Ο αληθινός ΣΥΡΙΖΑ και η αληθινή ΧΑ
Δημοσιεύθηκε: 2019/04/02 Filed under: Uncategorized | Tags: χρυσή αυγή, ΣΥΡΙΖΑ 1 σχόλιοΣτη φωτογραφία εμφανίζονται αφενός τα γνωστά στελέχη της «Χρυσής Αυγής» Παναγιώταρος και Παπάς και αφετέρου, ανάμεσά τους, ο Γ. Δρίβας γ.γ. του ΕΔΣΝΑ (του φορέα που διαχειρίζεται τον ΧΥΤΑ Φυλής), ο οποίος και τους ξεναγεί – την περασμένη Πέμπτη – στη χωματερή.
Η κάμερα απαθανάτισε το στιγμιότυπο, στο οποίο ο υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής της «ΧΑ» (ο κύριος «κοίτα πουτανάκι έρχεται η ώρα σου, πουστράκια, κολομπήχτες, γαμημένες κωλοτρυπίδες») και ο έτερος ηγετίσκος της ναζιστικής οργάνωσης ( ο κύριος «κάνε μου χάιλ χίτλερ») ξεναγούνται από τον κυβερνητικό γ.γ. του ΕΔΣΝΑ. Η κάμερα κατέγραψε αυτό το στιγμιότυπο «πολιτικού πολιτισμού», την αίσθηση «ενδιαφέροντος και ευθύνης» για την κατάσταση στους χώρους της χωματερής που αποπνέει το βλέμμα του κ. υποψήφιου περιφερειάρχη, την προθυμία του χαμογελαστού κυβερνητικού γ.γ. κατά την άσκηση του «θεσμικού ρόλου» του. Η στιγμή είναι ειδυλλιακή.
Πίσω όμως από το φωτογραφικό παραπέτασμα είναι καταχωνιασμένη η πραγματικότητα: Οι Παναγιώταρος και Παπάς δεν είναι αυτοί που φαίνονται στη φωτογραφία. Οι Παναγιώταρος και Παπάς, δεξιά και αριστερά από τον γ.γ., είναι στελέχη μιας ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης που μετράει στο ενεργητικό της δολοφονίες αγωνιστών και μεταναστών εργατών, δολοφονικές επιθέσεις, σακατέματα, ξυλοδαρμούς, μαχαιρώματα. Οι Παναγιώταρος και Παπάς, που φωτογραφίζονται εδώ με τον γ.γ. της ΕΔΣΝΑ, είναι υπόδικοι για τα κακουργήματά τους.
Βέβαια, σύμφωνα με τα ισχύοντα της νομοθεσίας, και ο «τελευταίος» δημόσιος ή δημοτικός υπάλληλος που τυχόν θα προφυλακιστεί, τίθεται αυτοδίκαια σε διαθεσιμότητα. Απ’ την άλλη, αν οι Παναγιώταρος και Παπάς αυτή τη στιγμή έχουν τη δυνατότητα να επιθεωρούν χωματερές και να βγαίνουν φωτογραφίες με τα κυβερνητικά στελέχη, είναι μόνο και μόνο γιατί έχει εξαντληθεί ο χρόνος της προφυλάκισής τους. Το ότι έχει εξαντληθεί ο χρόνος της προφυλάκισής τους, είναι όπως φαίνεται για τα κυβερνητικά στελέχη σαν τον Γ. Δρίβα αρκετός λόγος, ώστε να επικαλούνται τον «θεσμικό ρόλο τους» και κατ’ επίκληση αυτού του «ρόλου» να συμμετέχουν ενεργά στην επιχείρηση ηθικής και πολιτικής νομιμοποίησης της ναζιστικής οργάνωσης και των εγκλημάτων της, στην επιχείρηση εξοικείωσης του λαού με τα πρόσωπα των υπόδικων εγκληματιών ναζιστών, στην επιχείρηση «σοβαροφάνειας» στην οποία αποδύεται η ναζιστική – φασιστική – ρατσιστική «ΧΑ» ενόσω στο Εφετείο Κακουργημάτων βρίσκεται σε εξέλιξη η δίκη της για την ειδεχθή της δραστηριότητα των τελευταίων μόνο πρόσφατων «μνημονιακών» χρόνων.
Επικαλούνται λοιπόν τα κυβερνητικά στελέχη τον δήθεν «θεσμικό ρόλο» τους, προκειμένου να αποποιηθούν τον πολιτικό τους ρόλο;
Μάλλον ακριβέστερο είναι ότι επικαλούνται τον «θεσμικό ρόλο» τους προκειμένου να φέρουν τον πολιτικό ρόλο τους σε πέρας…
Ακριβέστερο είναι το ότι παίζουν τον πολιτικό τους ρόλο με εργαλείο την επίκληση του «θεσμικού». Ο αληθινός ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αυτός των διακηρύξεων για δήθεν «ευρύ προοδευτικό μέτωπο απέναντι στην ακροδεξιά». Ο αληθινός ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός που στο πρόσωπο των κυβερνητικών στελεχών του χαριεντίζεται ανάμεσα σε στελέχη της ναζιστικής εγκληματικής «ΧΑ», ο αληθινός ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός που αναγορεύει σε πολιτικό ρόλο των στελεχών του τον «θεσμικό» συναγελασμό τους με εγκληματίες ναζιστές υπόδικους για δεκάδες, για αμέτρητες στην πραγματικότητα, δολοφονικές επιθέσεις, δολοφονίες και άλλες πράξεις φασιστικής εγκληματικής βίας.
***
Ο αληθινός ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός, που με εργαλείο τον δήθεν «θεσμικό ρόλο» του Γ. Δρίβα εν προκειμένω, καθώς και των λοιπών κυβερνητικών του στελεχών, συμμετέχει όχι σε κανένα ψευδεπίγραφο «ευρύ προοδευτικό μέτωπο», αλλά στην φιλοτέχνηση της «σοβαρής» προσωπίδας της «ΧΑ». Πίσω από την οποία «σοβαρή» προσωπίδα (την προσωπίδα που φορούν οι Παναγιώταρος και Παπάς με τον Γ. Δρίβα ανάμεσά τους) κρύβεται το αποκρουστικό πρόσωπο των μόλις χθεσινών καθώς και των συνεχιζόμενων ειδεχθών εγκλημάτων της με πιο πρόσφατη την επίθεση κουκουλοφόρων με ρόπαλα εναντίον ανήλικων Αφγανών προσφύγων στην Κόνιτσα, η οποία και οργανώθηκε από «υπαρχηγό πυρήνα χρυσαυγιτών»:
Τι κι αν, σύμφωνα με την ανακοίνωση της Αστυνομίας, σε βάρος των δραστών σχηματίζεται δικογραφία «για τα αδικήματα της απρόκλητης σωματικής βλάβης, της απειλής, της εξύβρισης και της κλοπής κατά συναυτουργία, με την επιβαρυντική περίσταση του ρατσιστικού χαρακτηριστικού των πράξεων»…
Τι κι αν, παραπέρα, κι αυτοί οι ακριβείς νομικοί – ποινικοί χαρακτηρισμοί των εγκληματικών πράξεων απέχουν παρασάγγας από το πραγματικό τους περιεχόμενο που συνίσταται στη φασιστική τρομοκρατική βία εναντίον μικρών παιδιών και των οικογενειών τους…
Για τα κυβερνητικά στελέχη θα αρκούσε ο τυχόν διορισμός του εν λόγω «υπαρχηγού» από τον «αρχηγό» του σε θέση π.χ. υποψήφιου βουλευτή η δημάρχου, για να τον περιβάλουν με τη «θεσμική» τους στοργή, για να τον βοηθήσουν να εναλλάξει την φασιστική του κουκούλα με την προσωπίδα της φασιστικής «σοβαρότητας».
Με διαφορετικά λόγια, το ότι ο Γ. Δρίβας δεν υποδέχθηκε, δεν «ξενάγησε», και δεν φωτογραφήθηκε με τον εν λόγω κουκουλοφόρο «υπαρχηγό πυρήνα χρυσαυγιτών» αλλά με τους προσωπιδοφόρους αρχηγίσκους όλων συνολικά των «χρυσαυγίτικων πυρήνων», είναι απλώς σύμπτωση.
***
Ενδεχομένως η «φωτογράφιση» Δρίβα με Παναγιώταρο και Παπά θα είχε περάσει στα ψιλά της δημοσιότητας, αν δεν είχε στις 8 Φλεβάρη προηγηθεί η απαγόρευση εισόδου αντιπροσωπείας του ΚΚΕ στους χώρους της χωματερής.
Για το συγκεκριμένο περιστατικό η διοίκηση του ΕΔΣΝΑ είχε αμέσως εκδόσει και δελτίο τύπου, στο οποίο δικαιολογούσε το γεγονός με τον ισχυρισμό – μεταξύ άλλων – ότι η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ «δεν είχε ενημερώσει» για την επίσκεψη: Η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ «δεν είχε ενημερώσει», η αντιπροσωπεία της «ΧΑ» ενημέρωσε, όλα καλά λοιπόν…
Στο ίδιο δελτίο τύπου η διοίκηση του ΕΔΣΝΑ αναφέρει και ότι «δημόσια πρόσωπα» που ζητούν άδεια εισόδου γίνονται δεκτά, όπως συνέβη και στις 11 Δεκεμβρίου 2018, οπότε «τις εγκαταστάσεις της ΟΕΔΑ Φυλής επισκέφθηκε ο δήμαρχος Αμαρουσίου, πρόεδρος της ΚΕΔΕ και υποψήφιος Περιφερειάρχης, Γ. Πατούλης, ο οποίος και ενημερώθηκε αναλυτικά από τον Γραμματέα του ΕΔΣΝΑ, κ. Γιάννη Δρίβα». Παρατηρούμε μάλιστα ότι και για την επίσκεψη εκείνη, όπως και για την απαγόρευση εισόδου στην αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, είχε επίσης εκδοθεί δελτίο τύπου από τον ΕΔΣΝΑ. Μέχρι στιγμής όμως στην ιστοσελίδα του ΕΔΣΝΑ δεν υπάρχει δελτίο τύπου για την υποδοχή και ξενάγηση των ναζιστών της «ΧΑ»…
Να υποθέσουμε ότι ο αληθινός ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να μην αφήνει ίχνη τού πολιτικού ρόλου του, όπως και η αληθινή «Χρυσή Αυγή» προτιμά να μην μένουν ίχνη της εγκληματικής της δραστηριότητας;
Να υποθέσουμε ότι και στη μια και στην άλλη περίπτωση ο κοινός τόπος βρίσκεται στην εξαφάνιση των ιχνών «θεσμικά»;
Έλαβαν: Χαμένη ψήφος 94,5%
Δημοσιεύθηκε: 2015/09/23 Filed under: Uncategorized | Tags: φασισμός, χρυσή αυγή, ΣΥΡΙΖΑ, αστισμός, εκλογές, λαϊκό κίνημα, οπορτουνισμός 2 ΣχόλιαΔεν είναι η πρώτη φορά που ο λαός θα βρεθεί, από Δευτέρα, αντιμέτωπος με την ψήφο του της Κυριακής.
Είναι, όμως, η πρώτη φορά που η λαϊκή «εκλογική συμπεριφορά» έχει τέτοια χαρακτηριστικά υπεκφυγής από τα κεντρικά ζητήματα της πολιτικής πραγματικότητας.
Η «υπεκφυγή», σαν λέξη, μπορεί ν’ ακούγεται λίγο καθαρεύουσα… Και ο συσχετισμός της με την ειδικά «εκλογική» συμπεριφορά μπορεί και να προκαλεί την παρεξήγηση ότι η σημασία της περιορίζεται σε αυτό και μόνο το «εκλογικό» πεδίο. Όμως στην πραγματικότητα η «υπεκφυγή» αφορά κάτι το πολύ πιο εκτεταμένο από τις εκλογές και κάτι το πολύ πιο βαθύ από την μια ψήφο της προχθεσινής Κυριακής.
Αφορά το φιλότιμο, για να το γυρίσουμε λοιπόν στη δημοτική: Γιατί, ψήφος αντί για φιλότιμο, αυτό είναι το νόημα της προχθεσινής ψήφου. Και το χειρότερο: δεν υπάρχει καμία αφηρημένη οντότητα που να λέγεται «λαός» και που στη βούλησή της υποτάσσεται ο καθένας ατομικά. Αυτό που ονομάζουν λαϊκή βούληση το συνθέτει η προσωπική θέση και στάση του καθενός, κι επομένως την «υπεκφυγή» μ’ όλη της τη σημασία δεν την χρεώνεται καμία αφηρημένη οντότητα, αλλά ο καθένας ατομικά.
Η επιβράβευση του αριβισμού, στην απόλυτη τιμή του, που εκπροσωπεί κομματικά ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο Τσίπρας σαν «αρχηγός» του, είναι -στην καθαρεύουσα- μια από τις πλευρές, μια από τις σημασίες, της προχθεσινής λαϊκής «υπεκφυγής». Η μετάφραση αυτής της σημασίας στη δημοτική, δείχνει ένα λαό, μερικά εκατομμύρια άτομα, πρόθυμα θύματα της κατάμουτρης κοροϊδίας, να λένε κι «ευχαριστώ», που δήθεν δεν καταλαβαίνουν ότι τους φτύνουν κι ανοίγουν ομπρέλα γιατί τάχα ψιχαλίζει, που τους προσβάλλουν στα σοβαρά κι απαντούν «ευτυχώς, γιατί εγώ αστεία δεν σηκώνω», που τους ξεφτιλίζουν στ’ αστεία τάχα κι απαντάνε «ωρέ τι θα πάθαινες αν μιλούσες στα σοβαρά», που για να μην παραδεχτούν αυτό που ξέρουν, δηλαδή ότι τους εξαπατούν στεγνά, εξαπατούν (δήθεν) κι οι ίδιοι τον εαυτό τους, που τους κουρελιάζουν την απαίτησή τους (;) για σεβασμό και κουρελιάζουν γι’ αυτό κι οι ίδιοι τον αυτοσεβασμό τους, που λένε για τους άλλους ότι «είναι όλοι ίδιοι» μόνο και μόνο για να είναι τέτοιοι κι αυτοί.
Μη γελιέται κανείς ότι πρόκειται για συμπεριφορά, για υπεκφυγή, απλώς «εκλογική». Όχι. Πρόκειται για εκλογική συμπεριφορά που εν προκειμένω αποκαλύπτει τη συμπεριφορά γενικά. Συμπεριφορά που δείχνει ότι οι άνθρωποι χαλάνε, και τότε…
Δε χρειάζονται περισσότερες αποδείξεις… Περάσαμε μια χρονική περίοδο που στη διάρκειά της ο τραχανάς απλώθηκε για τα καλά. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν ήξερε – δε γνώριζε. Κι ό,τι απομένει από τους τελευταίους επτά μήνες και τα τελευταία επτά χρόνια που πέρασαν, είναι το ντιβιντί της Αλεξανδράτου την ώρα που ο Ανίβας της καπιταλιστικής κρίσης είχε περάσει τις πύλες για μην τις ξαναδιαβεί ποτέ πίσω, -μιλώντας στην καθαρεύουσα, – είναι μια τσόντα (μιλώντας) στη δημοτική) που τη διαδέχτηκαν κάποια άθλια κλαψουρίσματα από όσους δήθεν «προδόθηκαν» από τους «πολιτευτές» – διαφθορείς τους των περασμένων δεκαετιών, κλαψουρίσματα για όσα τους πήρανε και που δίκαια τα είχαν μόνο που τ’ αποκτήσανε χωρίς ποτέ τους οι ίδιοι ν’ αγωνιστούνε γι’ αυτά, κλαψουρίσματα από όσους ζητάνε απ’ τους… προγόνους τους να (ξανα)αγωνιστούνε γι’ αυτούς, κλαψουρίσματα από εκείνους που γυρεύουν από άλλους να βγάζουν το φίδι απ’ την τρύπα και τα κάστανα απ’ τη φωτιά, κλαψουρίσματα άθλια όπως αποδείχτηκαν τώρα που το μόνο που τους μένει είναι όχι να μουτζώσουν αλλά να μουτζωθούνε. Και δεν «σώζονται» ούτε με την επικλήση των «εκβιασμών», ούτε με το γελοίο δίλημα ανάμεσα στην «αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ, την «αριστερά» αυτή που το τελευταίο οκτάμηνο ψόφησε και πρόλαβε κιόλας να βρωμίσει, και στην «δεξιά» του Μεϊμαράκη με το μπεγλέρι, ούτε με τις καραμελίτσες των προηγούμενων χρόνων για τις «χωριστές συγκεντρώσεις» και τις κυβερνητικές συνεργασίες της συνενοχής στο φόνο, ούτε με το κουστουμάκι της αντιπολίτευσης στη… Μέρκελ, ούτε σώζονται, τέλος, με την επίκληση του «αναπόφευκτου», ότι δηλαδή «δε γίνεται αλλιώς»: Η επίκληση ότι δε γίνεται «αλλιώς», είναι άκυρη από όσους συναινούνε να γίνει «έτσι», όπως άκυρη είναι κι η επίκληση ότι «με τις εκλογές έτσι κι αλλιώς δε γίνεται τίποτα» από όσους στις εκλογές ψηφίσανε αυτό το «κάτι» που έγινε και που θα γίνει δίνοντας στους εμπόρους των πλαστογραφημένων ελπίδων τη συγκατάθεσή τους να τους εμπορευτούν εν λευκώ.
Είναι φανερό ότι τα παραπάνω αποτελούν σχολιασμό για τη λαϊκή ψήφο που κατευθύνθηκε στο ΣΥΡΙΖΑ. Χαμένη ψήφος είναι αυτή, η λαϊκή ψήφος που πήγε στο ΣΥΡΙΖΑ, κι όχι οι ψήφοι που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ από όσους έχουν συμφέρον στην αντιλαϊκή πολιτική, στην ευρωενωσιακή «εγγύηση» της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, στο μνημόνιο 1, στο μνημόνιο 2, στο μνημόνιο 3. Όμως κι η χαμένη λαϊκή ψήφος, κι η ψήφος αυτών των άλλων, η κερδισμένη γι’ αυτούς και μόνο γι’ αυτούς, είναι εξίσου αντιλαϊκή. Η μόνη διαφορά: άλλος ακονίζει το μαχαίρι του για τους άλλους, κι άλλος κάνει μόνος του χαρακίρι (κάθε άλλο, όμως, παρά ηρωικό).
Δεν είναι βέβαια, μόνο η ψήφος που πήγε στον ΣΥΡΙΖΑ χαμένη για το λαό. Χαμένη είναι κάθε λαϊκή ψήφος που χαραμίστηκε στους κάθε είδους απολογητές της κυριαρχίας των μονοπωλίων, στους κάθε είδους απολογητές και εξωραϊστές του συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης – είτε αυτοί το παίζουν ανοιχτοί οπαδοί του είτε το παίζουν απλώς «ικανοί διαχειριστές». Η μόνη τους ξεχωριστή διαχειριστική ικανότητα είναι να παγιδεύουν το λαό στον κάλπικο πραγματισμό της υποταγής του.
Χαμένη για το λαό είναι κι η ψήφος στη ΛΑΕ του Λαφαζάνη, όχι γιατί δε στάθηκε αρκετή να τον βάλει στη βουλή, αλλά γιατί εξαρχής αυτοπροτάθηκε σαν υποκατάστατο της «υπεκφυγής» που απαίτησε και κέρδισε από το λαό ο ΣΥΡΙΖΑ, σαν λαθραία υπεκφυγή για όσους δεν ήταν έτοιμοι να υπεκφύγουν ανοιχτά μπροστά στους άλλους και μπροστά στον ίδιο τους τον εαυτό.
