Και το όνομα αυτής: κρατική βία και τρομοκρατία

Με τον κορονοϊό σαν πρόσχημα, και μόνο σαν πρόσχημα, η κυβέρνηση, από το άβατο του συγχρωτισμού της με τα κέντρα εξουσίας των μονοπωλίων, στέλνει μια φορά τη βδομάδα τους πραιτωριανούς της για να καταστείλουν απλές συνευρέσεις των νέων ανθρώπων, για να επιβάλουν κλίμα κρατικής βίας και τρομοκρατίας στην κοινωνική μικροκλίμακα, για να εμπεδώσουν το αστυνομικό κράτος σαν το κράτος της «νέας κανονικότητας». 

Και μπορεί το «οικολογικό» πρόβλημα να συνίσταται στην έλλειψη ελεύθερων χώρων, όμως το πρόβλημα της τέτοιου είδους «διαχείρισης» των υπάρχοντων ελεύθερων χώρων δεν είναι καθόλου «οικολογικό» όπως δεν είναι και καθόλου «υγειονομικό».

Είναι πρόβλημα πολιτικό, για την ακρίβεια το πρόβλημα είναι η κυβερνητική πολιτική και οι σχεδιασμοί της, για την υλοποίηση των οποίων διαδοχικά πραγματοποιούνται οι αστυνομικές τρομοκρατικές επιθέσεις, τις προάλλες στην Αγία Παρασκευή, προ ημερών στην Κυψέλη, χθες στην Άνω Πόλη Θεσσαλονίκης.

Η κυβερνητική πολιτική έχει χαρακτήρα πρόκλησης, πρόκλησης που γυρεύει σκόπιμα την απάντησή της, και που ταυτόχρονα μετατρέπεται σε «καθεστώς» όσο δεν παίρνει απάντηση που την ακυρώνει.

Σε κάθε περίπτωση η κυβερνητική επιχείρηση μετατροπής των ελεύθερων χώρων, δρόμων και πλατειών, σε πεδίο ασκήσεων της κρατικής καταστολής, η επιχείρηση εξομοίωσης της νεολαίας με εσωτερικό εχθρό, η επιχείρηση τρομοκράτησης των περιοίκων, επιχείρηση ενταγμένη στην συνολική αντιλαϊκή επίθεση της εξουσίας του κεφαλαίου, δεν είναι δυνατό να γίνει ανεκτή.

---