τεχνολογικά θαύματα

Κάποτε, στα δύσκολα και σκληρά χρόνια του «ψυχρού πολέμου», οι επιστήμονες της ΝΑΣΑ προβληματίστηκαν με το δυσεπίλυτο πρόβλημα των συνεπειών που είχε η έλλειψη βαρύτητας στα γνωστά μας στυλό μιας χρήσης, με τα οποία εξοπλίζονταν οι αστροναύτες για τις χειρόγραφες σημειώσεις τους στις επανδρωμένες διαστημικές αποστολές. Η έλλειψη βαρύτητας επιδρούσε στον σωλήνα μελανώσεως των στυλό, ούτως ώστε το μελάνι να «αιωρείται» τρόπον τινά στο εσωτερικό του και να διακόπτεται έτσι η ομαλή ροή του προς την περιστρεφόμενη μπίλια της αιχμής, με αποτέλεσμα την αχρήστευση του συστήματος γραφής. Οι κατευθύνσεις των επιτελών της ΝΑΣΑ κινήθηκαν προς δυο κατευθύνσεις: Αφενός, προς την κατεύθυνση της κατασκευής μιας περίπλοκης υδραυλικής συσκευής, που θα ασκούσε την κατάλληλη πίεση στην μελάνη και θα αποκαθιστούσε την ομαλότητα της ροής της. Αφετέρου, προς την κατεύθυνση της βιομηχανικής κατασκοπίας: Οι μυστικοί πράκτορες των Ηνωμένων Πολιτειών επιφορτίστηκαν με το δύσκολο και επικίνδυνο καθήκον, να εξακριβώσουν  τις σοβιετικές μεθόδους γραφής υπό συνθήκες έλλειψης βαρύτητας στον διαστημικό σταθμό «ΜΙΡ». Οι δυο επιχειρήσεις εκτυλίχθηκαν παράλληλα. Έτσι, την στιγμή που στους θαλάμους τεχνητής έλλειψης βαρύτητας της ΝΑΣΑ διεξάγονταν οι τελικές δοκιμές της νέας υδραυλικής γραφοσυσκευής της ΝΑΣΑ, αξίας εκατομμυρίων δοαλαρίων, κατέφθαναν και οι πληροφορίες των πρακτόρων της αμερικανικής αντικατασκοπίας. Η αποκωδικοποίηση των μηνυμάτων τους επιβεβαίωσε αυτό που πάντοτε υποψιάζονταν τα επιστημονικά στελέχη των ΗΠΑ για το υποδεέστερο τεχνολογικό επίπεδο της «ερυθράς άρκτου»: Τα συμπεράσματα του πολιτειακού δικτύου  πληροφοριακών κόμβων στην Μόσχα, συνέκλιναν χωρίς εξαίρεση στην αναμφίβολη διαπίστωση ότι οι σοβιετικοί κοσμοναύτες κατά την παραμονή τους στον διαστημικό σταθμό ΜΙΡ δεν χρησιμοποιούν στυλό αλλά μολύβι.  [*]

***

Οι νεώτεροι ούτε που θα τη θυμούνται την εποχή της μανιβέλας.

Εκείνη την μακρινή εποχή, όπου ο άνθρωπος ήταν υποταγμένος στον μόχθο της άχαρης και μονότονης χειρονακτικής προσπάθειας και για ν’ ανοίξει το παράθυρο του αυτοκινήτου  υποχρεωνόταν να γυρίζει τη μανιβέλα και ξανά το ίδιο για να κλείσει το παράθυρο, έτσι που μετά από μια διαδρομή με τους ±100 «ίππους» του τετρατρόχου του έφτανε στον προορισμό του σωστό σωματικό ράκος…

Ώσπου μια τεχνολογική επανάσταση μετέτρεψε το ανοιγοκλείσιμο των παραθύρων στην ξεκούραστη, ευχάριστη και δημιουργική ασχολία που όλοι γνωρίζουμε. Πια αρκεί το απαλό πάτημα ή ακόμα και το απλό άγγιγμα ενός κουμπιού και το παράθυρο ανοίγει. Ακόμα ένα άγγιγμα και το παράθυρο κλείνει!