Χαμένη είναι και η «ψήφος» της αποχής: Φαίνεται πως για πολλούς (και δε γίνεται λόγος για όσους δεν θέλησαν να ξοδευτούν για να πάνε στους τόπους της καταγωγής τους), η ακύρωση μιας «ελπίδας» που είχε όλες τις πολιτικές προδιαγραφές της ακύρωσής της και της ενσωμάτωσής της στο σύστημα της δυνάστευσης του λαού, πολιτικές προδιαγραφές τέτοιες που έχουν κατονομαστεί με σαφήνεια, δεν στάθηκε ικανή να τους φέρει αντιμέτωπους, και χωρίς προφάσεις, με αυτήν ακριβώς τη σαφήνεια και τις συνέπειές της. Τις πολιτικές τους αυταπάτες τις μεταφράσανε σε αυταπάτες «εκλογικές» για να διατηρήσουν τις πολιτικές τους αυταπάτες στο ακέραιο. Και αντί για τη σαφήνεια των προδιαγραφών της «ήττας» τους που είναι και προδιαγραφές της ανασύνταξής τους, προτιμήσανε την ασάφεια την δοκιμασμένη στο καλοκαιρινό τους «ΟΧΙ στην πρόταση των δανειστών», για να την ξαναδοκιμάσουν σαν ασάφεια της αποχής τώρα. Κι όπως μόλις χθες βρήκαν «ελπίδα» στο 62% αυτού του ακαθόριστου μεγάλου «ΟΧΙ» που είχε και απέδειξε τις προδιαγραφές του να μετατραπεί σ’ ένα αντίθετο, μεγαλύτερο «ΝΑΙ», έτσι και τώρα βρίσκουν -ή και δεν βρίσκουν- «ελπίδα» στο ακαθόριστο 43% της αποχής μαζί με ένα 20% ηλικιωμένων που δεν μπορούν να πάνε να ψηφίσουν, πεθαμένων που παραμένουν στους εκλογικούς καταλόγους, πολιτικά αδιάφορων που στηρίζουν τις ελπίδες τους στο θεό, και άλλων, που όλοι μαζί δεν είναι σε θέση να φέρουν στο προσκήνιο οποιοδήποτε συλλογικό πολιτικό λόγο μπορεί να δώσει μορφή άλλη από την ατομική επιλογή του καθενός τους στην αποχή. Υπάρχουν άνθρωποι που μόνο οι αυταπάτες τούς κάνουν να νιώθουν εξοπλισμένοι πολιτικά…
Μόνη κερδισμένη ψήφος ήταν εκείνη που, και πάλι, έμεινε «στο 5%». Η ψήφος όσων αψηφήσανε και τους ψευτοπραγματισμούς και τα γελοία ψευτοδιλήματα, η ψήφος όσων χρόνια τώρα τους πρήζονταν τα συκώτια από όλους εκείνους που αποδείχτηκαν έτοιμοι από καιρό και «θαρραλέοι» να συνυπογράψουν την εξαπάτησή τους και να κατακυρώσουν την αυτοεξαπάτησή τους, η ψήφος όσων απέναντι στους «εκβιασμούς» αντιπαραθέτουνε τη δύναμη της οργάνωσης και της πάλης των εργαζομένων για την πατρίδα και τον κόσμο που αντικειμενικά τους αξίζει.
*
Άφησα για το τέλος την χαμένη ψήφο στη «ΧΑ»:
Το να προτιμά κανείς από τη σημερινή «λαμογιοδημοκρατία» μια λαμογιοδικτατορία σαν «του Παπαδόπουλου» μπορεί και να σημαίνει απλώς ότι είναι, άνθρωπος πολιτικά αμόρφωτος και ανιστόρητος.
Το να νομίζει ότι η «ΧΑ» δεν είναι φασιστική, γιατί κατά τη γνώμη του κι ο ίδιος δεν είναι φασίστας, είναι κι αυτό, ας πούμε, μια πιθανότητα: Και στη Γερμανία του 1930 οι «μάζες» που παρασυρμένες από τη ναζιστική δημαγωγία έφεραν το Χίτλερ στην εξουσία μπορεί να μην είχαν συνείδηση ούτε ότι οι ίδιοι είναι ναζί ούτε για την βαθιά εγκληματική και εχθρική απέναντι στον άνθρωπο φύση του ναζισμού.
Το να θέλουν όμως να απευθύνονται σε μαλάκες και να έχουν από τους άλλους την απαίτηση να παριστάνουν τους μαλάκες είναι εντελώς διαφορετικό.
Και το να υπερψηφίζουν την «πολιτική ευθύνη» της δολοφονίας του Φύσσα, και κατ’ επέκταση την «πολιτική» ευθύνη για τη συνολική δολοφονική, εγκληματική και φασιστική – τρομοκρατική δραστηριότητα της «ΧΑ», είναι ταυτόσημο με το ότι αυτή την ευθύνη την αναλαμβάνουν οι ίδιοι. Ταυτόσημο με το ότι οι ίδιοι είναι χαλασμένοι και είναι δικό τους πρόβλημα το αν είναι χαλασμένοι απλώς αρκετά ή είναι χαλασμένοι εντελώς.
πώς το παίζει η ΧΑ;
Δημοσιεύθηκε: 2015/07/14 Filed under: Uncategorized | Tags: φασισμός, χρυσή αυγή, Ευρωπαϊκή Ένωση, ΕΕ, αστισμός, εκλογές 1 σχόλιοΔεν θα ασχολιόμουν με το θέμα του τίτλου, αν το ερώτημα δεν ξέφευγε από την ειδική περίπτωση της νεοναζιστικής συμμορίας και δεν αφορούσε, στην πραγματικότητα, την αξιοποίησή της ύπαρξής της στο πλαίσιο των γενικότερων αστικών σχεδιασμών. Ένδειξη για τους οποίους σχεδιασμούς αποτελεί πχ η αποστροφή Καμμένου ύστερα από τη συνάντηση των αρχηγών των κομμάτων με τον πρόεδρο ότι «τα δημοκρατικά κόμματα συμφώνησαν…».
…Ή να το πούμε αλλιώς, η αποστροφή Καμμένου ότι «τα δημοκρατικά κόμματα συμφώνησαν» εκείνη τη Δευτέρα 6/7, που μαζεύτηκε η μαγγιά κι αποφάσισε «δημοκρατικά» ότι όσοι ρίξαν «όχι» και φέραν 62 στο δημοψήφισμα-μπαρμπούτι χάσανε και κέρδισαν όσοι έφεραν 38 και ρίξανε «ναι».
Κι αφού γελάσαμε, ένδειξη επίσης αποτελεί η επανάληψη της ίδιας αποστροφής από τον … Ολάντ, ότι «τα δημοκρατικά κόμματα της Ελλάδας συμφώνησαν…»
Το υπονοούμενο είναι προφανές: Τα μη δημοκρατικά κόμματα είναι το ΚΚΕ και η ΧΑ, να η εξίσωση κομμουνισμού φασισμού, να και το εγχείρημα -με έναν σμπάρο- «ποινικοποίησης» της κομμουνιστικής ιδεολογίας και «νομιμοποίησης» του φασισμού, για την ταυτόχρονη παγίδευση της πολιτικής αντιμετώπισης του φασισμού στα όρια της «εξομοίωσης» της πρωτοπορίας του εργατικού – λαϊκού κινήματος και των δημίων του.
Ένδειξη επίσης αποτελεί η επαναλαμβανόμενη «ουδέτερη» ειδησεογραφική διατύπωση (τι; ψέματα είναι;) του είδους: «όχι από το ΚΚΕ και την ΧΑ στη συμφωνία που φέρνει η κυβέρνηση».
Ένδειξη αποτελεί και η απόπειρα διάχυσης στο πολιτικό σκηνικό των εσωκομματικών προβλημάτων του ΣΥΡΙΖΑ με επιδείξεις τυχοδιωκτισμού όπως αυτή του Φίλη που «πίεσε» την Κωσταντοπούλου να πει «ναι» ή να παραιτηθεί παίζοντας για το σκοπό αυτό το χαρτί της ΧΑ. Αν σκαλίσουμε λιγάκι τη μνήμη μας θα θυμηθούμε το πώς με παρόμοιο τρόπο οι διάφοροι τηλεπεριπλανώμενοι ΣΥΡΙΖαίοι είχαν αναλάβει στις δημοτικές εκλογές την προεκλογική εκστρατεία της ΧΑ με αφορμή την απόφαση του ΚΚΕ να μην στηρίξει τους υποψήφιους του ΣΥΡΙΖΑ την δεύτερη Κυριακή…
Από ό,τι φαίνεται λοιπόν είναι αρκετοί εκείνοι που «υποκύπτουν» στο πειρασμό να αξιοποιούν τη ΧΑ σαν άλλοθι των επιλογών τους, αρκετοί εκείνοι που εξυπηρετούνται από την ύπαρξή της για την ανάπτυξη των σχεδιασμών τους και που ήδη επιχειρούν να θέσουν τις βάσεις αυτού του είδους της αξιοποίησης σε αυτού του είδους τους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς. Κι από την πλευρά της η ΧΑ γνωρίζει ότι αποτελεί αντικείμενο τέτοιας αξιοποίησης και προσαρμόζει την «παρουσία» της σε αυτή τη διαδικασία. Άλλωστε διατηρεί -παρά τα «στραπάτσα»- τη φιλοδοξία να επιλεγεί ως αποτελεσματικότερος διαχειριστής του εκμεταλλευτικού συστήματος όταν η αστική εξουσία διαπιστώσει ότι έχει πιά κάψει ένα-ένα τα εναλλακτικά της χαρτιά της εξαπάτησης, της χειραγώγησης, της ενσωμάτωσης των λαϊκών στρωμάτων στη στρατηγική της. Ως τότε, το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο μαζί το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης,
Για τους πιο δύσπιστους ανατρέχουμε, μέσω της ιστοσελίδας fadomduck, στην πρόσφατη συνέντευξη Μιχαλολιάκου στο σάιτ bankingnews, στην οποία ο επίδοξος φύρερ απλώνει, θα λέγαμε, τον τραχανά του δυο μόλις μέρες πριν την προκήρυξη του περιβόητου δημοψηφίσματος, δηλαδή στις 23/6/2015, και περιγράφει – δεν θα μπορούσαμε να πούμε: τις θέσεις του, κάτι τέτοιο δεν το επιτρέπει η δημαγωγική φύση του ναζιστικού μορφώματος (κάτι που βέβαια δεν αφορά αποκλειστικά την ΧΑ), αλλά μάλλον: πώς το παίζει.
Επίκεντρο αυτής της συνέντευξης, θεμέλιο της τοποθέτησης Μιχαλολιάκου, είναι λοιπόν η εξής δογματική παραδοχή:
«Για την Ελλάδα υπάρχει μόνο ευρώ και με σκληρούς «όρους».
Μπορεί κανείς 20 μέρες μετά να αναγνωρίσει ότι αυτή η φράση αποτέλεσε την κατευθυντήρια γραμμή σύσσωμων των εκπροσώπων του οικονομικού και πολιτικού συστήματος, να αναγνωρίσει επίσης την ταύτιση του αρχηγού της ΧΑ με αυτή την κατευθυντήρια γραμμή, να αναγνωρίσει επίσης ότι η «συμφωνία των δημοκρατικών κομμάτων» του κ. Καμμένου στις 6/7 συμπληρωνόταν και από την προκαταβολική συμφωνία ενός «μη-δημοκρατικού» κόμματος, ότι η συμφωνία αυτή αποτελούσε στην πραγματικότητα συμφωνία όλων των κομμάτων του πολιτικού καπιταλιστικού «τόξου», ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η «ντροπή» αυτού του «τόξου» το διευκόλυνε με την απουσία της επιλέγοντας να μείνει απ’ έξω από την αίθουσα και να απαγγείλει τη δεκάρικη τοποθέτησή της για «τα γέλια και τα κλάματα». Μπορεί επίσης να αναγνωρίσει κανείς την ίδια κατευθυντήρια γραμμή και την ίδια ταύτιση και σ’ αυτή την ίδια την συμφωνία που έφερε η κυβέρνηση από τας Ευρώπας, η οποία συμφωνία μπορεί άλλωστε να συνοψιστεί σε αυτήν ακριβώς τη φράση-ευαγγέλιο των κύκλων της εγχώριας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας: «μόνο ευρώ και με σκληρούς όρους».
Αλλά ας επιστρέψουμε στις «γραφές»: Γιατί «για την Ελλάδα υπάρχει μόνο ευρώ και με σκληρούς όρους»; Διότι, «εξηγεί» ο Μιχαλολιάκος, «το ευρώ το έχουμε πληρώσει πανάκριβα, το έχουμε χρυσοπληρώσει». Πράγματι. Το έχει πληρώσει πανάκριβα, το έχει χρυσοπληρώσει ο λαός το ευρώ, για να κάνουν με το ευρώ πολύχρονα πάρτυ κερδοφορίας οι ελληνικοί καπιταλιστικοί – μονοπωλιακοί όμιλοι. Αλλά κι αν μείνουμε σε αυτό το γενικόλογο «εμείς» του Μιχαλολιάκου, δε μας εξηγεί στη συνέχεια αυτός για ποιο λόγο αυτή η «μοναδική» επιλογή του ευρώ πρέπει να συνοδεύεται «και με σκληρά μέτρα» μια που ήδη έχει πληρωθεί πανάκριβα και χρυσοπληρωθεί… Ούτε μας εξηγεί για ποιο λόγο αυτό, το ευρώ, που το πληρώσαμε πανάκριβα και το χρυσοπληρώσαμε, πρέπει να το χρυσοπληρώνουμε και να το πληρώνουμε πανάκριβα ξανά και ξανά, και εν προκειμένω να το πληρώσουμε με ακόμα 12 δισ. μέτρα περικοπών στο λαϊκό εισόδημα με «αντάλλαγμα» 35 δισ. ζεστές επιδοτήσεις για την κρατικοδίαιτη κερδοφορία του ελληνικού μονοπωλιακού κεφαλαίου (από κοινού με τους «ξένους» εταίρους του) και για την κρατικοδίαιτη «ανάπτυξή» του σε βάρος της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών, σε βάρος των όρων επιβίωσης του λαού, σε βάρος της ανάπτυξης της κοινωνίας με τους όρους που απαιτεί κάθε κοινωνία για την δική της ανάπτυξη κι όχι για την ανάπτυξη των οικονομικών παρασίτων που την απομυζούν…
Αντίθετα, αντί να μπει ο Μιχαλολιάκος στον κόπο τέτοιων εξηγήσεων, που άλλωστε χαλάνε την «εθνική» θαλπωρή αυτού του γενικόλογου «εμείς» που μεταχειρίζεται, διατείνεται ότι αν χάσουμε το … προνόμιο των «σκληρών μέτρων», το προνόμιο να ακριβοπληρώνουμε και να χρυσοπληρώνουμε ξανά και ξανά το ακριβοπληρωμένο και χρυσοπληρωμένο ευρώ, ε τότε «αν φύγουμε από το ευρώ τώρα θα τους κάνουμε δώρο στους ευρωπαίους δανειστές μας». Στους οποίους, μάλιστα, «δεν τους χρωστάμε αλλά μας χρωστάνε»… Γι’ αυτό προφανώς και οφείλουμε ξανά και ξανά να τους ακριβοπληρώνουμε και να τους χρυσοπληρώνουμε.
Θα περίμενε, βέβαια κανείς, πως από μόνη της η τοποθέτηση αυτή είναι αρκετή για μια συνακόλουθη τοποθέτηση εναντίον της «ρήξης» στο πλαίσιο της σχετικής φιλολογίας εκείνων των ημερών (πριν 20 μέρες). Όμως πίσω έχει η αχλάδα την ουρά. Κι αν αποδεικνυόταν ότι τελικά στην κατάληξη των όλων διαβουλεύσεων υπερισχύουν οι δυνάμεις που προωθούσαν το σενάριο της ελεγχόμενης εκδίωξης της Ελλάδας από την ευρωζώνη, σενάριο που η κυβέρνηση θα το εμφάνιζε σαν αποτέλεσμα της δικής της «σθεναρής» και «εθνικά υπερήφανης» στάσης απέναντι στις αξιώσεις των δανειστών; Τότε πώς θα μπορούσε η ΧΑ να λείψει από αυτή τη γιορτή της «εθνικής υπερηφάνειας»; Πώς θα μπορούσε ταυτόχρονα να αποστασιοποιηθεί από τις άμεσες και ραγδαίες επιπτώσεις μιας τέτοιας επιλογής του κεφαλαίου σε βάρος των όρων της λαϊκής διαβίωσης; Και πώς, επίσης, θα κρατούσε ανοιχτό το δρόμο της ταύτισής της με τις διαδικασίες στρατηγικής αναπροσαρμογής της αστικής εξουσίας στα νέα δεδομένα; «Για την Ελλάδα», λοιπόν, «υπάρχει μόνο ευρώ και με σκληρούς όρους», γιατί «το έχουμε χρυσοπληρώσει» και «δεν το κάνουμε δώρο στους δανειστές», αλλά και για το ενδεχόμενο της «ρήξης» το ζήτημα δε βρίσκεται στο ακριβοπλήρωμα και στο «δώρο» στους δανειστές. Το ζήτημα βρίσκεται στο ότι η εκδίωξη από την ευρωζώνη, το «γκρέξιτ», θα εμφανιζόταν από την κυβέρνηση σαν «έργο ΣΥΡΙΖΑ», και στο πλαίσιο της όποιας οικονομικο-πολιτικής κρίσης προκαλούνταν από τη νέα στρατηγική, η ΧΑ θα έπρεπε να δώσει «ενεργητικό» παρόν, υιοθετώντας μεν τη «ρήξη» αλλά χαρακτηρίζοντας «εγκληματική ενέργεια σε βάρος του έθνους», «εγκληματικό λάθος για τον ΣΥΡΙΖΑ, εγκληματικό λάθος των αριστερών σε βάρος της πατρίδας», το ότι «αν ο ΣΥΡΙΖΑ σχεδίαζε να πάει σε ρήξη είχε την εθνική και ηθική υποχρέωση να προετοιμάσει την κοινωνία για ρήξη», «αν ο ΣΥΡΙΖΑ σχεδίαζε την ρήξη θα έπρεπε από την πρώτη στιγμή να επιλέξει την στρατηγική της ρήξης». Αν λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε ρήξη ας τη σχεδίαζε κι ας την προετοίμαζε «εθνικά και ηθικά». Κι αν τη «σχεδίαζε» και την «προετοίμαζε», τότε χαλάλι και το «ακριβοπληρωμένο» ευρώ, χαλάλι και που το κάνουμε «δώρο» στους δανειστές, χαλάλι που «για την Ελλάδα υπάρχει μόνο» αυτό «και με σκληρούς όρους». Τότε θα έπρεπε αμέσως να προσαρμοστούμε στην νέα στρατηγική των «δανειστών», να υιοθετήσουμε την εμφάνιση αυτής της νέας στρατηγικής ως «ρήξης», να χαρακτηρίσουμε «εθνικό έγκλημα» των αριστερώνυμων κυβερνητικών την έλλειψη «σχεδιασμού και προετοιμασίας» και να επιπλεύσουμε στον αφρό των ιδιαίτερα ρευστών εξελίξεων της αναγκαστικής-ή-όχι μετάβασης από τη μια στην άλλη στρατηγική του κεφαλαίου.
