παράξενη ενόχληση ξεφυλλίζοντας την εφημερίδα

Αν και δεν της έδοσα σημασία, μια ακαθόριστη αίσθηση δυσφορίας με συνόδευσε αφότου την προσπέρασα αλλάζοντας σελίδα.

Μετά από λίγο επέστρεψα για να τη δω προσεκτικότερα. Τα πράγματα μπήκαν στη θέση τους.

Σαν κάποιο από τα γνωστά μυθικά τέρατα, το πρόσωπο του εχθρού με τα δυο κεφάλια.

Και στο φόντο το έμβλημα της κοινής τους δύναμης, της φονικότερης σύγχρονης ιμπεριαλιστικής μηχανής.

Με το πρόσωπο (τα πρόσωπα) ήσυχο, στραμμμένο προς τον «ουδέτερο» φακό, στην πραγματικότητα στραμμένο προς τον κοινό εχθρό – λαό.

Με μια κοινή ηρεμία, εξοπλισμένη από την ισχύ της άρχουσας τάξης που εκπροσωπούν.

Φυσικά και δεν έχει να κάνει με τα άτομα που απεικονίζονται στο φωτογραφικό στιγμιότυπο, αλλά με τα διαρκή ταξικά συμφέροντα που προσωποποιούν σαν διάδοχοι των προηγούμενων και σαν προκάτοχοι των επόμενων.

Δίπλα τους, δεξιά κι αριστερά οι σημαίες μας: «αλλάζουν χρώματα και μας σκοτώνουν».

---