*

Πόσο πολύ, στ’ αλήθεια, αυτή η τεχνολογική επανάσταση εξαφάνισε τον χειρονακτικό μόχθο από το άνοιγμα και το κλείσιμο των παραθύρων του αυτοκινήτου, πόσο πολύ μετέτρεψε το ανοιγοκλείσιμό τους σε ευχάριστη και δημιουργική ασχολία…

Και πόσο πολύ γέμισε τον τόπο με αυτοκίνητα που τα παράθυρά τους δεν ανοίγουν πια, γιατί όταν ο ηλεκτρικός μηχανισμός χαλάει μένεις με μονίμως κλειστό παράθυρο, μέχρι από το σύνολο των ιεραρχημένων αναγκών σου να σου περισσέψουν 150 ευρώ για να τον αντικαταστήσεις, τη στιγμή που θα μπορούσες με 5 ευρώ να επιδιορθώσεις τη χαλασμένη χειροκίνητη μανιβέλα…

Και σε τι ανώτατα ύψη απόλαυσης και δημιουργικότητας μπορεί να φτάσει η ασχολία του ανοιγοκλεισίματος των παραθύρων στο μέλλον, όταν κι αυτός ο «χειροκίνητος» μηχανισμός του πλήκτρου ή της  αφής θα δώσει τη θέση του στο αυτόματο ανοιγοκλείσιμο των παραθύρων με νοητικές εντολές…

Εν προκειμένω, οι προθέσεις των επιστημόνων, που διεξάγουν έρευνες σχετικές με την αναγνώριση νοητικών σημάτων και τη μετατροπή τους σε «κείμενο», επικεντρώνονται στη διευκόλυνση της επικοινωνίας ασθενών με σοβαρές αναπηρίες. Είναι όμως γνωστή και πολλαπλά αποδεδειγμένη η ριζική διάσταση  μεταξύ των τεχνολογικών εφαρμογών που οραματίζονται οι αφοσιωμένοι επιστήμονες και των εφαρμογών που επιφυλάσσει στα επιτεύγματά τους η εξουσία του καπιταλιστικού κέρδους.  Το καπιταλιστικό κέρδος θα προτιμούσε π.χ. να μεταχειριστεί (για ακόμη μια φορά) σαν «ασθενείς με σοβαρές αναπηρίες» τους οδηγούς των αυτοκινήτων και να τους ξανα-απαλλάξει από τον «μόχθο» και την «μονοτονία» αντικαθιστώντας το πάτημα ενός κουμπιού με την «ευχάριστη και δημιουργική» ασχολία των νοητικών εντολών: «παράθυρο άνοιξε!», «παράθυρο κλείσε!». Και η καπιταλιστική εξουσία,  από κοντά, θα «πουλούσε» αυτή την «απίθανη διευκόλυνση της καθημερινής ζωής», για να εισπράξει σε αντάλλαγμα  νέες δυνατότητες ασφυκτικής επιτήρησης του ανθρώπου ως τις νοητικές λειτουργίες του. Πάντοτε «για το καλό του»!

*

Προς το παρόν και για την ώρα, το ζήτημα με τα παράθυρα θα ήταν απλώς χαριτωμένο αν σου περισσεύανε τα 150 ευρώ (και αν, στην πραγματικότητα, περίσσευε και από την κοινωνία ένα τέτοιο αξιακό μέγεθος δαπανώμενο για ν’ ανοιγοκλείνουν τα παράθυρα των αυτοκινήτων)… Και αν, επίσης, ο βαθμός της κοινωνικής απονάρκωσης δεν είχε φτάσει στο σημείο, ώστε π.χ. να υπάρχουν εργαζόμενοι πρόθυμοι να εμφυτεύσουν εθελοντικά  στο  δάχτυλό τους ένα μικροτσίπ, προκειμένου να «απελευθερωθεί» από τον «μόχθο» και την «βαριά χειρωνακτική δραστηριότητα» και να μετατραπεί σε «εύκολη, ευχάριστη και δημιουργική» η ασχολία του ανοίγματος της πόρτας του γραφείου τους  ή της αγοράς καφέ από το αυτόματο μηχάνημα της εταιρείας.