Ας ανακεφαλαιώσουμε ως εδώ: «Για την Ελλάδα υπάρχει μόνο ευρώ και με σκληρούς όρους», και η «ρήξη» είναι κακή, είναι «εθνικό έγκλημα», όχι όμως γιατί το ευρώ είναι «το μόνο που υπάρχει για την Ελλάδα», αλλά γιατί «αν οι αριστεροί ήθελαν ρήξη ας τη σχεδίαζαν». Αλλά κι έτσι, ακόμα και με το μόνο που υπάρχει (ευρώ) και με το εθνικό έγκλημα (ρήξη), τίποτα δεν εμποδίζει το Μιχαλολιάκο να δηλώνει την ίδια στιγμή ότι «θα πρόκειται για προδοσία αν ο ΣΥΡΙΖΑ συμφωνήσει σε ένα μνημόνιο». Αν είναι δυνατόν! Ένας τέτοιος «αντιμνημονιακός» του «μόνο ευρώ και με σκληρούς όρους» και του «ρήξη = εθνικό έγκλημα», να μην καταγγέλει σαν «προδοσία» και τη «συμφωνία σε ένα μνημόνιο»! Και μπορεί τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ να μην υπέπεσε στο «εθνικό έγκλημα» της «ασχεδίαστης» εκδίωξης της χώρας από την ευρωζώνη, που εξαρχής εμφανιζόταν σαν ενδεχόμενη «ρήξη», άντε όμως τώρα να γλυτώσει από τις κατηγορίες του Μιχαλολιάκου για «προδοσία». «Μόνο ευρώ και με σκληρούς όρους», «ρήξη = έγκλημα», αλλά ο κεντρικός ρόλος της ΧΑ είναι να παγιδεύει τη δυσαρέσκεια του λαού που υφίσταται τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης και τα δυσβάστακτα, σκληρά μέτρα που τη συνοδεύουν. Πώς λοιπόν θα γίνει αυτό αν η ΧΑ δεν χαρακτηρίσει «προδοσία» τη «συμφωνία σε ένα μνημόνιο»; Αλλά και πώς να δέσει αυτός ο χαρακτηρισμός της «προδοσίας» με το δόγμα «μόνο ευρώ και με σκληρούς όρους» και με τη γενικόλογη καταγγελία της «ρήξης» ως «εθνικό έγκλημα»; Μήπως η άρνηση της «συμφωνίας σε ένα μνημόνιο» δεν συνεπάγεται αναγκαστικά μια «ρήξη»; Ή μήπως δεν είναι ακριβώς «ένα μνημόνιο» οι σκληροί όροι του «μόνου που υπάρχει για την Ελλάδα», δηλαδή του ευρώ; Ποιό λοιπόν μπορεί να είναι το σωσίβιο της «συνέπειας» των όσων εκφράζει ο Μιχαλολιάκος στη συνέντευξή του;
Και πάλι «εξηγεί» ο «αρχηγός» του νεοναζιστικού μορφώματος: «Το μείζον πολιτικό και ιδεολογικό θέμα», λέει, «δεν είναι η συμφωνία αλλά οι όροι του δανεισμού». Δηλαδή; Τα «σκληρά μέτρα» που αναγκαστικά συνοδεύουν την «μοναδική» επιλογή της Ελλάδας, δηλαδή -κατά Μιχαλολιάκο- το ευρώ; Όχι. Όταν ο Μιχαλιολιάκος κάνει λόγο για το «μείζον πολιτικό και ιδεολογικό θέμα» των «όρων του δανεισμού», δεν εννοεί με αυτούς τους «όρους» τα «σκληρά μέτρα» που συνθλίβουν το λαό για την ικανοποίηση των άμεσων και μακροπρόθεσμων αναγκών κερδοφορίας του κεφαλαίου. Όταν κάνει λόγο όχι για τη «συμφωνία» αλλά για τους «όρους του δανεισμού» σαν «το μείζον πολιτικό και ιδεολογικό θέμα», εννοεί το «δίκαιο» με βάση το όποιο θα συμφωνηθεί η σύνθλιψη του λαού. Το πρόβλημα για τον Μιχαλολιάκο δεν βρίσκεται στην συμφωνία οικονομικής σύνθλιψης του λαού αλλά στο ερώτημα με ποιο «δίκαιο» συμφωνιέται να συνθλιβεί οικονομικά ο λαός. Με δικά του λόγια: «Το μείζον πολιτικό και ιδεολογικό θέμα δεν είναι η συμφωνία αλλά οι όροι του δανεισμού. Όταν σε δεσμεύουν στο αγγλικό δίκαιο, αυτό δεν ονομάζεται δανεισμός αλλά εθνικός διασυρμός. Επί 200 χρόνια η Ελλάδα δανειζόταν με βάση το ελληνικό δίκαιο και μετά το 2012 η Ελλάδα δανείζεται με όρους αγγλικού δικαίου». «Ξεκάθαρα» πράγματα… Θέλει μήπως επεξήγηση το ότι το «αγγλικό δίκαιο» είναι ένας ακόμα δυσμενής όρος μέσα στο σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων, αλλά το πραγματικό πρόβλημα βρίσκεται στο σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων και όχι σε έναν από τους δυσμενείς όρους που τα διέπουν; Για τον Μιχαλολιάκο αυτό μάλλον δεν θέλει επεξήγηση. Θέλει αποσιώπηση, θέλει αντιστροφή του πραγματικού προβλήματος, θέλει απολογητική του «μόνου που υπάρχει για την Ελλάδα»: του ευρώ και των «σκληρών μέτρων» του.
Όλα αυτά θα ήταν αδύνατο να διατυπωθούν σε μια λογική σειρά εντός ενός γραπτού κειμένου. Βοηθάει όμως η δομή της συνέντευξης, όπου στη μια ερώτηση μπορεί «άνετα» να «καταδικάζεται» σαν προδοσία η «συμφωνία σε ένα μνημόνιο» λόγω του «αγγλικού δικαίου», στην επόμενη ερώτηση να στιγματίζεται σαν «εθνικό έγκλημα» η «ρήξη» και, παρακάτω να διατυπώνεται σαν δόγμα ότι «για την Ελλάδα υπάρχει μόνο ευρώ και με σκληρούς όρους».
Υπάρχει όμως και συνέχεια: Υπάρχει η παραδοσιακή για την «εθνικοφροσύνη» (εθνοκαπηλία) επίκληση της «ψωροκώσταινας», στη σύγχρονη εκδοχή της την σύμφωνη με την ψιθυρολογία ότι «δεν παράγουμε τίποτα», και που για τον λόγο αυτό (έναν λόγο παραπάνω από το ότι «το ευρώ το έχουμε χρυσοπληρώσει» κλπ) «δεν μπορούμε να έχουμε εθνικό νόμισμα». Ίσως αργότερα… Ίσως με τη βοήθεια των δανειστών, με τη βοήθεια των «σκληρών όρων» του ευρώ, να αρχίσουμε να παράγουμε και τίποτα και να μπορέσουμε επιτέλους να γυρίσουμε στη δραχμή, τη δραχμούλα. Κι όμως, πριν έναν χρόνο η Παγκόσμια Τράπεζα κατέτασσε στην Ελλάδα σαν τη 32η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο με βάση το «κατά κεφαλήν ΑΕΠ». Αν δεν μπορεί η 32η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο να έχει εθνικό νόμισμα, τότε ποιος μπορεί; Πάντως όχι μια χώρα που ο λαός της οφείλει να ακριβοπληρώνει και να ξανα-ακριβοπληρώνει το ευρώ επειδή ήδη το έχει πληρώσει ακριβά…
Υπάρχει επίσης η «αισιόδοξη» αναφορά στα «κοιτάσματα υδρογονανθράκων και πολλά άλλα» που «έχει» η Ελλάδα και επομένως μπορεί να «παράγει», ώστε ν’ αποκτήσει επιτέλους «εθνικό νόμισμα». Αλλά αρκεί μια ματιά σε χώρες σαν την κοντινή μας Νιγηρία, για να διαπιστώσει κανείς ότι δεν είναι αρκετό για το λαό μιας χώρας να «έχει» και να «παράγει». Κι ότι το ζήτημα για κάθε λαό είναι ποιος κατέχει τον πλούτο της χώρας του, την ίδια του τη χώρα σε τελική ανάλυση, καθώς και ποιος καρπώνεται το αποτέλεσμα της παραγωγή της, σε τελική ανάλυση τον ίδιο το μόχθο του λαού: Μια χούφτα σφετεριστές του πλούτου και των παραγωγικών του καρπών ή ο ίδιος ο λαός;
Υπάρχει επίσης κι η αναφορά στο μοντέλο του «εσωτερικού δανεισμού» που τον προτείνει ο Μιχαλολιάκος σαν μοντέλο της καπιταλιστικής οικονομικής ανάπτυξης: η νοσταλγία για την καταλήστευση των κάθε είδους κοινωνικών αποθεμάτων, των ασφαλιστικών ταμείων των εργαζομένων κλπ, που στήριξε κατά τις περασμένες δεκαετίες την ανάπτυξη του ελληνικού κεφαλαίου.
Υπάρχουν και τα δημαγωγικά πυροτεχνήματα περί «αναδιάρθρωσης του χρέους» και περί «καταγγελίας του χρέους» δίπλα-δίπλα στο δόγμα της «μοναδικότητας» του ευρώ και των «σκληρών όρων» του.
Και υπάρχει κι η «βεβαιότητα» ότι η δικαστική εξουσία θα συρθεί τόσο χαμηλά ώστε να «αθωωθούν» όλοι οι βουλευτές της ΧΑ. Πιθανό. Ακόμα όμως κι έτσι, δεν πρόκειται να αθωωθεί η εγκληματική, δολοφονική, αντιλαϊκή τους δραστηριότητα. Ούτως ή άλλως.
Αρκεί όμως. Ας είναι λοιπόν προσεκτικοί στις «εξομοιώσεις» τους οι κ. Καμμένος και … Ολάντ, οι διάφοροι ειδησεογραφικοί πομποί και κυρίως οι δέκτες τους, ας είναι προσεκτικός ο κ. Φίλης ως προς τα όρια του «αριστερώνυμου» τυχοδιωκτισμού και της ανευθυνότητας. Μην το παίζετε έτσι. Παίχτε το αλλιώς.
σχήματα λόγου
Δημοσιεύθηκε: 2015/07/09 Filed under: Uncategorized | Tags: χρυσή αυγή, ΣΥΡΙΖΑ, αστισμός, εκλογές, καπιταλισμός, λαϊκό κίνημα 2 ΣχόλιαΑν έχεις ήδη καταπιεί αμάσητο το ότι, δια στόματος Κωσταντοπούλου, η μεγάλη εξαγγελία της «κυβέρνησης της αριστεράς», του «νέου ΕΑΜ» κλπ κλπ, για την «κατάργηση μνημονίων και εφαρμοστικών νόμων με έναν νόμο και ένα άρθρο» δεν ήταν παρά «σχήμα λόγου», τότε πλέον δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να καταπιείς και το ότι το «όχι» σου της Κυριακής «κατά της πρότασης των δανειστών» μετατρέπεται τη Δευτέρα σε «όχι στη ρήξη», «ναι στην Ευρώπη», σε «εθνική ενότητα» με το «ναι στην πρόταση των δανειστών» και το ότι η «αμεσοδημοκρατική» απάντηση του 62% της Κυριακής σε ένα καθόλου «αμεσοδημοκρατικό» ερώτημα μετατρέπεται τη Δευτέρα σε «θέληση του λαού» η οποία πλέον εκφράζεται «μέσω των αρχηγών των κομμάτων» όπως είπε ο Καμμένος εξερχόμενος από το προεδρικό μέγαρο. Και μάλιστα των «δημοκρατικών κομμάτων», θέλοντας προφανώς να υπονοήσει ότι από αυτά εξαιρούνται «εξισωτικά» το ΚΚΕ που διαχώρισε τη θέση του και η ΧΑ που «διευκόλυνε» και διευκολύνθηκε με την συνεννοημένη απουσία της από την συνάντηση: το μεν ΚΚΕ «ποινικοποιούμενο» πολιτικά η δε ΧΑ «νομιμοποιούμενη» πολιτικά στη βάση του εξισωτικού αυτού εγχειρήματος του κ. ΥΠΕΘΑ.
Στη συνέχεια ακολούθησε από το περιστύλιο της βουλής το μικρό διάγγελμα του Μιχαλολιάκου, μια κατάφορη πρόκληση απέναντι στους συγγενείς των δολοφονημένων από την οργάνωσή του, απέναντι στους σακατεμένους και κακοποιημένους από την εγκληματική δράση της, στους οποίους πριν λίγες μέρες μια δικαστική απόφαση τούς στέρησε το δικαίωμα να εγείρουν στην ποινική δίκη αστικές αξιώσεις 44 ευρώ με επιφύλαξη ενάντια στον αρχηγό της ΧΑ για τις βλάβες που τους προξένησε η δραστηριότητα της εγκληματικής του οργάνωσης καθώς και το δικαίωμα να υποστηρίξουν στο δικαστήριο τις σε βάρος του κατηγορίες, και υποχρεώθηκαν τώρα να τον βλέπουν μπροστά στη βουλή να εκφέρει τα φτηνά λόγια του για «τα γέλια και τα κλάματα» και το «αποικιοκρατικό βρετανικό δίκαιο». Εξαιτίας του «αποικιοκρατικού βρετανικού δίκαιου» απείχε -λέει- ο Μιχαλολιάκος από το (κατά Τσίπρα) «εθνικό μέτωπο» των (κατά Καμμένο) «δημοκρατικών κομμάτων», πλην όμως είχε φροντίσει 2-3 μόνο μέρες πριν την προκήρυξη του δημοψηφίσματος να δηλώσει ότι η έξοδος από το ευρώ αποτελεί «εθνικό έγκλημα» (έγκλημα! τσ τσ). [*] Δήλωση εκ μέρους ενός «μη δημοκρατικού» κόμματος που επισφραγίστηκε από τον πρόεδρο της δημοκρατίας λίγες μέρες μετά κατά την προεκλογική εβδομάδα όταν αυτός με τη σειρά του αποφάνθηκε ότι η παραμονή στην ευρωζώνη και την ΕΕ επιβάλλεται για λόγους «εθνικής ασφάλειας».
Όταν, βέβαια, γίνεται λόγος για «εθνικό έγκλημα» και για «εθνική ασφάλεια», το υπονοούμενο είναι ότι πάει περίπατο κάθε δημοκρατία, οπότε κι αυτό του κ. Καμμένου για τα «δημοκρατικά κόμματα» πρέπει μάλλον να θεωρηθεί ένα «σχήμα λόγου» παραπάνω. Σχήμα λόγου όπως ο «ένας νόμος και ένα άρθρο», σχήμα λόγου όπως το ίδιο το «όχι» του 62%, σχήμα λόγου που εν προκειμένω αποτελεί υποκατάστατο του πραγματικού γεγονότος ότι τα κόμματα του καπιταλιστικού τόξου «δημοκρατικά» και μη, μαζί τους και η ναζιστική ΧΑ, είναι ενωμένα στους στόχους της τάξης των εκμεταλλευτών, για χάρη των οποίων στόχων δεν υπολογίζουν και δεν τα σταματά καμία «δημοκρατία»: Στο όνομα του «έθνους» φυσικά. Από παλιά.
Ηθικό δίδαγμα: Ο εθισμός στα σχήματα λόγου, με αφετηρία το θρασύ χαστούκι της κας Κωσταντοπούλου στα αισθήματα και τις προσδοκίες μιας μεγάλης μάζας πρωτίστως ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, είναι εθισμός στην υποταγή. Όχι σε μια κάποια υποταγή στο ένα ή στο άλλο επιμέρους ζήτημα, αλλά στη γενική υποταγή, αυτήν η οποία επισφραγίζεται με τα γελοία «εθνικά μέτωπα» στο όνομα της «εθνικής ασφάλειας» του ΠτΔ και των «εθνικών εγκλημάτων» της ΧΑ στην περίπτωση που τίθεται σε αμφιβολία η μακροημέρευση του κεφαλαίου για χάρη της οποίας απαιτείται η παραπέρα σύνθλιψη του λαού. Εθισμός στην υποταγή όχι μόνο στα προϋπάρχοντα «μνημόνια» και το «καθεστώς» τους, αλλά υποταγή και στο προετοιμαζόμενο «καθεστώς» του τρίτου «μνημονίου» πριν καλά-καλά καταλαγιάσει η λαϊκή εκτόνωση με το «όχι» της Κυριακής.
Υποταγή στο υπόβαθρο της οποίας βρίσκονται οι ιδεολογικές και πολιτικές δεσμεύσεις στον υπαρκτό καπιταλισμό του «ευρωμονόδρομου», που στην κατάληξη του 30χρονου κύκλου του έπεσε με φόρα στα βράχια της καπιταλιστικής κρίσης και των «μνημονίων», και που απεγνωσμένα το πολιτικό προσωπικό του, «δημοκρατικό» και μη, πασχίζει να συγκαλύψει την κατάληξή του και με το καλό ή με το άσχημο να τον αναστήσει στη συνείδηση του λαού.
Υποταγή στο υπόβαθρο της οποίας βρίσκονται αυτές οι δεσμεύσεις που εγκλωβίζουν στα αδιέξοδα για το λαό διλήματα μιας αναπαλαίωσης ή μιας ανακαίνισης αυτού του ίδιου τελειωμένου αντιλαϊκού δρόμου, στα αδιέξοδα διλήματα μιας συμφωνίας ή ενός ελεγχόμενου «γκρέξιτ», στα αδιέξοδα διλήματα μεταξύ ευρωπαϊσμού και ατλαντισμού, στα αδιέξοδα διλήματα που φράζουν το δρόμο της ρήξης με την ελευθερία του κεφαλαίου, με την κυριαρχία των νόμων του μονοπωλιακού ανταγωνισμού και της αγοράς, με την ελευθερία του εμπορεύματος πάνω στην οποία σταυρώνονται τα λαϊκά στρώματα κι η εργατική τάξη, με την ίδια την καπιταλιστική ιδιοκτησία, τα οποία βρίσκουν τον εγγυητή τους στους ευρωενωσιακούς κανόνες και «θεσμούς». Οι ιδεολογικές και πολιτικές δεσμεύσεις που ευθυγραμμίζουν την κίνηση της κάθε χώρας στην ανάπτυξη και στο με όλα τα μέσα ξεδίπλωμα των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, την ίδια ώρα που οι εκφραστές τους και οι πάσης φύσεως απολογητές τους έχουν στην άκρη της γλώσσας την απειλή του «αίματος» ενάντια στο λαό που αναζητά με αγωνία την δική του προοπτική.
Υποταγή που αποσκοπεί να ακυρώσει κάθε εν δυνάμει ριζοσπαστισμό και να τον στιχίσει ταπεινωμένο, για χρόνια, κάτω από την αντιλαϊκή κραυγή: «Ο ευρωμονόδρομος πέθανε, ζήτω ο ευρωμονόδρομος».
[*] Προσθήκη 11/7/2015: Η παράθεση των σχημάτων λόγου του φυρερισκου της ναζιστικής ΧΑ ήταν από μνήμης: Η ακριβής φράση είναι ότι αν πάμε σε «ρήξη», «θα πρόκειται για μια εγκληματική ενέργεια εις βάρος του έθνους». Αυτό δεν εμποδίζει την «συμπλήρωση» ότι ταυτόχρονα «θα πρόκειται για προδοσία αν ο ΣΥΡΙΖΑ συμφωνήσει σε ένα μνημόνιο». Η δημαγωγία δεν γνωρίζει αδιέξοδα, αλλά δεν κρύβει και την «πεμπτουσία» των μαύρων γραμμών της.
