταχτιέται, δώρα των δαναών όσα χαρίζονται

«δικαίωμά τους να τα βλέπουνε». συνειδησιακός – αισθητικός – ιδεολογικός φασισμός να τα δείχνουνε.

το «εμείς» του μακρυγιάννη ήταν κομματικό μανιφέστο. αντιπολίτευση στο κόμμα του «εγώ»

δεν υπάρχει συλλογικότητα που ασύνειδα ή συνειδητά να μην εκφράζει την μια ή την άλλη κομματικότητα.

μας λένε «το κράτος είστε όλοι εσείς», όμως το κράτος είναι όλοι αυτοί.

σύγχρονη παιδαγωγική (μανιχαϊστική νηπιαγωγείου): ακραίο το κακό, ακραίο και το καλό, καταδικαστέα άκρα και τα δύο, εμείς κεντρώοι

σύγχρονη παιδαγωγική2 («μελέτη περιβάλλοντος» δημοτικού):  ολοκληρωτική επικράτηση του κακού και ολοκληρωτική επικράτηση του καλού – αμφότερα καταδικαστέος ολοκληρωτισμός.

σύγχρονη παιδαγωγική3 («αγωγή πολίτη» γυμνασίου): ολοκληρωτική επικράτηση της εκδοτικής αλητείας και ολοκληρωτική επικράτηση της δημοσιογραφική ευθύνης – αμφότερα καταδικαστέος ολοκληρωτισμός

σύγχρονη παιδαγωγική4 (κατευθύνσεων λυκείου): Η εκδοτική δεν είναι αλητεία, είναι λειτούργημα.

 σύγχρονη παιδαγωγική5 (κατάρτισης ΑΕΙ-ΑΤΕΙ): Πώς να γίνετε δημοσιογράφος που θα υπηρετεί το εκδοτικό λειτούργημα

δημαρ σε πάνελ: «εμείς δεν είμαστε με τα άκρα, είμαστε με τη νομιμότητα». τάχατες ότι δεν έχει καταλάβει πόσο ακραία είναι η «νομιμότητα».

κυβέρνηση χατζηαβάτη στον καιρό της καπιταλιστικής «ανάπτυξης» – κυβέρνηση βεληγκέκα στον καιρό της καπιταλιστικής κρίσης (συνέχιση της ίδιας πολιτικής με άλλα μέσα)

άλλη η «δημόσια ραδιοτηλεόραση» της κυβέρνησης χατζηαβάτη, κι άλλη η «δημόσια ραδιοτηλεόραση» της κυβέρνησης βεληγκέκα.

για την πρώτη η «σχετική αυτονομία» του μέσου είναι εργαλείο ιδεολογικής ενσωμάτωσης του λαού στην αστική κυριαρχία. για την δεύτερη το μέσο είναι εργαλείο «ιδεολογικής» στήριξης της καρπαζιάς.

τα τσιφλίκια δεν είναι τσιφλίκια κανενός – ιδιοκτήτης είναι μόνο ο λαός

νέο αλχημιστικό πρόβλημα: η διεξαγωγή του αντιλαϊκού πολέμου της αστικής εξουσίας με δημοκρατικά όμως μέσα. αντιλαϊκός πόλεμος χωρίς όμως να πλήττεται και η δημοκρατία…

«ανεξάρτητη αρχή» = η εξάρτηση που αποστομώνει. εκδήλωση της βούλησης του υπέρτατου όντος; και τότε τι στο διάολο είναι το κράτος;

νέος ορισμός της τρομοκρατίας: η είσοδος στην πλατεία ταξίμ.

το στε έκανε το μαύρο άσπρο.

η ελλάδα είναι μια ευρωπαϊκή χώρα που «εμπλουτίζει» το ευρωπαϊκό κεκτημένο καθημερινά.

λιθαράκι λιθαράκι ορθώνεται το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» όλο και πιο απειλητικό

«αναδιάρθρωση» από το bbc – σύνθημα σύγχρονου γρεκιλισμού

ο αντωνάκης ο σαμαράς δεν έχει διαβάσει το «λάθος» του αντώνη του σαμαράκη