Απλές και ευχάριστες «καινοτομίες» («καθαγιασμένες» μάλιστα σε άλλες περιπτώσεις, όπως στο «επίκαιρο» όνομα της «υγείας»), που σέρνουν πίσω τους την εγκαθίδρυση όλων των μηχανισμών της εξατομικευμένης κρατικής-κοινωνικής επιτήρησης, στους στόχους των οποίων και συγκλίνει επιτελικά ένα πλήθος εφαρμογών της τεχνολογίας (βιοτεχνολογία, γενετική μηχανική, ψηφιακά μέσα, τεχνητή νοημοσύνη, ρομποτική κ.ά.), σε συνδυασμό με εφαρμογές των «επιστημών του ανθρώπου» που σχετίζονται με την συμπεριφορά, την επικοινωνία κ.ά.

Όπως, πολύμορφα, στον ίδιο στόχο συγκλίνουν και «εφαρμογές» της κυρίαρχης  ιδεολογίας, που αποσκοπούν στην εξάλειψη κάθε φυσικού μέτρου και δεσμού σε σχέση με την κοινωνικότητα, στην εξομοίωσή τους μέσα σ’ ένα φαινομενικό λογικό «μηδέν», και συμβάλλουν στις ιδεολογικές προϋποθέσεις αποδοχής του «κάθε τι» από την κοινωνική συνείδηση, δηλαδή στις ιδεολογικές προϋποθέσεις αποδοχής της γενικής ατομικής χειραγωγησιμότητας.

***

Πόσο ξεκούραστα, δημιουργικά, απολαυστικά, θα λειτουργούν στο «φανταστικό» μέλλον οι  συσκευές αναγνώρισης σκέψης διασυνδεμένες με έναν κεντρικό server, ικανό να αναγνωρίζει τις εσωτερικές μας ανησυχίες, επιθυμίες κλπ, ικανό «διαδραστικά» να τους δίνει αυτόματες «νοητικές» απαντήσεις, ικανό να μας προσφέρει «νοητικές» διαφημίσεις, άλλες «προτάσεις» και μια ολόκληρη σειρά «επιλογών», πάντοτε προσαρμοσμένες στο «νοητικό προφίλ» μας και πάντοτε «συνιστώμενες για εμάς ατομικά».

Και πάντα σε συμμόρφωση προς τη νόμιμη κρατική και εταιρική «πολιτική προστασίας των προσωπικών δεδομένων», την οποία για να την «αποδεχτούμε πριν συνεχίσουμε» πρέπει απλώς να σκεφτούμε «ΟΚ»… Πόσο απαλλαγμένη από σωματικό μόχθο, πόσο δημιουργική και πόσο απαλλαγμένη από εκτελεστικότητα, πόσο πνευματική, δημιουργική, ευχάριστη ως ασχολία, το να «σκέφτεσαι ΟΚ» (ή οτιδήποτε άλλο σου ζητάνε ή σου υπαγορεύουν έως το επίπεδο των νοητικών αντανακλαστικών) «προτού συνεχίσεις» και «για να συνεχίσεις»…

Error! Πριν συνεχίσετε πρέπει να κάνετε reboot. Για να συνεχίσετε σκεφτείτε ΟΚ.

=========================================================================

[*] Επείγουσα προσθήκη, περ. μια ώρα μετά τη δημοσίευση: Για την αφήγηση σχετικά με το διαστημικό στυλό κλπ, δεν αναφέρεται «πηγή» γιατί όπως μάλλον είναι προφανές, πρόκειται απλώς για ανέκδοτο…

Advertisement

---