Περί ΕΕ και των «ιδρυτικών αξιών» της
Δημοσιεύθηκε: 2014/06/02 Filed under: Uncategorized | Tags: χρυσή αυγή, Ευρωπαϊκή Ένωση, ΕΕ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ιμπεριαλισμός Σχολιάστε(Για την ιστορία, λίγες μέρες μετά συμπλήρωσε την ανησυχία του για τις «ιδρυτικές αξίες» της λεγόμενης «Ενωμένης Ευρώπης», με τη γνωστή δήλωση ότι η χώρα «ανήκει στο δυτικό πλαίσιο, ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στο ΝΑΤΟ, αυτό δεν αμφισβητείται» – σε συνέντευξή του στον «Αντένα», που όμως προς μεγάλη απογοήτευση του συριζα δεν πολυσυγκινήθηκε από τη δήλωση νομιμοφροσύνης: θα σε βάζουν να τη διαβάζεις ως και στην εκκλησία του χωριού σου, δεν το ξέρεις;)
Εδώ, πάντως, θα κάνουμε μόνο μια μικρή συμπλήρωση στα όσα γράψαμε στην πρόσφατη ανάρτηση για τις «ιδρυτικές αξίες» της ΕΕ, συμπλήρωση παρμένη από την προεκλογική δήλωση στήριξης στο ΚΚΕ από τον καθηγητή Ιστορίας και υποψήφιο ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Γιώργο Μαργαρίτη:
«…Αλήθεια, δεν ήταν ο πρώτος Πρόεδρος και οργανωτής της λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής – της Κομισιόν – από το 1958 έως το 1967 ο Βάλτερ Χαλστάιν; Μήπως δεν ήταν ο ίδιος που, τον Ιούλη του 1938, αντιπροσώπευσε τη ναζιστική κυβέρνηση του Γ’ Ράιχ στη Ρώμη για να συζητήσει με τους Ιταλούς φασίστες του Μουσολίνι τη μετεξέλιξη του Συμφώνου Αντι-Κομιντέρν (της αντικομμουνιστικής διακήρυξης δηλαδή που αποτέλεσε το θεμέλιο λίθο του Αξονα) σε Ενωμένη Ευρώπη – Νέα Ευρώπη, όπως τότε τελικά την είπαν;
Μήπως δεν ήταν ο ίδιος ο Βάλτερ Χαλστάιν, που οργάνωσε και μεθόδευσε την πολιτική εξόντωσης και υποταγής της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας – του γνωστού Δόγματος Χαλστάιν – στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου;
Στα θεμέλια της ΕΕ βρίσκεται ο ναζισμός, εκεί βρίσκεται ο αντικομμουνισμός, το μένος ενάντια στο εργατικό κίνημα, ο πόλεμος ψυχρός και θερμός, η απανθρωπιά, η βαρβαρότητα. Αυτά είναι τα οικοδομικά υλικά, με τα οποία ο ευρωπαϊκός καπιταλισμός έφτιαξε το πολιτικό του εργαλείο: Την Ευρωπαϊκή Ενωση…»
Ευεξήγητος λοιπόν (και σε στρατηγική σύγκλιση με τον «αριστερό» μεταμοντερνισμό του Τσίπρα που ανακάλυψε επίσης ότι «η Ευρώπη των λαών έγινε Ευρώπη των τραπεζιτών») κι ο μόλις χθεσινός χρυσαυγίτικος ύμνος στην «ευρωπαϊκή ιδέα» που την «κατάντησαν καταστατικό και την ευρωπαϊκή ένωση εταιρεία» αναθέτοντας κατ’ αυτό τον τρόπο στην «ΧΑ» το ιστορικό καθήκον, να δώσει «πνοή στο ευρωπαϊκό όραμα», «ψυχή στην Ευρώπη», να βάλει «το ευρωπαϊκό πνεύμα στο πρόγραμμα της πολιτικής».
«Ευρώπη των λαών», «Ευρώπη των εθνών», δεν είναι δα και συσκευασίες στρατηγικής που απέχουν όσο η μέρα με τη νύχτα, μόνο που στο εσωτερικό και των δυο συσκευασιών το πρόγραμμα γράφει «στρατηγική «Ευρώπη 2020″», δηλαδή ΕΕ των μονοπωλίων στο περιεχόμενο και, στη μορφή, ΕΕ των περιφερειών (με «προοδευτικές αναφορές» στον μεσαίωνα, τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία και τις «ελληνικές πόλεις-κράτη»).
Κι αυτό το τελευταίο, η «ΕΕ των περιφερειών», δεν έχει μόνο τεχνική οικονομική διάσταση αλλά και διάσταση ουσιαστικότατα πολιτική: Διάσταση που ανάγεται στο είδος των «ιδρυτικών αξιών της Ενωμένης Ευρώπης», όπως αυτό περιγράφεται στη δραστηριότητα του Β. Χαλστάιν όχι μόνο το 1958 αλλά και το 1938.
«όλοι μαζί» ή «εναντίον όλων»; (τόλμη και γοητεία)
Δημοσιεύθηκε: 2014/05/30 Filed under: Uncategorized | Tags: φασισμός, χρυσή αυγή, Ευρωπαϊκή Ένωση, ΕΕ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, αστισμός, δημοκρατία, καπιταλισμός, κουλτούρα, κομμουνισμός, μαρξ ΣχολιάστεΤο εκλογικό αποτέλεσμα της 25-5-2014 δεν καταγράφει κανέναν «κυρίαρχο λαό». Καταγράφει έναν λαό που αδυνατεί να εμφανιστεί σαν κυρίαρχος, που αδυνατεί να ασκήσει ακόμα κι αυτήν την τυπική «κυριαρχία» του, την «κυριαρχία» που του επιτρέπεται «μια φορά στα τέσσερα χρόνια», την «κυριαρχία» την υποταγμένη στην άλλη, την πραγματική κυριαρχία των συγκεντρωμένων μονοπωλιακών οικονομικών συμφερόντων, των καθημερινών κι αδιατάρακτων εκμεταλλευτικών σχέσεων παραγωγής και του πολιτικού τους εποικοδομήματος, από την οποία πραγματική κυριαρχία πρέπει ο λαός να χειραφετηθεί προκειμένου να γίνει ο ίδιος πραγματικά κυρίαρχος. Το εκλογικό αποτέλεσμα καταγράφει έναν λαό που στην πλειοψηφία του εμφανίζεται ότι δεν θέλει να κυβερνιέται έτσι και που την ίδια στιγμή, επίσης στην πλειοψηφία του, κατά την σχεδιασμένη «εκπαίδευσή» του καθημερινά από τους μηχανισμούς διαμόρφωσης της συνείδησης και την αυθόρμητη «εκπαίδευσή» του από τις πραγματικές σχέσεις της ζωής στην καπιταλιστική κοινωνία, παραδέρνει ανάμεσα σε καταναλωτικού και θεαματικού τύπου «πολιτικές προσφορές» ικανές να διασφαλίσουν ότι, παρ’ όλα αυτά, έτσι θα συνεχίσει να κυβερνιέται και μάλιστα μέσω της εκμαίευσης της τυπικής «θέλησής» του γι’ αυτό, δηλαδή της εκλογικής θέλησής του που όμως δεν είναι η θέλησή του.
Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα, στην οποία η προεκλογική προσφορά και ζήτηση ελπίδας και υποσχέσεων ικανοποίησής της μετεκλογικά μετατρέπεται σε αναγκαστικό καθεστώς θυσίας στο βωμό του καπιταλιστικά ιδιοποιούμενου κέρδους και υποταγής στη βούληση των μονοπωλητών του, απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα που μετατρέπει τις λαϊκές πολιτικές επιλογές σε τυχερό παιχνίδι όπου μόνος κερδισμένος είναι πάντοτε η λοταρία, μόνη σταθερή πολιτική αξία είτε «αρέσει» είτε όχι και με τις όποιες αδυναμίες καλείται να παραμερίσει μέσα στην καθημερινή πάλη παραμένει το ΚΚΕ, παραμένει η θέση του για αποδέσμευση από την «οικονομία της ανοιχτής αγοράς» της συνθήκης του Μάαστριχτ και για δέσμευση στην οικονομία των ανοιχτών κοινωνικών, εργατικών-λαϊκών αναγκών. Η θέση του για αποδέσμευση από την «ελευθερία κίνησης των κεφαλαίων» της συνθήκης του Μάαστριχτ και για δέσμευση στην κατοχή των παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνίας από την κοινωνία. Η θέση του για αποδέσμευση από την υποχρεωτικότητα του καπιταλιστικού ανταγωνισμού της συνθήκης του Μάαστριχτ και για δέσμευση της κοινωνικής παραγωγής στον κοινωνικό σχεδιασμό. Η θέση του για αποδέσμευση από την ευρωενωσιακή κοινή πολιτική εξωτερικών και «ασφάλειας» και για δέσμευση στους «απλούς νόμους της ηθικής και της δικαιοσύνης, που θα έπρεπε να διέπουν τις αμοιβαίες σχέσεις των χωριστών ατόμων, σαν υπέρτατους νόμους των σχέσεων ανάμεσα στα έθνη». Η άρνησή του να υποσχεθεί οποιαδήποτε λύση στα εργατικά λαϊκά προβλήματα ανεξάρτητη από τη δραστηριότητα των ίδιων των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας, οποιαδήποτε λύση ανεξάρτητη από την πάλη ανάμεσα στους παραγωγούς και τους μονοπωλητές του κοινωνικού πλούτου. Παραμένει σταθερή πολιτική αξία το ΚΚΕ κι οι θέσεις του, γύρω από τις οποίες συσπειρώθηκε το 6,09% του εκλογικού πληθυσμού, χωρίς όμως κι αυτό το «6,09%» να έχει «δοθεί» στο ΚΚΕ με «απόφαση του λαού»: Το «6,09%» που «πήρε» το ΚΚΕ δεν είναι «θέληση του λαού». Ίσα-ίσα πρόκειται για ένα τμήμα του λαού που συσπειρώθηκε γύρω από αυτές τις θέσεις παρά κι ενάντια στις αυταπάτες, τις ψευδαισθήσεις, τα εκβιαστικά διλήμματα, τη σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό που κυριαρχεί στις επιλογές της λαϊκής πλειοψηφίας.
Από το εκλογικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι αδύνατο να εξαχθούν συμπεράσματα που αφορούν τον λαό και τη θέλησή του σαν σύνολο: Αν σε αυτές τις εκλογές ο λαός «έκανε» κάτι, αυτό είναι ότι περιόρισε τα κόμματα της συγκυβέρνησης στο 30-31%, πράγμα που σημαίνει ότι μόνο ένα 30-31% του πληθυσμού εκδήλωσε την συναίνεσή του να συνεχίσει να κυβερνιέται όπως κυβερνιέται. Και αυτό ο λαός το «έκανε» χάρη στο γεγονός ότι ένα 11% του εκλογικού πληθυσμού (4% από το ΠΑΣΟΚ και 7% από τη ΝΔ) απέσυρε την συναίνεση του από τα κόμματα της συγκυβέρνησης χωρίς όμως η βούλησή του να συγκεντρώνεται σε μια εναλλακτική επιλογή για τον τρόπο με τον οποίο θα απαιτούσε ή θα συναινούσε να κυβερνηθεί, όπως συνολικά και ένα 70% του εκλογικού πληθυσμού γυρνά την πλάτη του στη συγκυβέρνηση χωρίς όμως να συγκεντρώνει το βλέμμα του προς μια ενιαία κατεύθυνση. Δεν είναι «ο λαός» αυτός που «αποφάσισε» να διατηρήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στην ελαφρώς φθίνουσα στασιμότητα του εκλογικού ποσοστού του ούτε ο λαός αυτός που «αποφάσισε» να ανακηρύξει τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο σε εκλογική δύναμη κόμμα μέσω της απώλειας 11 μονάδων από τα κόμματα της συγκυβέρνησης και ιδιαίτερα 7 μονάδων από τη ΝΔ. Οι 11 μονάδες «αποχώρησαν» από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ χωρίς να συναρτώνται με τις κυβερνητικές φιλοδοξίες του ΣΥΡΙΖΑ, οι 26,58 ποσοστιαίες μονάδες που συγκέντρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συνιστούν «απόφαση του λαού» αλλά αποτελούν το τμήμα του που επενδύει τις όποιες ελπίδες αλλαγής της ζωής του στον «ρεαλισμό» της ακόμα και ρητορικής οπισθοχώρησης και διολίσθησης του ΣΥΡΙΖΑ προς την τελική του συνάντηση με «αυτό που υπάρχει». Δεν είναι «ο λαός» αυτός που αποφάσισε να «τιμωρήσει» την ΔΗΜΑΡ για τις παλινωδίες της μεταξύ κυβέρνησης και «αντιπολίτευσης» και ταυτόχρονα να «επιβραβεύσει» το ΛΑΟΣ για τις παρόμοιες δικές του. Κι ακόμα, δεν είναι «ο λαός» αυτός που αποφάσισε ότι στο «Ποτάμι» πρέπει να ανήκει ένα εκλογικό ποσοστό 6,60% ή ότι η ΧΑ πρέπει να ενισχυθεί με 2,5 μονάδες ώστε το ποσοστό της να φτάσει στο 9,40%. Πρόκειται απλώς για το 9,40% του εκλογικού πληθυσμού που στην δεύτερη περίπτωση υπόκυψε στην πολιτική συσκευασία της «τόλμης» και για το 6,60% που υπέκυψε στην πολιτική συσκευασία της «γοητείας». Πρόκειται για τμήματα του λαού που υπέκυψαν στην πολιτική προσφορά της «τόλμης» και την πολιτική προσφορά της «γοητείας», οι οποίες αυτές «πολιτικές προσφορές», όντας οι πιο καινοφανείς και «επαναστατικές» με την έννοια που χρησιμοποιεί τον όρο η διαφήμιση για τα απορρυπαντικά που εμφανίζονται σε νέα συσκευασία, συγκεντρώνουν κατά κάποιο τρόπο την περιέργεια και την προσοχή.
*
Η «τόλμη» με την οποία οικοδομεί η φασιστική ΧΑ την ταυτότητά της στο πεδίο του πολιτικού θεάματος και της πολιτικής κατανάλωσης είναι η «τόλμη» των εκμεταλλευτικών κοινωνικών σχέσεων απαλλαγμένων από την εξωραϊστική ηθική και θρησκευτική τους συγκάλυψη από τη στιγμή και στο βαθμό που αυτός ο πολύπλευρος εκπαιδευτικός εξωραϊσμός καθίσταται πλέον ανίκανος να συγκαλύπτει την ουσία τους και που ένα τμήμα των καταπιεζόμενων κοινωνικών στρωμάτων δεν έχει πλέον συμφέρον να υιοθετεί αυτόν τον εξωραϊσμό υποκριτικά. Για τον χωριάτη που πήγε κάποτε μετανάστης στις ΗΠΑ κι αφού έπλυνε χιλιάδες πιάτα έγινε τελικά ιδιοκτήτης αλυσίδας εστιατορίων, η ύπαρξη του θεού ή η αλήθεια της θεωρίας για το σύμπαν που συνωμοτεί προκειμένου να πραγματοποιήσει τις ατομικές επιθυμίες, είναι πράγματα αυταπόδεικτα. Για τον χωριάτη που η μοίρα του τον πέταξε στο σταθμό του Μονάχου, αντίθετα, η ζωή του τού αποδείχνει ότι ούτε το σύμπαν συνωμοτεί για χάρη του ούτε και υπάρχει (τουλάχιστον γι’ αυτόν) κανένας θεός. Ο πρώτος ενδεχομένως εξαγοράζει την επιτυχία του ανταποδίδοντας στον θεό ή το σύμπαν το αντίτιμο της φιλανθρωπίας. Ο δεύτερος ανακαλύπτει ότι καμιά φιλανθρωπία δεν μπορεί να τον σώσει – κι ίσως επίσης ότι καμιά «φιλανθρωπία» δεν είναι φιλανθρωπία.
Στις πρώτες συνειδησιακές συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης ανήκει η κατάρρευση του πλαστού καπιταλιστικού ονείρου (american dream, ισχυρή Ελλάδα κλπ) και η αποκάλυψη στα μάτια των θυμάτων της των καπιταλιστικών σχέσεων όπως πραγματικά είναι, όπως τις έχει περιγράψει ο Μαρξ πριν 150 χρόνια: «Ο καθένας εναντίον του άλλου και ο θεός εναντίον όλων». Ο Μαρξ, βέβαια, απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα αντιπαρατάσσει την κομμουνιστική κοινωνία σαν καρπό της ταξικής πάλης, καρπό νομοτελειακό εφόσον η εργατική τάξη με τα σύμμαχά της κοινωνικά στρώματα δεν παραιτείται από αυτήν. Αντίθετα, ο φασισμός και εν προκειμένω η ΧΑ αυτήν την πραγματικότητα την μετατρέπει σε σύνθημα υπεράσπισής της: «Χρυσή Αυγή. Εναντίον όλων». Ο καθένας εναντίον του άλλου και η ΧΑ, ο φασισμός, σε ρόλο θεού. Η γενική αρχή που αυθόρμητα επικρατεί στο σύστημα του καπιταλιστικού ανταγωνισμού (ανάμεσα στους επιχειρηματίες για τις αγορές και το κέρδος, ανάμεσα στους εργαζόμενους για μια θέση δουλειάς, ανάμεσα στους εργαζόμενους και τους άνεργους που «ρίχνουν τα μεροκάματα», ανάμεσα στους «ντόπιους» και τους «ξένους», τους άντρες και τις γυναίκες, τους γονείς και τα παιδιά, τον μεγαλύτερο και τον μικρότερο αδελφό κλπ) διαμορφώνει από μόνη της το ιδεολογικό, ηθικό έδαφος πάνω στο οποίο, με τη συμβολή του φασισμού, και των μηχανισμών της κατανάλωσης και του θεάματος που τον υπηρετούν, είναι δυνατό να αναβαθμιστεί και να γίνει αποδεκτή σαν πολιτικό σύνθημα στράτευσης πια στην καπιταλιστική κοινωνική ανθρωποφαγία. Αλλά και η αντιπαραβολή του με την υποκριτική και εξωραϊστική ηθική της εκπαίδευσης, της θρησκείας κλπ, δηλαδή με το κοινωνικό ψέμα, δίνει στο σύνθημα χαρακτηριστικά αποκάλυψης της αλήθειας που «μας κρύβουν». Της αλήθειας που αφού μας αποκαλύπτεται, εφόσον δεν συνταχθούμε με τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις της ανατροπής της, οφείλουμε παθητικά να την ασπαστούμε: εναντίον αυτών που «μας την κρύβουν», μέχρι να αποδειχθεί ότι «μας την κρύβουν» επειδή κι αυτοί, όπως πλέον κι εμείς, την ασπάζονται. Εναντίον όμως, επομένως, και μέχρι τέλους, των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που παλεύουν για την ανατροπή της.
Το ότι τα πράγματα είναι ακριβώς έτσι το αποδεικνύουν τα «δείγματα γραφής» της ΧΑ κατά τα τελευταία δυο χρόνια. Μπορεί κατά την ΧΑ η χώρα να έχει πέσει θύμα κάποιων απροσδιόριστων «τοκογλύφων», μπορεί γι’ αυτό να ευθύνονται κάποιοι απροσδιόριστοι «προδότες», μπορεί ανάμεσα σε αυτούς τους «προδότες» να συγκαταλέγονται «όλοι», μπορεί γι’ αυτό η «ΧΑ» να συνθηματολογεί «εναντίον όλων», αλλά στη νεοναζιστική πρακτική της αυτοί οι απροσδιόριστοι «όλοι» προσδιορίζονται απολύτως συγκεκριμένα με τους «προδότες» και τους «τοκογλύφους» να «τιμωρούνται» στα πρόσωπα των σακατεμένων και δολοφονημένων «ξένων» προλετάριων εργαζόμενων, στα πρόσωπα των συνδικαλιστών του συνεπούς ταξικού εργατικού κινήματος, στα πρόσωπα των κομμουνιστών, των «μαρξιστών», των νέων που δεν υποτάσσονται και δεν συμβιβάζονται με τη βαρβαρότητα της εκμεταλλευτικής κοινωνίας, που η ΧΑ είναι μαχητικός υπερασπιστής της.
Από εκεί και πέρα δεν απομένει παρά η διαφορά ανάμεσα, από τη μια πλευρά σε όποιον ηθελημένα εξαπατά (είτε ευθέως είτε μέσω της καλλιεργούμενης «επικοινωνιακής» σύγχυσης υπό τον τύπο: «οι μεν ισχυρίζονται, οι δε αντιτείνουν, άρα είναι αδύνατο να μάθουμε την αλήθεια που ίσως μάλιστα και να μην υπάρχει καν») και, από την άλλη πλευρά, σε όποιον αθέλητα εξαπατιέται γύρω από το ζήτημα -λόγου χάρη- αν μέσα στην ρόμπα και την κουκούλα της Κου Κλουξ Κλαν της φωτογραφίας κρύβεται ένας αποκριάτικος και όχι ένας καθημερινός μασκαράς.
***
Ενώ η ιδεολογικοποίηση, η αποθέωση της ωμότητας, οδηγεί κατευθείαν στην πιο βαθιά κοινωνική βαρβαρότητα, μια ιδέα ανθρωπισμού έστω και αναντίστοιχου προς την κοινωνική πραγματικότητα, έστω και υποκριτικά αναγορευμένου σε κοινωνική πραγματικότητα, μπορεί να γίνει κίνητρο για την κοινωνική πρόοδο, για την εγκαθίδρυση σχέσεων που θα κάνουν πράξη την «ουτοπία». Με την προϋπόθεση, όμως, ότι η πραγματική αναντιστοιχία και μαζί της η υποκρισία της αναγόρευσης θα αποκαλυφθούν, και ενάντια στο δρόμο της υποκρισίας (και της ωμότητας) θα ακολουθηθεί ο δρόμος που οδηγεί στην κατάργηση της αναντιστοιχίας. Η τήρηση αυτής της προϋπόθεσης είναι δρόμος τόλμης έξω από κάθε όρο θεαματικής κατανάλωσης. Η παράκαμψη της προϋπόθεσης, απλώς, θεαματικά γοητεύει.
Το «Ποτάμι» σαν νέο πολιτικό προϊόν ανήκει στη δεύτερη κατηγορία, σε αυτήν όπου η προϋπόθεση παρακάμπτεται. Τη στιγμή που στη βάση της κοινωνικής πραγματικότητας οι εκμεταλλευτικές παραγωγικές σχέσεις διχάζουν το ανθρώπινο «σώμα» σε τάξη εκμεταλλευτών και τάξη που υπόκειται στην εκμετάλλευση, τη στιγμή που αυτός ο διχασμός βρίσκει την ανώτερη έκφρασή του στις πολιτικές σχέσεις, τις στιγμή που η πραγματικότητα αυτού του διχασμού συγκαλύπτεται ηθικά, ιδεολογικά, πολιτικά με την επίπλαστη προβολή της κοινότητας «όλων μαζί» των ανθρώπων, των εκμεταλλευτών και των εκμεταλλευόμενων, «όλων μαζί» χωρίς να αίρεται το μεταξύ τους καθεστώς εκμετάλλευσης, την ίδια στιγμή το «Ποτάμι» είναι αυτό που ισχυρίζεται πως «όλους μαζί» μπορεί να μας παρασύρει σε κάποιες εκβολές όπου η κάθε πραγματική αντίθεση, νοούμενη σαν λάθος, σαν αποτέλεσμα κάποιας έλλειψης συνεννόησης, ενός επικοινωνιακού ελλείμματος, θα φαίνεται πια μακρινή.
Τη στιγμή που ο ίδιος αυτός πραγματικός, γενικός κοινωνικός διχασμός, πραγματώνεται σαν εσωτερικό χαρακτηριστικό και του κάθε ατομικού ανθρώπου, καθώς και σαν αποξένωση του ατομικού ανθρώπου από τον κοινωνικό κόσμο, το «Ποτάμι» απευθύνεται στο φυσικό ατομικό ένστικτο που δυσφορεί απέναντι στο πραγματικό κοινωνικό γεγονός της διάστασης ανάμεσα στην πολιτική φύση του ατόμου και την αυτονόμηση της πολιτικής σαν λειτουργία πέρα από το άτομο, που δυσφορεί απέναντι σε αυτό το πραγματικό γεγονός και καθώς δεν είναι σε θέση το άτομο να συνενώσει την πολιτική φύση του με την κοινωνική πολιτική λειτουργία (πράγμα που μόνο μέσα στην ταξική πάλη και χάρη στα αποτελέσματα της ταξικής πάλης μπορεί να πραγματοποιηθεί, αν και αυτό είναι μια γενική φράση), και καθώς επίσης δεν είναι σε θέση να απαρνηθεί την πολιτική φύση του (δηλαδή τον εαυτό του), τείνει προς το να απαρνηθεί την κοινωνική πολιτική λειτουργία, να την καταργήσει αν αυτό είναι δυνατόν την ίδια, δηλαδή κάθε μορφή της που φαίνεται πως αυτονομείται από την «ατομική φύση». Απλή σύμπτωση πως στην ίδια επιδίωξη, με διαφορετικές μεθόδους και διαφορετικές προδιαγραφές θεάματος, κατατείνει κι ο φασισμός. Οι κατεστημένες κοινωνικές σχέσεις μπορούν σε τελική ανάλυση και μετά από χίλιες (στην πραγματικότητα αναφαίρετες) αφαιρέσεις να υπάρχουν και χωρίς πολιτική, με άλλα λόγια οι σχέσεις της εκμετάλλευσης δεν χρειάζονται την πολιτική για να διαιωνίζονται, γενικά μιλώντας έχουν την ικανότητα να «αυτορυθμίζονται» από μόνες τους, αυτό άλλωστε διακηρύσσει κι ο «ακραίος» νεοφιλελευθερισμός (η ανοιχτή αγορά κατανέμει αποτελεσματικά τους πόρους, σύμφωνα και με τη συνθήκη του Μάαστριχτ), κι από αυτή επίσης την άποψη η κοινωνικά «αυτονομημένη» πολιτική λειτουργία δεν είναι απολύτως απαραίτητη για τη διαιώνιση του εκμεταλλευτικού συστήματος· είναι όμως απολύτως απαραίτητη για την ανατροπή του και την αντικατάστασή του με το σύστημα των συνεταιρισμένων άμεσων παραγωγών, αλλά όσο υπάρχει η πολιτική «αυτονόμηση» που αποσκοπεί στην ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης είναι κι αυτό αναγκασμένο να παίζει στο έδαφος μιας «αυτονομημένης» και φαινομενικά υπερταξικής πολιτικής λειτουργίας «από όλους» και «για όλους».
Να λοιπόν ένα ελκυστικό «κοινωνικό συμβόλαιο»: Καταργώντας κάθε «αυτονομημένη» πολιτική λειτουργία εξαφανίζεται ο κίνδυνος ανατροπής του εκμεταλλευτικού συστήματος και μαζί κι η ανάγκη από μέρους του για τη δική του αυτονομημένη πολιτική λειτουργία. Τέρμα η διάσταση ανάμεσα στην ατομική φύση και την κοινωνική της αυτονόμηση, τέρμα η πολιτική διαφθορά, τέρμα οι «κλέφτες πολιτικοί», τέρμα οι «επιδοτήσεις των κομμάτων», αρκεί μόνο να συμφωνήσετε κι εσείς ότι δεν θα οργανώνεστε πολιτικά με σκοπό την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης, κάτω λοιπόν τα κόμματα εφόσον καταργήσετε το κόμμα σας, κι ας κάτσουμε πια «όλοι μαζί» , «σαν άνθρωποι», να βρούμε το σωστό και καλύτερο «για όλους» κ.ο.κ., το «λογικό» σε έναν κόσμο όμως «παράλογο» στην κοινωνική του βάση, σε έναν κόσμο δηλαδή που για να γίνει επιδεκτικός λογικών λύσεων (και ως τέτοιων αποδεκτών «από όλους») απαιτείται η ανατροπή της «παράλογης» κοινωνικής βάσης του και η αντικατάστασή της από μια κοινωνική βάση ικανή να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της «κοινής» λογικής. Δεν είναι παράξενο το ότι στη διάρκεια των προεκλογικών «εκκλησιών του δήμου» με πρωταγωνιστή τον νέο «χαρισματικό» ηγέτη του «Ποταμιού» (Το «Ποτάμι» Είμαι Εγώ), μέσα σε ώρες ανούσιας φλυαρίας στην πραγματικότητα αποκλειστικά γύρω από το στυλ, που σαν στυλ «ανθρώπινο» αποκαθιστά θεαματικά την «βιωσιμότητα» της πρότασης, ή μάλλον την καταναλωσιμότητα της «πολιτικής προσφοράς», οι μόνες ουσιαστικές εξάρσεις ήταν οι λαϊκίστικες κοινοτοπίες (που είναι λαϊκίστικες όταν χρησιμοποιούνται για να αποτραπεί η μετατροπή σε κοινό τόπο του αιτιακού τους πυρήνα, των κοινωνικών παραγωγικών σχέσεων της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης) σχετικά με το δημόσιο χρήμα που ξοδεύεται προεκλογικά από τα κόμματα (ενώ προφανώς θα έπρεπε να ξοδεύεται αποκλειστικά χρήμα των μονοπωλιακών επιχειρηματικών ομίλων επιχορηγούμενο προς τα κόμματα που υπηρετούν τα συμφέροντά τους), κάποια δήθεν αυθόρμητα ξεσπάσματα «ειρήσθω εν παρόδω εν τη ρύμη του λόγου» με τα οποία υποστηρίζονταν τρέχουσες πολιτικές αιχμής όπως η αγοραία αξιολόγηση της εκπαίδευσης ή πολιτικοί προγραμματισμοί πιο «φιλόδοξοι» όπως η «αποχώρηση» των πολιτικών παρατάξεων από τα πανεπιστήμια: Η κατάργηση της πολιτικής στο όνομα της πολιτικής φύσης του ατόμου. Σχετικά πολιτισμένος στόχος συγκριτικά με την κατάργηση της πολιτικής στο όνομα της ζωώδους φύσης του ατόμου.
*
Σε κάθε περίπτωση πάντως, ακόμα κι αν και η τελευταία πολιτική παράταξη είχε «αποχωρήσει», η «εκκλησία του δήμου» είναι ίσως κατάλληλη μορφή για την επίλυση των κοινών προβλημάτων της τάξης των ελεύθερων ανθρώπων, αλλά εντελώς ανεπαρκής για την επίλυση από κοινού των προβλημάτων ελεύθερων και δούλων, ακριβώς γιατί τα προβλήματά τους δεν είναι κοινά. Για την ακρίβεια: μόνο κοινά δεν είναι.
«XA»: Έβγαλε η μύγα κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο (IΙ)
Δημοσιεύθηκε: 2014/04/06 Filed under: Uncategorized | Tags: ρατσισμός, φασισμός, χρυσή αυγή ΣχολιάστεΤο 2013 μπαίνει με τη δολοφονία του 27χρονου Πακιστανού μετανάστη Σαχτζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα (ξημερώματα 17 Ιανουαρίου). Οπως έγινε γνωστό, το θύμα κινούνταν με ποδήλατο στην οδό Τριών Ιεραρχών, όταν στον αριθμό 65 δέχθηκε την άγρια επίθεση από δύο Έλληνες με στιλέτα. Αμέσως μετά, οι συλληφθέντες προσπάθησαν να εξαφανιστούν. Κάτοικοι της περιοχής ενημέρωσαν την Αστυνομία και έδωσαν τα στοιχεία του δικύκλου, το οποίο εντοπίστηκε αργότερα στην περιοχή του Συντάγματος. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι δύο άνδρες (ένας 29χρονος πυροσβέστης και ένας 25χρονος, που έχει απασχολήσει τις διωκτικές αρχές για κλοπές στο παρελθόν) υποστήριξαν πως το θύμα τους έκλεινε το δρόμο με το ποδήλατο και μετά από λογομαχία του επιτέθηκαν και τον σκότωσαν.
*
Την αυθαίρετη αστυνομική βία και τις επιθέσεις μελών της Χρυσής Αυγής σε βάρος μεταναστών και προσφύγων, κυρίως Σύρων, στην περιοχή του Δουργουτίου στο Νέο Κόσμο, κατήγγειλαν πρόσφυγες σε κλιμάκιο της Αχτίδας της Α΄Αθήνας του ΚΚΕ που περιόδευσε σήμερα το βράδυ στην περιοχή. Όπως ανέφεραν, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, έχουν αυξηθεί τα κρούσματα επιθέσεων από μέλη της φασιστικής Χρυσής Αυγής, καθώς και δυνάμεων της αστυνομίας άλλοτε με λεκτικές προκλήσεις που περιλαμβάνουν ύβρεις σε βάρος τους και άλλοτε με «ελέγχους ρουτίνας» όπου ασκούν βία, καθώς τους χτυπούν χωρίς κανένα λόγο. Την εποχή αυτή οι περισσότεροι είναι πρόσφυγες από τη Συρία.
Ήθελε λέει να παντρέψει τις αδερφές του. Σκοτώστε τον
Όπως γίνεται γνωστό, ο δολοφονημένος την προηγούμενη μέρα Πακιστανός μετανάστης είχε οκτώ αδέρφια. Γεννήθηκε το 1986 κι βρισκόταν 6 χρόνια στην Ελλάδα. Δούλευε φύλακας σ’ ένα εργοτάξιο στον Ασπρόπυργο, το εργοτάξιο έκλεισε και μετά φόρτωνε πορτοκάλια στη λαϊκή, γι’ αυτό και τα ξημερώματα έκανε τακτικά με το ποδήλατό του τη διαδρομή από το Περιστέρι όπου κατοικούσε μέχρι τα Πετράλωνα όπου δούλευε για 20 ευρώ μεροκάματο. Από αυτό το μεροκάματο έστελνε χρήματα στην πατρίδα του, στην οικογένειά του για να παντρέψει τις αδερφές του. Συχνά έλεγε ότι ο ίδιος δε θα καταφέρει ποτέ να κάνει οικογένεια και να ζήσει σαν άνθρωπος. Οι συγγενείς του, με τους οποίους διέμενε σε ένα δωμάτιο στο Περιστέρι, τον αναζήτησαν χθες στη δουλειά του και πήραν την απάντηση: «Σήμερα δεν ήρθε».
Σύμφωνα με την αστυνομία ο Σαχτζάτ δολοφονήθηκε στην οδό Τριών Ιεραρχών στα Πετράλωνα από δύο Έλληνες που επέβαιναν σε μηχανάκι και που συνελήφθησαν στο Σύνταγμα, μετά από μαρτυρία ταξιτζή. Το θύμα έφερε τραύμα από αιχμηρό αντικείμενο στο αριστερό υποδιάφραγμα-θωρακική χώρα.
Σε έρευνες που διενεργήθηκαν στις οικίες των δυο συλληφθέντων βρέθηκαν μεταξύ άλλων και κατασχέθηκαν :
•Tρία (3) στιλέτα τύπου πεταλούδα.
•Ένας (1) σουγιάς.
•Μία (1) μαύρη λεπίδα με ειδική λαβή.
•Ένα (1) αεροβόλο πιστόλι.
•Μία (1) σιδερογροθιά.
•Πλήθος μεταλλικών σφαιριδίων.
•Δύο (2) σφαίρες πολεμικού τυφεκίου.
•Δύο (2) ξύλινα ρόπαλα.
•Μία (1) σφεντόνα.
Στην οικία επίσης του ενός βρέθηκαν πενήντα (50) προεκλογικά φυλλάδια της Χρυσής Αυγής
Εστίες τραμπουκισμού και φασιστικής τρομοκράτησης τα γραφεία της Χρυσής Αυγής
Μπροστά στο σπίτι του, στην Παλαιά Φώκαια, το οποίο έχει τη ατυχία να βρίσκεται 100 μέτρα από τα τοπικά γραφεία της “Χρυσής Αυγής”, ο Δημήτρης Ζαμπέλης (μέλος της διοίκησης του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Λαυρεωτικής) δέχτηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2013 απρόκλητη επίθεση από “αγέλη” δέκα περίπου χρυσαυγιτών, οι οποίοι χειροδίκησαν σε βάρος του, γιατί δεν τους άρεσαν τα τραγούδια που άκουγε στο αυτοκίνητό του όταν λίγο πριν περνούσε κοντά από τα “γραφεία” τους. Μάλιστα στη συνέχεια εμφανίστηκε και ο βουλευτής του κόμματος – συμμορίας Γερμενής που παρουσία αστυνομικών του “συνέστησε” να ακούει “πιο σιγά τέτοια τραγούδια”…
Νέο κρούσμα τρομοκράτησης από τη Χρυσή Αυγή
Τη διανομή τροφίμων του Κοινωνικού Παντοπωλείου του Πολιτιστικού Συλλόγου «Πύλη Πολιτισμού» στο Ναύπλιο προσπάθησαν να παρεμποδίσουν το απόγευμα της Τετάρτης 20 Φεβρουαρίου 2013, μέρα της μεγάλης απεργιακής κινητοποίησης, τα φασιστοειδή της τοπικής ναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής.
Σε μια ακόμη προσπάθεια τρομοκράτησης του λαού, οι τραμπούκοι, με ρόπαλα, κράνη και κουκούλες, εμφανίστηκαν προκλητικοί, όπως καταγγέλλει η πρόεδρος του συλλόγου Χρ. Σταυρουλάκη, ενώ γινόταν η διανομή τροφίμων. Και ρωτούσαν πολίτες που έφευγαν με τρόφιμα και τους φαίνονταν «ύποπτοι» αν ήταν αλλοδαποί και ζητούσαν μάλιστα και ταυτότητες. «Ο σύλλογος δίνει τρόφιμα που προέρχονται από το υστέρημα των συμπολιτών μας, χωρίς να θέτει ζήτημα εθνικότητας», εξηγεί η πρόεδρος.
Να σημειωθεί ότι και την περασμένη βδομάδα, που γινόταν η διανομή, εμφανίστηκαν πάλι 2 με 3 φασιστοειδή ρωτώντας αν βοηθάει ο σύλλογος αλλοδαπούς με τρόφιμα.
Για ακόμη μια φορά όμως η βρώμικη απόπειρα των χρυσαυγιτών να τρομοκρατήσουν και ρίξουν το δηλητήριο δεν βρήκε έδαφος, αφού δεκάδες εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν στο σημείο και απώθησαν τα τάγματα εφόδου των φασιστοειδών. Έτσι πρέπει να τους απομονώνει και να τους αντιμετωπίζει η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, γιατί είναι εχθροί τους.
Ο Δίας λεγόταν ξένιος γιατί τρεφόταν με σάρκες ξένων
Όπου η «ΧΑ» ανακοινώνει την φιλοδοξία της για μια φασιστοναζιστική ρατσιστική «διάπλαση των παίδων».
Δυναμική απάντηση στις εργατογειτονιές του Μενιδίου ενάντια στις επιθέσεις φασιστών σε μετανάστες
…Οι διαδηλωτές κατήγγειλαν τα συχνά κρούσματα επιθέσεων φασιστοειδών σε ανύποπτους μετανάστες και την δράση της ΝΑΖΙστικής εγκληματικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής και πιο ειδικά το τελευταίο κρούσμα που συνέβη στις 31 Μάρτη (2013) στις οδούς Δέδε και Μεγάλου Αλεξάνδρου, όπου τρεις μετανάστες χτυπήθηκαν βάναυσα και με σιδερογροθιές από 6 άτομα που εμφανίστηκαν ως αστυνομικοί και μετά από τις αντιδράσεις των περίοικων τράπηκαν σε φυγή. Ωστόσο, η αστυνομία που έφτασε στον χώρο έσπευσε να προσαγάγει τους μετανάστες και στην συνέχεια με το πρόσχημα ότι οι δύο δεν είχαν όλα τα νομιμοποιητικά έγγραφα να τους συλλάβει όντας χτυπημένους και στο πρόσωπο. Μόνο μετά από πολλές ώρες τους έστειλαν στο νοσοκομείο για να επιστρέψουν στην συνέχεια στο κρατητήριο του Αστυνομικού Τμήματος Μενιδίου, όπου και κρατούνται ως σήμερα. Όπως κατήγγειλε στην συγκέντρωση ο πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας Τζαβέντ Ασλάμ από τις 3 Απρίλη, που είχαν ζητήσει να υπάρξει συμπληρωματική κατάθεση για να διεξαχθεί έρευνα για την σύλληψη των φασιστοειδών και ιατροδικαστική εξέταση για τους χτυπημένους μετανάστες δεν έχουν πάρει απάντηση…
..Μετά το στήσιμο δουλεμπορικού γραφείου στην περιοχή, που πλασάρει εργάτες για δουλειά ήλιο με ήλιο για 17 ευρώ μεροκάματο. Μετά το κυνήγι σε αγέλες μεμονωμένων μεταναστών εργατών γης. Μετά την αγαστή συνεργασία με βιομηχάνους του κλάδου των τροφίμων σε «διανομές τροφίμων», τα μαντρόσκυλα των βιομηχάνων έδειξαν και πάλι ποιος είναι ο εχθρός τους.
Κατά τις 3.30 – 4.00πμ τα ξημερώματα της Κυριακής 16 Ιουνίου 2013 η παρέα των εφήβων (αγόρια και κορίτσια ηλικίας 16-18 χρόνων) βρισκόντουσαν στην οδό Δημοκρίτου , έξω από το ξενοδοχείο Διονύσιο.. Εκείνη την ώρα τέσσερις φουσκωτοί περνώντας τυχαία?? από το σημείο άρχισαν να επιτίθενται φραστικά στους νεαρούς απαιτώντας να φωνάξουν «Αίμα – Τιμή – Χρυσή Αυγή». Όταν οι νεαροί αρνήθηκαν , άρχισαν να τους ξυλοκοπούν με στυλ «κασιδιάρη» προκαλώντας σοβαρούς τραυματισμούς σε τουλάχιστον ένα από τα παιδιά.
Η κατάληξη ίσως να ήταν πολύ χειρότερη εάν τα θρασύδειλα φασιστοειδή δεν τρέπονταν σε φυγή μετά τις αντιδράσεις γειτόνων που βγήκαν στα μπαλκόνια τους από τις φωνές των νεαρών…
Κόρινθος: νέο κρούσμα φασιστικής βίας και τρομοκρατίας
Επίθεση, με αλυσίδες και σιδερογροθιές, εξαπέλυσε, σύμφωνα με καταγγελία, ομάδα 10 χρυσαυγιτών εναντίον δύο πολιτών το βράδυ της περασμένης Παρασκευής (29 Ιουνίου 2013), στην Κόρινθο, παρουσία αρκετού κόσμου. Οπως καταγγέλλει η αντιρατσιστική οργάνωση, οι δύο νέοι δέχθηκαν σοβαρά χτυπήματα και νοσηλεύθηκαν το Σαββατοκύριακο στο νοσοκομείο, ωστόσο οι δράστες της επίθεσης παραμένουν ασύλληπτοι, παρά το γεγονός ότι μπροστά στο επεισόδιο υπήρχαν δεκάδες μάρτυρες.
Σύμφωνα με την καταγγελία, στο κέντρο της Κορίνθου και παρουσία δεκάδων ανθρώπων, 10 άτομα που κάποιοι από αυτούς φορούσαν μπλούζες της Χρυσής Αυγής επιτέθηκαν με αλυσίδες και σιδερογροθιές σε δύο νέους που δραστηριοποιούνται σε αντιφασιστική οργάνωση. Οι δύο νέοι δέχτηκαν σοβαρά χτυπήματα με αποτέλεσμα να νοσηλευτούν στο νοσοκομείο (ο ένας για μία μέρα, ενώ ο άλλος, που χτυπήθηκε πιο σοβαρά, για δύο).
Την Τετάρτη (10 Ιουλίου 2013), φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής (και δύο βουλευτές της) επιτέθηκαν στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Συνεργείο στην Ηλιούπολη. Την ώρα εκείνη εντός του κτιρίου βρίσκονταν ένας ενήλικας και ανήλικοι μαθητές που παρακολουθούσαν μάθημα Αγγλικών. Όπως βλέπετε και στην φωτογραφία, οι ναζί δεν έδρασαν μόνοι… Η αστυνομία φαίνεται πως… κάλυπτε τα νώτα τους, την ίδια στιγμή που οι ΔΙΑΣ επιτίθενταν σε ειρηνική πορεία στην Ακρόπολη, τα ΜΑΤ χτυπούσαν εκπαιδευτικούς, και άλλα κατακάθια των ΜΑΤ έριχναν δακρυγόνα και κλομπιές στις Σκουριές. Στην φωτογραφία φαίνεται ξεκάθαρα ο Λαγός (αριστερά με την πλάτη στο φακό) και ο Ηλιόπουλος (οδηγός της μηχανής στα αριστερά). Αυτά για τα περί «αγνώστων ακροδεξιών» που γράφουν τα… καθεστωτικά. Ναζί βουλευτές της Χ.Α είναι και οι δυο.
Αμαλιάδα: Καταγγελία για κρούσμα φασιστικής τρομοκρατίας – αποκτήνωσης – εξαχρείωσης
Ρατσιστική επίθεση δέχτηκε στην Αμαλιάδα αλλοδαπός, ο οποίος βρίσκονταν μόνος του στο τέρμα του πεζόδρομου ξημερώματα της περασμένης Τρίτης (10 Σεπτεμβρίου 2013). Η ώρα ήταν περίπου 3, όταν στον άτυχο αλλοδαπό κατευθύνθηκε με άγριες διαθέσεις ένας γεροδεμένος με διακριτικά… της νεοναζιστικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή» και τατουάζ στα χέρια, που «φωτογράφιζαν» τις ιδεολογικές του απόψεις. Σε κλάσματα δευτερολέπτου, άρχισε να χτυπά βάναυσα τον νεαρό αλλοδαπό, ο οποίος δεν μπορούσε καν να αντιδράσει. Βρίζοντας τον για την παρουσία του στην Ελλάδα, ο νεοναζιστής έσυρε με μπουνιές και κλωτσιές τον αλλοδαπό στη μέση του δρόμου, τον έριξε κάτω και συνέχισε να τον κλωτσάει με μανία, βρίζοντας παράλληλα. Από κάποια καταστήματα, που ήταν εκείνη την ώρα ανοικτά, πετάχτηκαν έξω ιδιοκτήτες και υπάλληλοι και μαζί με περαστικούς προσπαθούσαν να πείσουν τον γεροδεμένο «παλληκαρά» να σταματήσει. Αντί να τον ηρεμήσουν, φαίνεται ότι τον εξαγρίωσαν και άρχισε να τους απειλεί, ενώ κάποιους μάλιστα τους επέκρινε γιατί δεν υποστήριζαν την πράξη του εναντίον του αλλοδαπού! Λίγα λεπτά αργότερα, σταμάτησε να τον χτυπά, όταν κάποιοι μίλησαν για κάλεσμα της αστυνομίας…
Πέραμα: Δολοφονική επίθεση Χρυσαυγιτών εναντίον μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ
Κατά τη διάρκεια αφισοκόλλησης (το βράδυ της Πέμπτης 12 Σεπτεμβρίου 2013), μια ομάδα 50 θρασύδειλων φασιστών χρυσαυγιτών επιτέθηκε με ρόπαλα, από τα οποία προεξείχαν πρόκες, σε 20 κομμουνιστές. Η επίθεση ήταν δολοφονική, χτυπούσαν στο ψαχνό οδηγώντας 9 άτομα στο νοσοκομείο.
Επιβεβαιώνεται ότι η Χρυσή Αυγή είναι συμμορία δολοφόνων που έχει αποστολή το χτύπημα του κινήματος. Δεν είναι τυχαίο ότι με ιδιαίτερη λύσσα χτυπούσαν τα μέλη του ΚΚΕ που είναι στελέχη του συνδικαλιστικού κινήματος, όπως για παράδειγμα τον πρόεδρο του συνδικάτου μετάλλου Σωτήρη Πουλικόγιαννη.
Είναι μια ακόμη απόδειξη ότι πρόκειται για τσιράκια της εργοδοσίας, ότι λειτουργούν για λογαριασμό των αφεντικών, ότι είναι φανατισμένοι απέναντι σε αγωνιστές του ταξικού κινήματος και κυρίως απέναντι στους κομμουνιστές.
Οι συγκεκριμένοι «παλικαράδες», όπως ο Πανταζής, επικεφαλής της Χρυσής Αυγής στο Πέραμα, ο Καστρινός και άλλοι που αναγνωρίστηκαν, δεν έκαναν κανένα μεγάλο κατόρθωμα. Οι κομμουνιστές και ο λαός δεν τρομοκρατούνται. Δεν έχουμε τρομοκρατηθεί δεκαετίες ολόκληρες από πιο σκληρούς αντικομμουνιστές από αυτούς, δε θα μας τρομοκρατήσουν ένα τσούρμο θρασύδειλων.
Ο λαός σήμερα μπορεί και πρέπει να τους απομονώσει. Στην εργατούπολη του Περάματος, στις εργατογειτονιές του Πειραιά δεν έχει καμιά δουλειά το βρώμικο ποδάρι του φασισμού.
Έξω οι φασίστες από το Πέραμα, έξω οι φασίστες από τον Πειραιά.
Αμφιάλη: Χρυσαυγίτες σκότωσαν 34χρονο νεαρό μουσικό
Ενέδρα θανάτου έστησαν στην Αμφιάλη άτομα που αναγνωρίστηκαν από τα θύματα σαν χρυσαυγίτες. Η επίθεση έγινε λίγο πριν τις 12 τη νύχτα της Τρίτης προς Τετάρτη (17-18 Σεπτεμβρίου 2013), στην οδό Π. Τσαλδάρη 60, με θύμα έναν 34χρονο νεαρό (Πάυλος Φύσσας) ο οποίος χτυπήθηκε με μαχαίρι και ξεψύχησε. Οι δράστες χτύπησαν αιφνιδιαστικά και με μαφιόζικο τρόπο σε μια επίθεση που θυμίζει πολύ τον τρόπο που έδρασαν και στο Πέραμα όταν επιτέθηκαν σε πρωτοπόρους κομμουνιστές συνδικαλιστές της περιοχής. Από αυτόπτες μάρτυρες καταγγέλθηκε ολιγωρία της Αστυνομίας. Αργότερα έγινε γνωστό ότι ο δράστης, ένας 45χρονος συνελήφθη.
Ξάνθη: Συνεχίζονται οι τραμπουκισμοί των χρυσαυγιτών
Στο αυτόφωρο τριμελές πλημμελειοδικείο Ξάνθης θα δικαστεί την Τρίτη 5 Νοέμβρη (2013) ο χρυσαυγίτης Χ. Γιαννέλης που το τελευταίο διάστημα πρωταγωνιστεί σε επιθέσεις και προπηλακισμούς εναντίον μελών της ΚΝΕ. Την Κυριακή επικεφαλής ομάδας έξι νεαρών επιτέθηκαν και γρονθοκόπησαν δύο μέλη της ΚΝΕ που όλο το προηγούμενο διάστημα αναδείκνυαν το ρόλο της ναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής στο 1ο ΕΠΑΛ. Συνελήφθη μετά από μήνυση που κατέθεσαν εναντίον του τα μέλη της ΚΝΕ και την Δευτέρα οδηγήθηκε στο αυτόφωρο για να δικαστεί με την κατηγορία της πρόκλησης επικίνδυνης σωματικής βλάβης…
Ακόμα μια φορά: Θάνατος στο φασισμό, Λευτεριά στο λαό!
…Πίσω από το «δίλημα» που εμφανίζεται με τη μορφή της «πολιτικής ορθότητας», το πραγματικό δίλημα των «κυρίαρχων αστικών δυνάμεων» αφορά την «εντός» ή την «εκτός» νόμου αποτελεσματικότερη μορφή δράσης [*] της «ΧΑ» ενάντια στην ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος…
…Την αποτελεσματικότερη μορφή δράσης της όχι μόνο σαν «εφεδρείας του συστήματος», αλλά σαν δύναμης κρούσης του. Και όχι σαν δύναμης κρούσης του «συστήματος» γενικά, αλλά σαν δύναμης κρούσης του συστήματος της εκμετάλλευσης. Σαν δύναμης δηλαδή τέτοιας που, είτε «εντός» είτε «εκτός» νόμου, πρέπει να τσακιστεί.
Κι αυτό μπορεί να είναι μόνο αποτέλεσμα της πραγματικής ανάπτυξης του λαϊκού κινήματος. Της ανάπτυξής του, που πραγματώνεται μέρα με την ημέρα στους χώρους δουλειάς, σπουδών, στις γειτονιές, μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου…
[*] 25 Ιανουαρίου 2014 – 4 μήνες μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στην Αμφιάλη από τάγμα εφόδου της χρυσής αυγής, τα θρασύδειλα φασιστοειδή έκαναν ξανά την εμφάνισή τους στο Κερατσίνι, 100 περίπου άτομα, στις συνοικίες της Αμφιάλης και των Ταμπουρίων. Κατεβαίνοντας την οδό Τσαλδάρη βεβήλωσαν το σημείο θανάτου του Παύλου Φύσσα -τον οποίο οι ίδιοι δολοφόνησαν- σβήνοντας συνθήματα, ποιήματα και αφιερώσεις δεκάδων ανθρώπων και καταστρέφοντας πανώ του τοπικού συλλόγου δασκάλων «Πλουμπίδης» (…)
«Επί του πιεστηρίου»
…Η φασιστική – εγκληματική οργάνωση μόλυνε την Παρασκευή (προχθές) το απόγευμα την εργατούπολη του Περάματος, διοργανώνοντας συγκέντρωση στην αίθουσα του Δημαρχείου.
Μιλώντας στη φασιστοσύναξη, ο πυρηνάρχης Περάματος, Περικλής Μουλιανάκης, ανέφερε ότι θα τελειώσουμε με τα μέλη του ΠΑΜΕ, εκφράζοντας τους ευσεβείς πόθους των εργολάβων της Ζώνης. Ο συγκεκριμένος χρυσαυγίτης έχει στήσει επιχείρηση που παραπέμπει σε δουλεμπορικό γραφείο, όπως αποκάλυψε ο Ριζοσπάστης. (Πέμπτη 10 Οχτώβρη 2013 … έχει ήδη στήσει επιχείρηση με την επωνυμία PERIKLIS SHIPPING SERVICES CO που έχει ως «αντικείμενο: ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ ΕΠΙΧ/ΣΗΣ – ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΑΧΘΟΦΟΡΩΝ»! …Επιπρόσθετα ο Περικλής Μουλιανάκης εμφανίζεται ως οργανωτικός γραμματέας ενός νεοσύστατου «φρούτου» που αυτοχαρακτηρίζεται συνδικαλιστική οργάνωση με την επωνυμία Πανελλήνια Ομοσπονδία Υπαλλήλων Ασφαλείας Χρηματαποστολών και Φυλάκων (ΠΟΥΑΧΦ), η οποία φαίνεται ότι στήθηκε για να καλύψει και τους «φρουρούς» του δουλεμπορικού…).
Μάλιστα, δεν είναι τυχαίο ότι οι απειλές αυτές εκτοξεύονται από το Πέραμα, όπου οι εργολάβοι της Ζώνης προσπαθούν να στήσουν εργοδοτικό σωματείο, ενώ μέλη του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ δέχθηκαν δολοφονική επίθεση από τη Χρυσή Αυγή, την ώρα που κόλλαγαν αφίσες.
Απαράδεκτη ήταν και η απόφαση του δημάρχου και του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου Περάματος να παραχωρήσουν την αίθουσα του Δημαρχείου.
«…Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι το ναζισμό μπορεί να τον αντιπαλέψει και να τον νικήσει, όπως και στο παρελθόν, ο λαός, το λαϊκό κίνημα. Με την οργάνωση και την πάλη του, με ισχυρό ΚΚΕ και ισχυρή λαϊκή συμμαχία μπορεί να αντιμετωπιστεί η ναζιστική Χρυσή Αυγή και το σύστημα που τη θρέφει», αναφέρεται ανάμεσα σ’ άλλα σε ανακοίνωση του ΚΚΕ.
συνεχίζεται
«Χρυσή Αυγή»: έβγαλε η μύγα κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο (Ι)
Δημοσιεύθηκε: 2014/04/06 Filed under: Uncategorized | Tags: ρατσισμός, φασισμός, χρυσή αυγή ΣχολιάστεΌσο κι αν γίνεται τέτοια προσπάθεια με αφορμή τη συνομιλία Μπαλτάκου – Κασιδιάρη, είναι αδύνατο να συγκαλυφθεί η εγκληματική δράση της «ΧΑ», που εκτινάχτηκε ποσοτικά από την ημέρα που βρέθηκε στη βουλή για πρώτη φορά το Μάιο του ’12 και από τη στιγμή που τον Ιούνιο του ’12 οι ψηφοφόροι της επιβράβευσαν την συμμορίτικη εγκληματική δραστηριότητά της του μήνα μεταξύ των δυο εκλογών. Από τη στιγμή επίσης που απ’ τις εκλογές μέχρι τη δολοφονία του Φύσσα μεσολάβησε σχεδόν ενάμισης χρόνος κυβερνητικής «ανοχής» αν όχι ενθάρρυνσης, ουσιαστικής κάλυψής της από τον κρατικό μηχανισμό και διαφήμισής της από τα τα αστικά μμε.
Στη συνέχεια παρατίθεται ένα μέρος από τη δραστηριότητα της νεοναζιστικής συμμορίας, όπως (ελλιπώς) έχει καταγραφεί σε αυτό το μπλογκ καθώς και στο μπλογκ «ιππόκαμπος», αρκετό όμως για να καταδειχθεί η εγκληματική (και απόλυτα συνυφασμένη με την αντιλαϊκή/αντεργατική) ταυτότητα της «ΧΑ» από τα νύχια της ως την κορφή της – και ας βγει μετά όποιος θέλει να πει ότι «τους πάνε φυλακή επειδή κόβουνε ψήφους».
Όσο για τους ψήφους καθαυτούς, υπενθυμίζω απλώς ότι πρόκειται για ζήτημα σε τελική ανάλυση αδιάφορο:
***
«Έξω οι ξένοι απ’ τον πλανήτη, Νο3»
Στις 28 Ιανουαρίου 2012 ομάδα τραμπούκων ξυλοκοπούν όποιον «ξένο» βλέπουν μπρος τους και τραυματίζουν έναν Πακιστανό κι έναν Κύπριο.
http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6665388&publDate=31/1/2012
Στις 9 Μαΐου 2012 ομάδες τραμπούκων «επιχειρούν» με σιδερολοστούς μαζί με αστυνομικούς εναντίον μεταναστών.
http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6841541
Επίσης στις 9 Μαΐου 2012, στην Καλλιθέα, έξι άτομα στέλνουν τρεις μετανάστες στο νοσοκομείο.
http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6841377
Στις 10 Μαΐου 2012 έξι άτομα με μπλουζάκια της «Χρυσής Αυγής» κάνουν «ελέγχους» στον σταθμό του μετρό στην Ομόνοια.
http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6843727
Στις 29 Μαΐου 2012 φασίστες τραμπούκο με κράνη, κουκούλες, ξύλα, ρόπαλα κ.ά. στήνουν «μπλόκα» στους σταθμούς του ηλεκτρικού στην Αθήνα ξυλοκοπώντας όποιον μετανάστη βρίσκουν μπροστά τους.
Την προηγούμενοι μέρα επιτίθενται και πετροβολούν αλλοδαπούς μικροπωλητές.
http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6873347
Στις 5 Ιουνίου 2012 στην Αθήνα τραμπούκοι «μηχανοκίνητης πορείας» της «Χρυσής Αυγής» στέλνουν έναν 31χρονο Πακιστανό στο νοσοκομείο. Αγέλη τραμπούκων με στιλέτα και γκλομπ τραυματίζουν μετανάστη στο Περιστέρι.
http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6883976
Στις 12 Ιουνίου 2012 στο Πέραμα «ομάδα κρούσης» της «Χρυσής Αυγής» εισβάλλει στο σπίτι τεσσάρων Αιγύπτιων ψαράδων, τους κακοποιεί και διαλύει το πρόσωπο του ενός από αυτούς.
http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6897647
Στις 19 Ιουνίου 2012 στην Πάτρα «ομάδα κρούσης» γρονθοκοπεί 24χρονο Τυνήσιο και τον στέλνει στο νοσοκομείο.
http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6918283
23 Ιουνίου 2012 – «τάγματα εφόδου» επιτίθενται σε σπίτια Πακιστανών μεταναστών στην Αθήνα σπάζοντάς τα και τραυματίζοντας έναν Πακιστανό. Στη Νίκαια πραγματοποιούν τρομοκρατικό πογκρόμ σε μαγαζιά μεταναστών. Την προηγούμενη μέρα στην Πάτρα στέλνουν μετανάστη στο νοσοκομείο σε κατάσταση κώματος.
http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6916348
Στις 28 Ιουνίου 2012 έρχεται στη δημοσιότητα η υπόθεση της συμμορίας με τα Καλασνικοφ στην Καβάλα που μοιράζει τη δραστηριότητά της ανάμεσα σε ληστείες και «κινητοποιήσεις κατά των αλλοδαπών».
http://www.tovima.gr/society/article/?aid=464324
Στις 19 Αυγούστου 2012 μαχαιροβγάλτες τραυματίζουν στο Ρέθυμνο τέσσερις Ινδούς που, χαράματα, περιμένουν το λεωφορείο για να μεταβούν στην εργασία τους.
http://www.tanea.gr/ellada/article/?aid=4744214
Στις 22 Αυγούστου 2012 μαχαιροβγάλτες δολοφονούν στην Αθήνα έναν Ιρακινό, ενώ λίγο πριν στην ίδια περιοχή επιτίθενται σε ένα Ρουμάνο και έναν Μαροκινό.
http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231209080
Ορισμένα μόνο από τα περιστατικά που καταγράφονται σε αυτή την ανάρτηση:
Σύμφωνα με καταγγελία της πακιστανικής κοινότητας, στις 8:30 μ.μ. της Τρίτης 14 Αυγούστου, ομάδα αστυνομικών της «ΔΙΑΣ» προσήγαγε δύο Πακιστανούς μετανάστες με χαρτιά στο Αστυνομικό Τμήμα Αιγάλεω. Εκεί αστυνομικοί, ενεργώντας όχι ως αστυνομικοί αλλά ως «χρυσαυγίτες», μαζεύτηκαν ομαδικά βρίζοντας τους προσαχθέντες και κάνοντας χυδαία ρατσιστικά αστεία. Δεν αρκέστηκαν όμως στις χυδαιότητες αυτές, αλλά προχώρησαν σε απάνθρωπα βασανιστήρια και ξυλοδαρμούς: Στον Γκούλ Ζέμπ έσφιξαν τα δάχτυλα με πένσα, μαυρίζοντάς του τα νύχια, και στον Χάλεντ Μασούντ, 45 χρόνων, δεν περιορίστηκαν στους λεκτικούς εξευτελισμούς, αλλά πήραν ψαλίδι και του έκοψαν το μουστάκι…
…Μετά μερικές μέρες αντιπροσωπεία αποτελούμενη από την βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Β’ Αθήνας, Β. Κατριβάνου, τον Δημοτικό Σύμβουλο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Π. Κωνσταντίνου και τον πρόεδρο της Πακιστανικής Κοινότητας Τζ. Άσλαμ, αποχωρώντας από τον χώρο της Βουλής, όπου είχαν καταθέσει ψήφισμα για αυτό καθώς και για παρόμοια περιστατικά ρατσιστικής βίας σε βάρος της Πακιστανικής Κοινότητας, δέχεται επίθεση με βρισιές, προπηλακισμούς, σπρωξιές και κλωτσιές από τον βουλευτή της «Χρυσής Αυγής» Κουκούτση. Ο ίδιος «βουλευτής», στη συνέχεια, σε τηλεοπτική εκπομπή όπου ήταν καλεσμένοι και οι δυο, αποκάλεσε «υποκείμενο» και «υπάνθρωπο» τον Πρόεδρο της Πακιστανικής Κοινότητας, ο οποίος σε αυτήν την «αντίληψη» του χρυσαυγίτη βουλευτή απέδωσε το γεγονός ότι τον τελευταίο διάστημα περισσότεροι από 50 Πακιστανοί είχαν βρεθεί στα νοσοκομεία μαχαιρωμένοι από φασίστες…
Στις 31 Αυγούστου 2012 στους Αγίους Αναργύρους, η αστυνομία καλείται να επέμβει όταν πολυμελής ομάδα εφοδιασμένη με ρόπαλα και αλυσίδες επιτίθεται εναντίον κατοικίας Πακιστανών μεταναστών, των οποίων ο τραυματισμός αποτράπηκε χάρη στην παρέμβαση των γειτόνων. Όταν οι αστυνομικές δυνάμεις (ομάδα Δέλτα) φτάνουν στο σημείο της επίθεσης, αντί να συλλάβουν τους φασίστες δράστες της επίθεσης, προχωρούν στην προσαγωγή τριών μεταναστών. Λίγες μέρες νωρίτερα στην ίδια περιοχή είχε πραγματοποιηθεί εμπρηστική επίθεση σε κατοικία τριών Πακιστανών μεταναστών, με αποτέλεσμα την πρόκληση σοβαρών εγκαυμάτων σε έναν από αυτούς.
Κατά το πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου 2012 ο γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων της «Ελληνικής Χαλυβουργίας», Νάσος Παυλάκης δέχεται απειλητικά ανώνυμα τηλεφωνήματα με απόκρυψη στο σταθερό τηλέφωνό του, με φράσεις του είδους «Να προσέχεις γιατί είσαι καλό παιδί», «Πρόσεχε τι κάνεις», «Πρόσεχε που μιλάς», «Να προσέχεις στο δρόμο που πηγαίνεις γιατί είσαι καλό παιδί και έχεις οικογένεια», «Ο αυτοκινητόδρομος είναι επικίνδυνος» κλπ. Στις 8 Αυγούστου 2012, περίπου στις 6.15 το πρωί, καθώς ο Ν. Παυλάκης κατευθυνόταν με τη μηχανή του από το Κερατσίνι προς τον τόπο δουλειάς του τη «Χαλυβουργία» μέσω της Λεωφόρου Σκαραμαγκά, στο δρόμο του βρέθηκε χυμένο «φρέσκο» πετρέλαιο και ανατράπηκε, με συνέπεια το θλαστικό τραυματισμό του… Αναγκαστικοί οι συνειρμοί με τις καταγγελίες από ταξικά εργατικά σωματεία στις 21 Ιουνίου, ότι ομάδα επιχειρηματιών της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης έχει «συνάψει σχέσεις με τη «Χρυσή Αυγή», με ανθρώπους του υποκόσμου, για την με κάθε τρόπο, εκκαθάριση της Ζώνης» από τα ταξικά σωματεία. Ενώ τον Ιανουάριο της ίδιας χρονιάς η «ΧΑ» απευθυνόταν στους εργάτες της Χαλυβουργίας Βόλου, καλώντας τους να πειθαρχήσουν στην εργοδοσία και μην απεργήσουν μαζί με τους συναδέλφους τους του Ασπρόπυργου.
“παρακράτος” εναντίον “παραεμπορίου”
Στην ανάρτηση αυτή, στις 10 Σεπτεμβρίου 2012, καταγράφονται οι τρομοκρατικές – τραμπούκικες επιθέσεις της «ΧΑ» , με επικεφαλής τους βουλευτές της Γερμενή και Μπαρμπαρούση, σε πανηγύρι στη Ραφήνα και σε λαϊκή αγορά στο Μεσολόγγι.
Το ότι «τα βίντεο δεν είναι πλέον διαθέσιμα» δεν αποτελεί πρόβλημα. Η μνήμη μας εξακολουθεί να είναι «διαθέσιμη».
Τα φασιστράκια σε νέα κατορθώματα
Στην ανάρτηση (12 Σεπτεμβρίου 2012) καταγράφεται ο εμπρησμός κουρείου με αλλοδαπό ιδιοκτήτη (κουρέα) στη Μεταμόρφωση την προηγούμενη μέρα. Η «επιχείρηση» είχε συνοδευτεί κι από τραυματισμό με μαχαίρι του Έλληνα πελάτη που έτυχε να βρίσκεται εκεί εκείνη την ώρα. Λίγες μέρες μετά, στις 17 Σεπτεμβρίου, ο βουλευτής της ΝΔ Σπυρίδων – Άδωνις Γεωργιάδης απευθύνει για το περιστατικό ερώτηση στους υπουργούς δημόσιας τάξης και εσωτερικών. Συγκεκριμένα, ενδιαφέρεται να μάθει αν ο αλλοδαπός κουρέας διέθετε άδεια…
Στην ίδια ανάρτηση καταγράφεται νέα επίθεση της «ΧΑ» κατά μεταναστών, αυτή τη φορά ως «καθάρισμα των φαναριών της Καλαμάτας».
Συνδικάτο Τροφίμων & Ποτών Ευβοίας-Βοιωτίας: Η Χρυσή Αυγή είναι στην υπηρεσία των αφεντικών
Το συνδικάτο με ανακοίνωσή του καταγγέλλει ανάμεσα σε άλλα, ότι «η επιθετικότητα», της «ΧΑ», «απέναντι στους μετανάστες είναι πρόβα τζενεράλε για το χτύπημα του οργανωμένου ταξικού κινήματος που θα αμφισβητήσει την εξουσία των τραπεζιτών, των εφοπλιστών και των βιομηχάνων. Είναι οι καινούργιοι ταγματασφαλίτες που προετοιμάζονται για να χτυπήσουν τον οργανωμένο λαό«.
Η “Χρυσή Αυγή” απέναντι στο εργατικό κίνημα
…Έτσι στα ρεπό τους από τους καθημερινούς τραμπουκισμούς, τα «κλιμάκια» του «Συνδέσμου», παίρνουν σβάρνα τα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις για φιλική κουβεντούλα με τους «επενδυτές», τους οποίους όπως λένε «τους παρακαλέσαμε αν έχουν θέσεις εργασίας, να προτιμούν Ελληνες και όχι αλλοδαπούς, τον Αχμέτ και το Χασάν». Δεν θα σταθούμε εδώ στο ότι οι «σύντροφοί» τους στη Γερμανία ή στην Αυστραλία μπορεί επίσης να «παρακαλούν» τους «επενδυτές» να προτιμούν Γερμανούς κι Αυστραλούς κι όχι «τον Μάκη και τον Σάκη»… Θα σταθούμε στο γεγονός οτι η αυτή η «παράκληση» της «Χρυσής Αυγής» προς τους «επενδυτές» συνοδεύεται από την ίδρυση «Γραφείων Ευρέσεως Εργασίας Ελλήνων» των τοπικών της οργανώσεων…
ΝΑΟΥΣΑ: Επίθεση συμμοριτών της “Χρυσής Αυγής” σε αλλοδαπούς μαθητές
Θρασύτατη επίθεση πραγματοποίησε η…γνωστή και από προηγούμενη επίθεση ομάδα ενάντια σε Αλβανούς μαθητές του ΕΠΑΛ Νάουσας στις 19 Σεπτεμβρίου 2012, ώρα 13:00.
Καθώς τα παιδιά αποχωρούσαν από το σχολείο, βρέθηκαν σε καρτέρι 15-20 φασιστών της χρυσής αυγής με τις μπλούζες και τα τατουάζ τους.
Οι ενήλικες, εξωσχολικοί και ξένοι στη Νάουσα φασίστες, άρχισαν να προκαλούν, να βρίζουν και να σπρώχνουν τα παιδιά και να φωνάζουν “αίμα-τιμή-χρυσή αυγή”. Ένα από αυτά το χτύπησαν στο χέρι και στο πρόσωπο. Έντρομοι οι μαθητές άρχισαν να τρέχουν για να ξεφύγουν απ τους διώκτες τους, οι οποίοι τα κυνήγησαν με κούρσες.
Το απύθμενο θράσος των φασιστών συνεχίστηκε και μέσα στην πόλη όταν τέσσερις χρυσαυγίτες επιτέθηκαν απρόκλητα σε δυο ακόμα Αλβανούς μαθητές στη είσοδο του πάρκου…
Εργατικό Κέντρο Λάρισας – Καταγγέλλει ομόφωνα το δουλεμπόριο που στήνει η «Χρυσή Αυγή»
«Η Διοίκηση του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Ν. Λάρισας, με ομόφωνη απόφασή της, καταγγέλλει τους τραμπούκους νεοναζί της “Χρυσής Αυγής”, που προωθούν την ίδρυση ενός καθαρά δουλεμπορικού ρατσιστικού παραμάγαζου, με την επωνυμία “γραφείο ευρέσεως εργασίας Ελλήνων”, υποκαθιστώντας το ρόλο του ΟΑΕΔ, με στόχο να εξασφαλίζουν αφ’ ενός πελατειακές σχέσεις με ανέργους και αφ’ ετέρου φτηνό εργατικό δυναμικό, χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα στους εργοδότες, καλλιεργώντας το μίσος και το ρατσισμό ανάμεσα στους εργαζόμενους, ώστε να περνά πιο εύκολα η εκμετάλλευσή τους (…)»
Θίχτηκαν οι χρυσαυγίτες γιατί τους είπαν φασίστες!
Θίχτηκαν, αλλά ας μην ήταν φασίστες.
Βίντεο – Μιχαλολιάκος: «Τα τάγματα ασφαλείας ήταν μια εθνική οργάνωση η οποία πολέμησε τον κομμουνισμό» κλπ κλπ
…Ο Σγούρδος έχει διατελέσει δημοτικός σύμβουλος και αντιδήμαρχος Αμπελακίων με δημοτικό συνδυασμό που υποστήριζε η Νέα Δημοκρατία, ενώ σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων, ο γιος του έχει σχέσεις με τη Χρυσή Αυγή.
Το ξημέρωμα του Σαββάτου, μετά το τέλος της βάρδιας, ο εργάτης ζήτησε να σχολάσει, ο Σγούρδος αρνήθηκε και του ζήτησε να σφουγγαρίσει το μαγαζί. Οπως καταγγέλλεται, ο Σγούρδος κι ο γιός του γνώριζαν ότι ο Αιγύπτιος είχε πάνω του χρήματα, που του εμπιστεύονταν οι συμπατριώτες του για να τα στείλει στην Αίγυπτο, και σκοπός τους ήταν η ληστεία. Αφού τον χαστούκισαν και τον έδεσαν, μαζί με έναν τρίτο τον μετέφεραν με το βαν του φούρνου σε στάβλο στο εξοχικό του δράστη. Εκεί τον αλυσόδεσαν σε έναν πάσσαλο, τον βασάνισαν, τον γύμνωσαν και τον απείλησαν. Συνολικά του έκλεψαν 12.000 ευρώ, από τα οποία τώρα έχουν επιστρέψει περίπου 9.000.
Όπως καταγγέλει ο Αιγύπτιος μετανάστης, τις μαρτυρίες του οποίου κατέγραψε και μεταφέρει η Ραμπάπ Χάσαν, εκπρόσωπος της αιγυπτιακής κοινότητας και διερμηνέας, οι δράστες του έλεγαν «Σε έχω δέσει όπως δένουν τις καμήλες στην Αίγυπτο», «Είναι η τελευταία σου μέρα, θα σε θάψω εκεί που είσαι». Κατά τη διάρκεια των βασανισμών, που διήρκεσαν ώς τα χαράματα της Κυριακής έπιναν, έτρωγαν κι άλλαζαν βάρδιες, ενώ σε κάποια στιγμή συμμετείχε τέταρτο άτομο. Οταν για λίγο αφέθηκε μόνος, ο Αιγύπτιος κατάφερε να δραπετεύσει και σύρθηκε αλυσοδεμένος μέχρι το σημείο που βρέθηκε από κατοίκους το πρωί της Κυριακής…
ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΑΘΗΝΑΣ Ανακοίνωση για τις αντεργατικές ενέργειες της «Χρυσής Αυγής»
“Λάθος πόρτα χτύπησαν τα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής που προσπάθησαν “νταβατζηλίδικα” να πλασάρουν φθηνούς εργάτες σε υπεργολάβο σε οικοδομή στην Καλλιθέα. Προειδοποιούμε τους νοσταλγούς του Χίτλερ και του ναζισμού να μην ξαναεπιχειρήσουν να απειλήσουν κανένα οικοδόμο, γιατί θα βρουν απέναντί τους το Συνδικάτο και όλους τους οικοδόμους Ελληνες και μετανάστες. Τα νταηλίκια τους δεν περνάνε εδώ. (…) Δε θα επιτρέψουμε σε κανέναν φασίστα, σε κανένα μηχανισμό του συστήματος να χύσει το δηλητήριο του ρατσισμού μέσα στους εργάτες για να αθωώσει το καπιταλιστικό σύστημα.”
“ΧΑ” για πρόταση νόμου του ΚΚΕ: από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα
Ο βουλευτής Παναγιώταρος τόνισε μεταξύ άλλων τα εξής: «Τελειώνετε πουστράκια, άντε κωλομπήχτες , μαλάκες ηθοποιοί του κώλου, ε μαλάκες ηθοποιοί του κώλου, κοίτα πουτανάκι έρχεται η ώρα σου, ολονών, τράβα ρε τράβα, !@# αφού σας τα γαμάνε που σας τα γαμάνε οι πακιστανοί, αδερφές ξεσκισμένες, γαμημένες αλβανικές κωλοτρυπίδες, ε γαμημένες αλβανικές κωλοτρυπίδες».
7 Νοεμβρίου 2012 – επίθεση τραμπούκων της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής σε μέλη της ΚΝΕ έξω από το ΕΠΑΛ Λαγκαδά όπου καλούσαν τους μαθητές να συμμετέχουν στη σημερινή απεργία και στις συγκεντρώσεις. Η ομάδα των φασιστοειδών, με επικεφαλής γνωστά στελέχη μπράβους της Χρυσής Αυγής Διχταπανίδη και Παναγιωτίδη, αρχικά με βρισιές και απειλές επιχείρησαν να τρομοκρατήσουν και να διώξουν τα μέλη της ΚΝΕ. Όταν διαπίστωσαν ότι η τρομοκρατία δεν είχε αποτέλεσμα επιτέθηκαν με γροθιές και ρόπαλα.
Η συμμορία όμως της Χρυσής Αυγής πήρε την κατάλληλη απάντηση καθώς προς βοήθεια των μελών της ΚΝΕ έσπευσαν απεργοί εργάτες από το εργοστάσιο της ΑΓΝΟ. Οι απεργοί εργάτες κατάφεραν και πήραν από τους μπράβους της Χρυσής Αυγής τα ρόπαλα, δύο ξύλινα και ένα μηχανικό, παρότι αυτοί έβγαλαν μαχαίρια…
Ένωση Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ηρακλείου: Δεν θα ανεχτούμε την χρυσαυγίτικη τρομοκρατία
«…το απόγευμα του Σαββάτου (10 Νοεμβρίου 2012), χρυσαυγίτης εργαζόμενος γρονθοκόπησε εργαζόμενο μετανάστη, μέλος του σωματείου μας, με την κραυγαλέα ανοχή του εργοδηγού της βάρδιας. Με παρέμβαση μελών του σωματείου της βάρδιας η παραγωγή πάγωσε και ο χρυσαυγίτης απομονώθηκε. Άμεσα κινητοποιήθηκε το ΔΣ του σωματείου στον χώρο, όπου έγινε γενική συνέλευση των εργαζόμενων. Ομόφωνα καταδικάστηκε το περιστατικό και έγινε ομόφωνα δεκτό το ψήφισμα του σωματείου για τον ρόλο και τον χαρακτήρα της χρυσής αυγής απέναντι στον εργαζόμενο λαό και το κίνημά του, το οποίο επισυνάπτουμε.
Σημειώνουμε πως κατά την διάρκεια του σκληρού τετράμηνου απεργιακού αγώνα των εργαζομένων της Ανακύκλωσης, ο συγκεκριμένος χρυσαυγίτης εμφανιζόταν στην απεργιακή φρουρά με τα διακριτικά της συμμορίας του, κραδαίνοντας μαχαίρι, σε μια προσπάθεια να τρομοκρατήσει τους απεργούς. Κάτι που συνέχισε και μέσα στο εργοστάσιο, πάλι με την ανοχή του εργοδηγού…»
Έπιασε τόπο η ερώτηση της “ΧΑ” στη βουλή
Το πρωί της Παρασκευής (30 Νοεμβρίου 2012), τα ΜΑΤ μπούκαραν στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και συνέλαβαν 11 απεργούς εργολαβικούς εργαζόμενους… η Χρυσή Αυγή με Ερώτησή της στη Βουλή από τις 23 Νοέμβρη είχε ζητήσει «να κινητοποιηθούν οι αρμόδιοι μηχανισμοί του κράτους ώστε να πάψει το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο να θυμίζει χωματερή και να προστατευθεί η υγεία των ανθρώπων», καθώς επίσης και «να προβεί άμεσα στη σύλληψη των ατόμων που διαπράττουν καθημερινά σωρεία ποινικών αδικημάτων». Σε Ερώτηση, που κατέθεσε ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Αντώνης Γρέγος προς τους υπουργούς Παιδείας και Δημόσιας Τάξης, αναφέρει ότι «η απεργία για χρονικό διάστημα πάνω από δύο μήνες των εργολαβικών υπαλλήλων καθαριότητας έχει οδηγήσει σε σωρούς απορριμμάτων που πνίγουν τους χώρους του ιδρύματος και είναι άκρως επικίνδυνοι για τη δημόσια υγεία».
τσάτσοι των αφεντικών – δήμιοι του λαού οι χρυσαλήτες
Μεροκάματο 14 ευρώ προτείνουν οι ναζιστές – «…Πέμπτον, όσον αφορά τους ανέργους που επιδοτεί ο ΟΑΕΔ, αυτοί να παρέχουν τις υπηρεσίες τους σε θέσεις του δημοσίου τομέα, προκειμένου να μειωθεί το κόστος λειτουργίας του..» – Μία ακόμα από τις προτάσεις του ναζιστικού μορφώματος Χρυσή Αυγή όπως κατατέθηκε στη συζήτηση για τον κρατικό προϋπολογισμό, στις 8 Νοέμβρη (2012), από το βουλευτή της Γ. Γερμενή με το παρατσούκλι «Καιάδας». (…) Η πρότασή τους οδηγεί στη δημιουργία ενός εργατικού δυναμικού που θα δουλεύει οκτώ και παραπάνω ώρες τη μέρα, μόνο με μια στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και χωρίς ένσημα, με μόλις 14,4 ευρώ τη μέρα! Η επόμενη πρόταση των ναζιστών θα είναι να δίνουν στους εργάτες αντί για λεφτά μια κούπα χυλό!…»
επικίνδυνες “χρυσαυγίτικες” προκλήσεις
“Το δηλητήριο του διχασμού χριστιανών και μουσουλμάνων έχυσαν τα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής που ταξίδεψαν από διάφορες περιοχές της χώρας, για να παραβρεθούν στα εγκαίνια των γραφείων τους σε Ξάνθη, Κομοτηνή και Αλεξανδρούπολη, που έγιναν το Σαββατοκύριακο (8/9 Δεκεμβρίου 2012).
Στην Κομοτηνή, με επικεφαλής 8 βουλευτές της Χρυσής Αυγής, πραγματοποίησαν πορεία στις γειτονιές της μουσουλμανικής μειονότητας φωνάζοντας εμπρηστικά και υβριστικά συνθήματα. Οι φασίστες της Χρυσής Αυγής αποκαλούσαν «μούλους» και «Μογγόλους» τους μουσουλμάνους εργάτες, επιστήμονες και μικρούς ΕΒΕ και φώναζαν «Έξω οι Τούρκοι από τη Θράκη».
Στη διάρκεια της παραμονής τους στην Κομοτηνή, υπό το βλέμμα της αστυνομίας, επιτέθηκαν σε διαδηλωτές που αντιδρούσαν στην παρουσία τους, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί μία φοιτήτρια και να οδηγηθεί στο νοσοκομείο. Λίγο αργότερα κόμπαζαν οι βουλευτές τους ότι «τους δόθηκε η δυνατότητα να προπονηθούν».
Επιπλέον, προπηλάκισαν τη δημοσιογράφο Όλγα Τσιούλφα. Σύμφωνα με καταγγελία της ίδιας, ο βουλευτής Αρτέμης Ματθαιόπουλος απαίτησε να του δείξει τη δημοσιογραφική της ταυτότητα και να σβήσει τις φωτογραφίες που είχε τραβήξει. Όταν αυτή αρνήθηκε, βρέθηκε περικυκλωμένη από μια ομάδα χρυσαυγιτών που φορούσαν κράνη, κουκούλες και κράταγαν γκλομπ.”
Δολοφονική επίθεση εις βάρος του Δ.Στρατούλη από μέλη της Χρυσής Αυγής καταγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ
Αγρια δολοφονική επίθεση εις βάρος του Δημήτρη Στρατούλη από μέλη της Χρυσής Αυγής το απόγευμα της Κυριακής (16 Δεκεμβρίου 2012) καταγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Σύμφωνα με τις καταγγελίες, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δέχθηκε χτυπήματα στο κεφάλι έξω από το χώρο του Ολυμπιακού Σταδίου, στη διάρκεια του ημιχρόνου ποδοσφαιρικού αγώνα (ΑΕΚ – Ατρόμητος).
Όπως καταγγέλλεται, τρία άτομα, μόλις αναγνώρισαν τον Δ.Στρατούλη, δήλωσαν ότι είναι μέλη της Χρυσής Αυγής και του είπαν: «Τώρα θα σε σκοτώσουμε»…
αυγούλα μου, χαιρετίσματα Νο 2 (η μπαλτακειάδα)
Δημοσιεύθηκε: 2014/04/05 Filed under: Uncategorized | Tags: φασισμός, χρυσή αυγή, ΣΥΡΙΖΑ, αστισμός ΣχολιάστεΤο ότι οι ψήφοι της «ΧΑ» αποτέλεσαν κίνητρο για την κυβέρνηση ώστε να ανάψει το πράσινο φως στην «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» για τη δίωξη των χιτλερίσκων της, αντανακλά μικρό μόνο μέρος της πραγματικότητας. Άλλωστε οι ψήφοι της «ΧΑ» αποτελούσαν για τη ΝΔ «κίνητρο» και πριν ανάψει το «πράσινο φως». Πολύ απλά, δεν καθορίζει το κίνητρο της ψηφοθηρίας τις γενικές επιλογές των αστικών επιτελείων, αλλά καθορίζεται από αυτές, προσαρμόζεται σε αυτές έτσι ώστε να αξιοποιούνται τα κάθε φορά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους (τα άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο ευνοϊκά) προκειμένου να μεταφραστούν σε εκλογική δύναμη.
Ως προς το υπόλοιπο μέρος της πραγματικότητας πρέπει να θυμηθούμε το πώς εκφράστηκαν με τη δραστηριότητα της «ΧΑ» οι αναβαθμισμένες φιλοδοξίες της (και το «της» προφανώς δεν περιορίζεται στα στενά όρια του οργανωτικού της μηχανισμού), όταν στην αρχή της τρέχουσας «σχολικής χρονιάς», τον Σεπτέμβριο του ’13, οι δολοφονικές – τρομοκρατικές εκστρατείες της σε βάρος κυρίως μεταναστών έδωσαν τη θέση τους στο «ανώτερο» στάδιο των δολοφονικών επιθέσεων κατά των αγωνιστών του ταξικού εργατικού κινήματος πρώτα (μια υπόθεση που παρά λίγο να περάσει στα ψιλά σαν ασήμαντο επεισόδιο μεταξύ «συμψηφιζόμενων» πολιτικών «άκρων»), και στη συνέχεια μετά από 6 μέρες στο «στάδιο» της οργανωμένης και εν ψυχρώ δολοφονίας του Παύλου Φύσσα. Που κι αυτή θα μπορούσε να περάσει στα ψιλά σαν «βία καταδικαστέα από όπου κι αν προέρχεται» και εν προκειμένω σαν βία προερχόμενη από καυγά για το ποδόσφαιρο, από καυγά μεταξύ «περιθωριακών» και τα λοιπά.
Έτυχε όμως να συλληφθεί ο Ρουπακιάς από τους αστυνομικούς – θεατές του επεισοδίου («έ όχι και μαχαίρι» – όταν το μαχαίρι είχε ήδη βυθιστεί στην καρδιά), κι από εκεί και πέρα τα πράγματα ακολούθησαν τροπή διαφορετική από την αναμενόμενη σύμφωνα με την ως τότε «ρουτίνα».
Η κατακραυγή για τη δράση της ναζιστικής συμμορίας, που εκδηλώθηκε οργανωμένα και με διάρκεια, δεν στόχευε μόνο την «ΧΑ» αλλά συνολικά τα αστικό κράτος και το καθεστώς της εκμετάλλευσης, των οποίων ο πολιτικός διαχειριστής δηλαδή η κυβέρνηση έπρεπε τώρα να υπολογίσει μια φθορά που δεν περιοριζόταν μόνο σε ψήφους, μια φθορά που δεν ήταν μόνο «δική της» αλλά της συνολικής «τάξης» που διαχειρίζεται, μια φθορά μη-εντάξιμη σε εναλλακτικά σχέδια αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού, μια φθορά που στη «διαχείρισή» της μόνο συμπληρωματικά θα μπορούσε να εντάσσονται σχεδιασμοί σχετικοί με τις ψήφους της «ΧΑ» και την οικειοποίησή τους από τη ΝΔ. Δεν έχουν λοιπόν επ’ αυτού καμία παραπάνω σημασία οι «προσωπικές», οι «εσωτερικές», οι «κρυφές» και «μικροπολιτικές» σκέψεις των υπουργών της κυβέρνησης τη στιγμή που εκ μέρους της διαβιβάζονταν στη «δικαιοσύνη» οι δεκάδες συγκεντρωμένοι φάκελοι υποθέσεων σχετικών με την εγκληματική δραστηριότητα της «ΧΑ».
Όλα τα άλλα, αυτά που είπε ο Μπαλτάκος στον Κασιδιάρη κι αυτά που είπε ο Κασιδιάρης στον Μπαλτάκο, αποκαλύπτουν σαν μέγεθος αντίληψης ένα μέγεθος αντίληψης αντίστοιχο με αυτό που μπορεί να έχει μια αμοιβάδα για το γενικό οικοσύστημα μέσα στο οποίο ζει. Άλλωστε αυτό είναι και το μέσο μέγεθος αντίληψης που διακρίνει τον αστικό πολιτικό κόσμο, για τον οποίο τα αίτια του κάθε τι εξαντλούνται στο τι είπε ο ένας στον άλλο στο σαλόνι ή στο γραφείο του τρίτου ή στο εστιαστόριο που γευματίζανε, στο τηλεφώνημα του χ ή του ψ παράγοντα με επιρροή γύρω από την α ή τη β εργολαβία, στον ακριβή αριθμό των εκατοντάδων σελίδων ενός ακόμα αντιλαϊκού νομοσχεδίου που πρέπει να ψηφίσουνε χωρίς να προλαβαίνουν να το διαβάσουν, στην αναζήτηση και την προβολή του όποιου πρόστυχου προσχήματος μπορεί να συγκαλύψει τα πραγματικά κίνητρα της πολιτικής τους, στην προσωπική πολιτική καριέρα του καθενός στην οποία υποτάσσεται όλη η λογική και όλα του τα συναισθήματα, σε μια ατελείωτη αλληλουχία ιψενικών πολιτικών τριγώνων χάρη στα οποία η ενασχόλησή τους με «τα κοινά» αποκτά τουλάχιστον συναρπαστική όψη, στην αβυσσαλέα τους περιφρόνηση για το λαό συνδυασμένη με το φόβο ότι μπορεί να πάρει τη ζωή του στα χέρια του, σε ένα ατελείωτο αλληλοψιθύρισμα αλληλοσυμπληρούμενων και αλληλοαντικρουόμενων σκοπιμοτήτων συμφερόντων και συσχετισμών…
Έτσι ψιθυριστά μιλούσε με τον Κασιδιάρη κι ο Μπαλτάκος για όλο αυτό το ανούσιο «σου ‘πα μου πες» με τον Σαμαρά, τον Δένδια, τον Αθανασίου κλπ, έχοντας στο τέλος αυτής της γεμάτης αδρεναλίνη και συνωμοσία συνομιλίας προσθέσει ένα ακόμα «σου ‘πα μου πες» στο προσωπικό του βιογραφικό – το οποίο αυτό «σου ‘πα μου πες» (ποιος ξέρει;) ίσως κάποτε να το έγραφε η ιστορία με ολόχρυσα γράμματα στις δέλτους της, ίσως και κάποιος σπουδαίος σκηνοθέτης να το έκανε και ταινία, ένα πολιτικό θρίλερ που θα καθήλωνε τους θεατές στα καθίσματά τους.
Αντ’ αυτών βέβαια δηλώνει τώρα ότι το όλο θέμα αποσκοπούσε στην «απαλλαγή του από τις πιέσεις». Μόνο που το να δέχεται κανείς τέτοιου είδους πιέσεις είναι αδύνατον αν προηγουμένως δεν έχει δώσει δικαιώματα, και εν προκειμένω προφανώς όχι δικαιώματα ιδιωτικού τύπου. Με άλλα λόγια, όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες. Τον καθένα με τη σειρά του.
Ας το προσέξει αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ (με αυτό το πλευρό να κοιμάσαι) σε ό,τι αφορά το δικό του ανακάτεμα με τα πίτουρα της αστικής διαχείρισης. Eπ’ αυτού βέβαια καθόλου «ενθαρρυντικό» το δείγμα γραφής της «Αυγής», με το οποίο πιάνει θέση στην πράσινη τσόχα των αστικών συσχετισμών για ένα σεμέν ντε φερ του είδους «ποιος κόβει ψήφους από ποιον και υπέρ τίνος» και ανοίγει το «χαρτί» της παραίτησης των Δένδια – Αθανασίου με την κατηγορία -λίγο πολύ- ότι πραγματικός σκοπός της παραπομπής της «ΧΑ» στη δικαιοσύνη δεν ήταν η «πρεμούρα του συστήματος» να «θέσει την εγκληματική δράση της νεοναζιστικής οργάνωσης ενώπιον του νόμου, αλλά να πάρει τις ψήφους της «με απώτερο σκοπό την επικράτησή του» [του «συστήματος»…] έναντι του ΣΥΡΙΖΑ (…) δηλαδή, είναι να βάλει φραγμό στη διακυβέρνηση της χώρας από την Αριστερά». Σχέδιο μάλιστα «στην ουσία παρακρατικό», κατά την εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ας απαντήσει κάποιος: Προέρχεται μήπως από προκατάληψη κατά του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί μήπως παρερμηνεία των παραπάνω, το συμπέρασμα ότι σύμφωνα με την «Αυγή» η ποινική δίωξη κατά των φυρερίσκων της «ΧΑ» για την εγκληματική της δραστηριότητα αποτελεί υλοποίηση «παρακρατικού σχεδίου»;
«Ταυτόχρονα, όμως, πρέπει να τεθεί ενώπιον του νόμου η Χρυσή Αυγή για την εγκληματική της δράση», σπεύδει να συμπληρώσει η «Αυγή».
Συμπέρασμα: «Να τεθεί η ΧΑ ενώπιον του νόμου», όχι όμως σε βάρος της εκλογικής της δύναμης, να «τεθεί» αλλά χωρίς να θίγεται η εκλογική της δύναμη και χωρίς να ευνοείται εκλογικά η ΝΔ (το «σύστημα») σε βάρος της «ΧΑ». Δεν διευκρινίζει η «Αυγή» το πρακτικό μέρος αυτής της συνταγής, όμως όποιο κι αν είναι αυτό το πρακτικό μέρος, σε ποιο άλλο συμπέρασμα μπορούν να οδηγήσουν οι θέσεις της πέρα από το ότι, σύφωνα με αυτές, η «διακυβέρνηση της χώρας από την Αριστερά» απαιτεί μια εκλογικά ισχυρή διωκώμενη εγκληματική νεοναζιστική «ΧΑ»;
Να «τεθεί [μεν] η εγκληματική δράση της νεοναζιστικής οργάνωσης ενώπιον του νόμου», θέλει η «Αυγή», πλην όμως με τρόπο κατά τον οποίο τις πολύτιμες ψήφους της δεν θα τις οικειοποιηθεί αυτό που η «Αυγή» ονομάζει «το σύστημα», από το οποίο προφανώς η «ΧΑ» είναι (κατά την «Αυγή») κάτι το διαφορετικό…
Μια εκλογικά ισχυρή «ΧΑ» για χάρη της «διακυβέρνησης της χώρας από την Αριστερά»: Αυτό δεν θα ήταν «στην ουσία παρακρατικό» κατά την «Αυγή» του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι διαφορετικά πώς οι εκπρόσωποί του στα πάνελ θα πιπιλάνε την ιερή καραμέλα τους για το δεύτερο γύρο των τοπικών εκλογών: «και τι θα κάνετε τότε αν τη δημαρχία διεκδικεί η ΧΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ»; Μη φάτε, θα σφάξουμε γλάρο.
Τόση φτήνια, τόσος επικίνδυνος τυχιοδιωκτισμός, τόσο ανακάτωμα με τα πίτουρα.
Προκατάληψη; Παρερμηνεία;
αυγούλα μου, χαιρετίσματα (Νο 1)
πηγη βίντεο με το προ 2 μήνων ρεπορτάζ: fadomduck2
ΚΟ Περάματος ΚΚΕ: Καταγγέλλει την παραχώρηση αίθουσας στη Χρυσή Αυγή από τη δημοτική αρχή
Δημοσιεύθηκε: 2014/04/05 Filed under: Uncategorized | Tags: φασισμός, χρυσή αυγή, ΚΚΕ, εργατικό κίνημα, λαϊκό κίνημα Σχολιάστε
Στην παραχώρηση της αίθουσας του Δημοτικού Συμβουλίου Περάματος στη φασιστική Χρυσή Αυγή, προκειμένου να πραγματοποιήσει συγκέντρωση σήμερα [χθες] Παρασκευή, προχώρησε η δημοτική αρχή και ο δήμαρχος της πόλης (με τη ΝΔ) Παντελής Ζουμπούλης.
Την απόφαση καταγγέλλει με ανακοίνωσή της η ΚΟ Περάματος του ΚΚΕ. Η ανακοίνωση αναφέρει:
«Καταγγέλλουμε την Δημοτική Αρχή (ΝΔ), το Δήμαρχο και τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου, για την προκλητική – κατάπτυστη για όλο το λαό του Περάματος, παραχώρηση της αίθουσας του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης μας στην φασιστική – εγκληματική Χρυσή Αυγή την Παρασκευή 4 Απρίλη 2014.
Καταγγέλλουμε την αντικομμουνιστική δήλωση του Δημάρχου της πόλης μπροστά σε εργαζόμενους που προέβησαν σε διαμαρτυρία μόλις ενημερώθηκαν: «Όπως δίνω την πλατεία στο ΚΚΕ, έτσι παραχωρώ την αίθουσα στην Χρυσή Αυγή».
Ιδού η κατάντια της «ανεξάρτητης» Δημοτικής Αρχής της πόλης μας!!! Δεν διστάζει να ταυτίσει τους κομμουνιστές με τους φασίστες. Αντίθετα ταυτίζει τους αγωνιστές με τους δολοφόνους, διαστρεβλώνει με τον πιο χυδαίο τρόπο τους αντιφασιστικούς αγώνες του λαού μας, προσβάλλει τη μνήμη των εκατοντάδων αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, αθωώνει τα εγκλήματα του φασισμού. Οι πολιτικοί τους πρόγονοι ήταν οι ταγματασφαλίτες που δολοφόνησαν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πατριώτες.
Δεν διστάζει να θέλει να «φιλοξενήσει» στην εργατούπολη του Περάματος με τους εκατοντάδες ανέργους, τα τσιράκια των εφοπλιστών και των πάσης φύσεως εργοδοτών, που με δική τους εντολή προχώρησαν πριν από λίγο καιρό στο εγκληματικό χτύπημα ταξικών συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, μελών του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Δεν διστάζουν να αφήσουν τους φασίστες – δολοφόνους της Χρυσής Αυγής να πατήσουν το πόδι τους σε εργατοσυνοικίες του Πειραιά, όπου δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας και ξυλοκοπήθηκαν άγρια οικονομικοί μετανάστες.
Η Δημοτική Αρχή προκειμένου να υφαρπάξει κάποια «ψηφαλάκια», δεν διστάζει να αθωώνει την εγκληματική συμμορία της ΧΑ.
Συνάδελφοι, εργαζόμενοι, άνεργοι του Περάματος, νέοι και νέες
Η ΧΑ είναι γέννημα θρέμμα του συστήματος, λακέδες του κεφαλαίου. Κυνηγάνε τους φτωχούς και υπερασπίζουν τους εφοπλιστές.
Ειδικά στην πόλη μας οι εργοδότες τους χρησιμοποιούν για να χτυπήσουν ακόμη παραπάνω τα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα, να στήσουν αντισωματείο στη Ζώνη που θα έχει βασικό μέλημά του να χτυπά τους εργαζομένους και να υπηρετεί τα συμφέροντα της εργοδοσίας.
Καλούμε τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους νέους της πόλης μας, να απομονώσουν τους δολοφόνους – ναζί της ΧΑ. Είναι εγκληματίες. Να πληρώσουν με το νόμο, πιο πολύ με την απομόνωση τους από το λαό.
Στις εκλογές του Μάη «να πατώσουν» στις εργατικές λαϊκές συνοικίες.
Ο λαός του Περάματος να τους μαυρίσει και να ενισχύσει αποφασιστικά – μαζικά τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ στις ευρωεκλογές, τις περιφερειακές και τοπικές εκλογές».
Την απόφαση του δήμου καταγγέλλουν επίσης η ‘Ενωση Γονέων Περάματος, ο Σύλλογος Εργαζομένων δήμου Περάματος και τα σωματεία της Ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης.
διέξοδος 
